Monsoon :: The Weird Zoo/The Acoustic Zoo

Het is geen goed teken wanneer we bij de nieuwe plaat van een groep naadloos de vorige recensie over hen kunnen kopiëren. Zeker niet bij Monsoon: een fantastische moordband die eens te meer een van de sterkste Belgische albums van 2005 heeft uitgebracht, maar waar zelfs de Waalse haan niet naar kraait. Dus copy/pasten we woorden als "doodjammer" en het kleffe cliché "goed bewaard geheim" nog maar eens.

Monsoon wordt te veel vergeleken met Hooverphonic. Waar de band van Alex Callier zou passen in een club waar James Bond zijn opwachting maakt, past Monsoon veeleer in een bar in de wereld van David Lynch. Is Geike Arnaert een brave, stijlvolle raskat, dan is Delphine Gardin een onvoorspelbare, venijnige straatkat. Monsoon neigt eerder naar een kruisbestuiving van PJ Harvey met Portishead, maar gaat u vooral zelf op zoek naar kruis- en raakpunten.

The Weird Zoo maakt ons niet even sprakeloos als Monsoons baanbrekende debuut van drie jaar geleden, maar biedt een grillige meerwaarde tegenover het meer gestroomlijnde Speak, dat enkele (helaas onbeantwoorde) avances op de radio bevatte. Van bij opener "Voodoo Sister" voel je al dat The Weird Zoo je weer geen enkele seconde zal teleurstellen: Delphine Gardin draait je met gifgroene ogen rond haar vinger en lokt je mee in het sober-ingenieus opgebouwde nummer.

"Cats" lijkt Monsoon te spelen in een broeierige, dreigende nachtclub waar de rode tapijten en gordijnen iets vreselijks, onbehaaglijks herbergen dat op onthullen staat. Misschien is dat wel "Barfly Jenny", waarvan het lichtjes en vooral lekker ontsporende einde de boel kort en klein slaat. In "A Perfect Heart" slaat de toon echter om, en is het Gardin zélf die breekbaar is in wat een smachtend en bloedmooi liefdesliedje blijkt te zijn. Verdienen gitarist Laurent Stelleman en violiste Catherine Graindorge een stuk of 163 eervolle vermeldingen voor hun inkleuringen en meerwaarden in alle nummers, dan stuwen vooral de drums van Teun Verbruggen het titelnummer naar voor ontelbare groepen onbereikbare hoogtes.

"Charly King" (met een verschrikkelijke goede wending achteraan) en "Plastic Cowboy" zijn lappen rechttoe/rechtaan-rock die we in ons land te weinig gehoord hebben het afgelopen jaar — vooral op de radio, ja. "Down" balanceert op een stevig koord tussen spanning en schoonheid, tot de vurige uitbarstingen met blazers dat koord verschroeien. Apocalyptische blazers en mistroostige strijkers zorgen voor de muziek bij Gardins hartzeer in "Gone", waarbij zij hoorbaar nooit op zoek gaat naar troost, maar naar bijtende wraak. En zo kunnen we bezig blijven. Wat dacht u bijvoorbeeld van de mooie vioolpartijen die "Smile" van de banaliteit redden die het bij andere bands ongetwijfeld te beurt zou vallen?

En de pret kan niet op. Bij The Weird Zoo zit immers ook The Acoustic Zoo, géén limited bonus-cd maar een volwaardig tweede deel waarop Monsoon enkele nummers uit de vorige platen akoestisch heeft opgenomen. Fantastisch om te horen en ervaren dat Monsoon vooral de vuilste nummers van Speak (killers als "Furious", "Harder" en vooral het ziedende "Joya") akoestisch recycleert, en zo helrode en explosieve razernij omtovert in ingehouden woede of wanhopige melancholie, zonder daarom per se aan kracht en spanning in te boeten. Dat maakt het eens te meer tot een met grootste onderscheiding geslaagde stijloefening. Ook mooi zijn "Calm Down", dat op Speak al met heel wat pluimen ging lopen, net als "Home Sweet Womb" en "Empty" op hun debuut.

Dan rest ons na de euforie een diepe zucht. Er is al te veel voetbaltalent naar het zevende knoopsgat gedegradeerd omdat het geen kans kreeg op de velden, en ons bier is ons bier niet meer omdat de streekbieren hun eigenheid moeten verkopen. Laten we hopen dat het met Monsoon niet dezelfde kant op moet. In een land waar elke Pocketrevolutie met zoveel poeha onthaald wordt, mag een verschrikkelijk sterke band als Monsoon niet beplakt blijven met kotsmisselijk makende clichés als "eeuwige belofte", want dat zijn ze in godsnaam al twee platen niet meer. Ga, luister, ril, huiver, zing, bid, lach en bewonder!

http://www.monsoon.be
http://www.monsoon.be

verwant

Monsoon + My TV Is Dead

Met nog een spoor van hun gig in de Vooruit-Balzaal...

Monsoon + Sleepingdog

Twee frontdames die hun nieuwste worp kwamen voorstellen, daar...

Monsoon :: ”Geef ons maar dirty beauty”

Het was op zijn zachtst gezegd een turbulent jaar...

Monsoon :: The King Of Eyes, Tits and Teeth

België is een land dat bijeengehouden wordt door, maar...

Monsoon

Van alle groepen die ons landje rijk is, zijn...

aanraders

Girl In Red :: I’M DOING IT AGAIN BABY!

Somberte verkoopt, zo ook de sad girl aesthetic waar...

Vampire Weekend :: Only God Was Above Us

Haal de witte sokken en debardeurs boven: Vampire Weekend...

Ivy Falls :: Sense & Nonsense

Rol de gordijnen maar dicht, kruip gezellig onder een...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

recent

Einstürzende Neubauten :: Rampen (apm: alien pop music)

Vijftien probeersels. Vijftien live-improvisaties die in de studio opnieuw...

Masters Of The Air

Toen begin deze eeuw Band Of Brothers verscheen, sloeg...

Fontaines D.C. :: Starburster

Fontaines D.C. for the bigger and bolder: vierde album...

Manu Chao

16 april 2024Het Bau-Huis, Sint-Niklaas

Morrissey wilde op de Lokerse Feesten geen paardenworst, Manu...

Civil War

Nog voordat iemand de film gezien had, veroorzaakte Alex...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in