Het was op zijn zachtst gezegd een turbulent jaar voor België, dat als de Titanic op de ijsschots van het extremisme leek af te stevenen. Maar als er één orkest tot het einde mag spelen, laat dat dan Monsoon zijn dat leden telt die afkomstig zijn van Charleroi tot Oostende. En dat met The King of Eyes, Tits and Teeth weer een plaat heeft gemaakt die bijlange niet alleen ijs doet smelten.
enola: Wat onmiddellijk opvalt aan deze plaat is dat ze veel minder rauw en agressief klinkt. Het is een mooie, elegante plaat geworden.
Joël Grignard (gitaar, bas): "Het grote verschil is dat we deze keer met een producer gewerkt hebben. Nu, dat was niet altijd gemakkelijk, maar met Peter Crosbie klikte het fantastisch. Het was een goede zaak voor ons dat er iemand met andere oren naar onze muziek luisterde. Hij heeft een beetje grote kuis in ons geluid gehouden. En het was gemakkelijker voor ons om keuzes te maken in wat er geschrapt moest worden op de plaat. Bovendien zijn we ondertussen tien jaar bezig, dus onze grotere maturiteit maakt ongetwijfeld ook dat deze plaat anders klinkt."
Delphine Gardin (zang): "Maar zoals Joël zei, was het niet altijd gemakkelijk. Je moet dan als groep sowieso dingen weg- of loslaten die je liever behouden zag. Maar uiteindelijk is het voor een onafhankelijke band als de onze ontzettend moeilijk om voor alles zelf in te staan: niet alleen voor onze muziek, maar ook onze promotie enz. Dat was niet houdbaar. Nu regelen we de promo niet meer zelf, en ook in de studio voelde het goed dat er iemand was die de keuzes voor ons kon maken. Dat was een opluchting, want we vertrouwden Peter ook zodat het zeker niet frustrerend werd. En hij kon zijn keuzes ook altijd perfect rechtvaardigen, er waren altijd valabele redenen. Maar voor ons bleef het een dunne koord tussen "raak mijn kindjes niet aan" en tegelijkertijd "draag er goed zorg voor".
enola: Waren er dingen waarvan Peter Crosbie zei dat die er in vergelijking met de vorige platen absoluut uit moesten.
Grignard: "Jazeker. De arrangementen moesten volgens hem anders. We hebben altijd zin om onze nummers vol met gitaren te stuwen. Daar heeft hij goed in gefilterd. En soms klinken onze vioollijnen misschien ook te zwaar, nu is het lichter en is het aangenamer om naar te luisteren. En dat hoeft geen slechte zaak te zijn. Dit is anders, dit is waar we nu staan. Een producer is een trampoline: je springt erop en gaat een andere richting uit. Je vindt je weg wel."
Gardin: "We kunnen en mogen onszelf niet herhalen. Dat is voor ons de essentie. Zodra we dat doen, kappen we er liever mee."
enola: De arrangementen mogen dan lichter zijn, maar hoe hard jullie platen soms ook klonken, het was nooit too much. Je hoorde altijd wel nuances of verfijningen.
Grignard: "Ja, dat is altijd onze bedoeling en onze wil geweest. Maar voor de radio was het ongetwijfeld te hard. We hebben het altijd zo moeilijk gehad om een single op de radio te krijgen. Maar ook dat begint nu te lukken, al is het nog niet genoeg natuurlijk (grijnst)."
Gardin: "Je kunt niet ontkennen dat er, hoezeer we ons geluid ook veranderen of verfijnen, steeds een zeer melancholische sfeer over onze nummers hangt. Dat blijft. Dat schrikt mensen vaak af. Mensen willen geen melancholie. Na de werkuren wil men blijkbaar uplifting muziek, mensen willen opgewekt worden en gebruiken daar natuurlijk andere muziek voor dan de onze. Dat wordt ons telkens weer verteld."
enola: Helaas. Maar de sfeer is inderdaad ontzettend belangrijk bij jullie, het is een laat op de avond-, -, rode theatersfeer.
Grignard: "Ik ben blij dat je dat zegt, want dat is de kern van onze muziek. Delphine schrijft haar teksten altijd op beelden. Het is ontzettend belangrijk dat onze muziek beelden oproept, zodat zij daarmee aan de slag kan om teksten te schrijven."
Gardin: "Voor mij kun je muziek niet van beelden scheiden, die zijn zeer intiem met elkaar verbonden. Overal, ook nu in dit café, is er muziek. Voor elke situatie is er muziek. Muziek is gewoon een permanente soundtrack voor alles en iedereen."
enola: De schoonheid van jullie muziek is nooit een "perfecte" schoonheid, eerder een met een scherp randje. Zoals de mooiste meisjes ook niet Miss België worden, maar dat iets dat ze niet hebben hen net zo mooi maakt.
Grignard: "De echte schoonheid is de natuurlijke schoonheid. Die is altijd imperfect. Geef ons maar dirty beauty." (grijnst)
Gardin: "Ik kan absoluut geen cleane, "propere" schoonheid uitstaan. Dat is ondenkbaar. Ik heb vuilere, stekelige geluiden nodig. Dat is zoals in het leven: dat is een eeuwige balans tussen schoonheid en lelijkheid."
enola: Dat geldt ook voor jullie teksten. Jullie beschrijven nooit la vie en rose.
Gardin: "Dat komt ook doordat ik gewoon een chaotisch leven heb, denk ik. In Monsoon leg ik alles van mezelf, de groep is mijn redding, mijn zuurstof. Alles waar ik doorga, vloeit ook naar Monsoon. Voor mij bestaat er geen geluk zonder ongeluk, het leven kan niet zonder. Dat is zoals schaduw bij zonlicht hoort."
enola: In je teksten weerklinkt steevast een soort verlangen, woede, wanhoop …
Delphine: "Wanhoop, ja. Dat is wat een fan ons onlangs ook zei, er is altijd een "détresse" in de teksten. Wel willen, maar niet kunnen. En aan het einde zwerf je als het ware doelloos rond. Dat zit er altijd in, ja. Dat is niet bepaald iets mysterieus, maar eerder iets ingewikkelds, iets chaotisch.
enola: Wat ook bepalend is voor jullie sfeer en geluid, is een permanent sluimerende erotiek, ik zou het zelfs een erotische dreiging willen noemen. Jullie platen klinken ongelooflijk sexy.
Gardin: "Dat vind ik een groot compliment! (lacht) Voor mij is seks gewoon de puurste vorm van expressie. Het enige veld in het leven waar geen grenzen liggen. Alles wat je overkomt, wordt opgeslagen in het geheugen van je lichaam. Het is een heel belangrijk iets voor mij, zonder als een nymfomane over te komen (lacht) want ik wil niet verkeerd begrepen worden. Zie het eerder als een spiritueel iets."
enola: Zo kom je inderdaad niet over, want dat seksuele is nooit expliciet of uitgesproken.
Gardin: "Zeker niet, want dat zou het vulgair maken. En daar gaat het niet om. Seks is maturiteit, is vreugde. Sek speelt al een rol bij het ontstaan of is zelfs het begin van een nieuw leven … Dat heeft niets te maken met een spannend leren pakje aantrekken. (lacht) Ik wil dat gevoel dat ik daarover heb op onze platen krijgen."
enola: Op The King … klinken jullie alvast beduidend minder kwaad, maar ik vroeg me bij de vorige platen af wat jullie in godsnaam altijd zo razend kreeg.
Grignard: "Goh, ik zou er zeker geen specifieke redenen op kunnen plakken. We zijn als muzikant echt gevoelig. En als je dan over straat loopt, tv kijkt, en sommige mensen bezig ziet of hoort, lokt dat bepaalde dingen uit. De agressiviteit en schoonheid op onze platen komen gewoon uit het leven van alledag. Onze platen zijn niet echt momentopnames."
Gardin: "Als je je tv aanzet, zijn er gewoon ontelbare redenen om kwaad te worden. Natuurlijk is er ook veel geluk, maar dat zijn maar momenten. Vreugde is geen permanent gevoel, geen state, dat zijn korte opeenvolgende momenten. Al wie op een of andere manier met kunst bezig is, moet zulke dingen aan het licht brengen, en de gevoelens die wij ervaren bij andere mensen opwekken."
enola: Jij zingt de songs ook niet gewoon, je speelt ze meer. Elk nummer krijgt bijna een eigen stem mee.
Gardin: "Absoluut. Een van mijn grote voorbeelden is Mike Patton. Ik hou ervan hoe hij met zijn stem alles doet, zo zingt hij op The Director’s Cut (een plaat van een van zijn bands, Fantômas uit 2001, pn) in een versie van "Rosemary’s Baby" als een baby, en vlak daarna zingt hij dan weer met de stem van een monster. Dat vind ik buitengewoon, ik probeer ook zoveel mogelijk variatie in mijn stemgebruik te brengen."
Grignard: "Wanneer ze zingt, speelt ze het personage waar het over gaat. In nummers als "Charlie King", "Barfly Jenny" of "Decadent Dandy" hoor je dat ze zich met die personen vereenzelvigt."
enola: Ook al hebben jullie met een producer gewerkt, toch blijven jullie nummers vol wendingen en verrassingen zitten. Zoals in een film van David Lynch weet je nooit wat er komen gaat.
Gardin: "Daarom vergelijk ik ook een album uitbrengen met een mirakel. Je weet in het beste geval wel waar je begint, maar nooit hoe, waar en of het eindigt. Gaan we het wel halenè Joël zegt altijd dat een album maken één lange car crash is. Je auto tolt en tolt en je vraagt je af wanneer je terug met vier wielen op de grond belandt."
enola: Ik moet jullie nog proficiat wensen met jullie tienjarig jubileum. Hoe oogt de balans voor jullieè
Grignard: "We willen vooral voortdoen als groep zoals we nu bezig zijn, in deze bezetting. We willen wel nog meer erkenning krijgen, meer optreden en meer kansen in het buitenland krijgen zodat we ook daar meer kunnen spelen. We treden nu maar zo’n dertig keer per jaar op, en dat is weinig. Dat laat ons weliswaar meer tijd om te componeren en meer platen uit te brengen. Ik hoop dat als de vijfde plaat er is, over zo’n twee jaar, dat we dan kunnen zeggen dat we meer hebben opgetreden."
Gardin: "Voor het eerst worden we nu omringd door een team dat alles mee organiseert. We voelen nu dat we ondersteund worden, ook promotioneel, dus we hopen nu echt vertrokken te zijn."
enola: In een interview met goddeau eerder dit jaar deed Stef Kamil Carlens zijn beklag er nog over dat de muziekindustrie een helse jungle is en bijna alles om zeep kan helpen.
Grignard: "Ongelooflijk dat het zelfs voor groepen als Ozark Henry en Zita Swoon moeilijk blijft. Eigenlijk kan dat toch nietè Monsoon is altijd zonder major gebleven, en dat is onze kracht nu. We hebben altijd kunnen doen wat we willen, welke muziek we maken, hoe we ze produceren en hoe we ze promoten. Ik denk dat we de toestand zoals nu niet lang meer meemaken. Ik vrees dat het album, als concept gedoemd is om te verdwijnen. Afzonderlijke liedjes worden op het internet gegooid en men kan zelf selecteren wat je wilt downloaden."
Gardin: "Dat is zo jammer! Ik doe niets liever dan in de platenwinkel de plaat te zien liggen die je wilt hebben, het plastic eraf te scheuren, het boekje te doorbladeren, de foto’s te bekijken … We zijn old school zeker. We worden oud!" (lacht)
Monsoon speelt op 24 januari 2008 in de Vooruit in Gent.
