We kennen Omar Rodriguez als de creatieve gitarist van het legendarische At The Drive-In en spin-off The Mars Volta, maar de man zet af en toe ook een soloproject op poten. Hij heeft een zwak heeft voor psychedelische rock en salsa, maar op deze titelloze plaat gaat de Puerto Ricaan zowaar de jazztour op.
Volgens sommigen is Omar Rodriguez de nieuwe Jimi Hendrix. Hij heeft er met zijn geweldige afro en Magere Hein-allures alleszins veel van weg. Zijn gitaarspel is geweldig origineel en zorgt ervoor dat elke Mars Volta-liveshow in een psychedelische trip uitmondt. Op zijn soloprojecten gaat de man steeds een stapje verder. A Manual Dexterity: Soundtrack Vol 1 uit 2001 is een samenraapsel van vreemde soundscapes en eindeloze gitaarmelodieën. Niet onze cup of tea, maar de plaat bewees wel dat Omar een creatief genie is waar we het laatste nog niet van gezien hadden.
Nu komt Omar Rodriguez op de proppen met deze titelloze plaat die tijdens een bezoekje aan vrienden in Amsterdam tot stand kwam. Tussen de verschillende drugtrips door wist hij ook een aantal nummers op plaat te zetten. Alle informatie (inclusief bizarre songtitels) staat dan ook in het Nederlands op de achterflap. "Veel te veel overdubs zijn tot stand gekomen in kleedkamers op tour in augustus" staat er te lezen. Vandaar dat we veel gastoptredens krijgen van Mars Volta-leden, zoals Cedrix Bixler-Zavala die een tamboerijn hanteert.
Opener "Een Ode aan Ed van der Elsken" is wat ons betreft geen echte song, eerder wat nerveus gedrum en aparte soundscapes. Omar Rodriguez schiet pas echt uit de startblokken met "Regenbogen Stelen van Prostituees", een tien minuten durende wervelwind van free-jazz en zenuwachtige gitaren. Het mag duidelijk zijn: met zijn soloprojecten ontbindt Omar zijn creatieve duivels. Saxofonist Adrian Terrazas-Gonzales laat zich volledig gaan in deze mix van jazz en avant-garde rock. Jammer genoeg haalt "Jacob van Lennepkade" de vaart er volledig uit. Het nummer begint en eindigt met een geweldige riff, maar daartussen horen we bijna een kwartier lang nerveus getokkel. Gelukkig is er nog de bluesy saxofoon om onze aandacht aan te wakkeren.
"Vondelpark bij Nacht" is een samenraapsel van oosterse klanken gecombineerd met een op hol geslagen saxofoon. Wij waanden ons in een boeddhistische tempel, maar een goddelijk teken hebben we allesbehalve aanschouwd. "Spookrijden op het Fietspad" sluit de plaat met een positieve noot af. Het hoge tempo en de originele melodieën maken van dit nummer een leuk stukje jazzrock.
Wij houden van Omar Rodriguez omwille van zijn creativiteit en zijn drang om nooit twee keer hetzelfde te doen. Toch kunnen zijn soloprojecten ons voorlopig weinig boeien. Live of na het nuttigen van flinke dosis paddo’s is deze Omar Rodriguez ongetwijfeld geweldige shit, maar op plaat krijgen wij het er op een aantal opwindende stukken na, warm noch koud van.
