Welke rock-’n-rollband is cool as Kim Deal? The Dandy Warhols natuurlijk. Na de uitgebreide rockumentaire Dig! die de groep samen met de bloedbroeders van The Brian Jonestown Massacre inblikte, is het nu hoog tijd voor de nieuwste plaat. Daar hebben The Dandys maar ineens mooi werk van gemaakt: Odditorium Or Warlords Of Mars is niets minder dan de moeder aller Dandy-platen geworden.
The Dandy Warhols is een groep waarbij je altijd in het duister tast naar hoe de volgende plaat zal klinken. De jongste jaren heeft de groep er echter nog iets meer haar sport van gemaakt zoveel mogelijk verwarring te zaaien. The Dandys schaften zich een eigen studio aan — het beruchte Odditorium — waar ze wat vrije tijd met de leden van Massive Attack doorbrachten, pompten voorganger Welcome To The Monkey House vol met eighties-invloeden, en brachten via de officiële website een rariteitenplaat met materiaal uit het tijdperk van Come Down uit.
Maar niemand die zich aan een allesomvattende plaat als Odditorium Or Warlords Of Mars verwachtte. De plaat bevat de ruwe kantjes van de beginperiode, is even gemakkelijk meefluitbaar als de koningstweeling Come Down en Thirteen Tales From Urban Bohemia, en lijkt bij momenten zelfs een Massive Attack-achtige trip. Bill Kurtis die in de gedaante van de typische Amerikaanse commentator in de intro "Colder Than The Coldest Winter Was Cold" een soort spoken word-bijdrage bij een documentaire levert, lijkt daardoor zelfs meer dan een goede grap.
Odditorium Or Warlords Of Mars vertoont kenmerken van een best of maar bevat alleen nieuwe songs. Merk daarbij op hoe de vooruitgestuurde single "Smoke It" een ongekende geluidschaos met een perfecte poppy sound verzoent. Daarmee behoort de tijd van de drie supersingles per plaat, aangevuld met degelijk, maar weliswaar minder opvallend songmateriaal definitief tot het verleden.
"Love Is The New Awful" en "Easy" zijn superlange songs waarvan de échte melodie slechts een fractie uitmaakt, wat kennelijk toch genoeg is om ervoor te zorgen dat u ze de hele tijd lekker zit mee te fluiten. Het zijn songs die getuigen van de muzikale groei die The Dandys door de jaren heen heeft gemaakt tot wat ze nu zijn.
Dat de plaat meer dan een uur duurt, valt nauwelijks op. Odditorium Or Warlords Of Mars is naar goede traditie een fantasierijke plaat die tot de nok met leuke ideeën is gevuld. En daarin valt zelfs het enorme verschil in tijdsduur tussen niemendalletjes als "The New Country" en "Everyone Is Totally Insane", en enorme monstertracks als "Easy" en "A Loan Tonight" niet op.
Het lijkt ons dan ook niet meer dan normaal The Dandy Warhols zo stilaan een plaatsje in de galerij der Groten te geven. De muziek buiten beschouwing gelaten, plaatsen we ze daar nog het liefst naast groepen als The Rolling Stones en Oasis: The Dandys zijn niet geneigd te stoppen, zullen waarschijnlijk nog heel lang fijne muziek maken, en zullen wellicht ook wel nooit verlegen moeten zitten om dat verleden. En uit dat hout zijn er nu ook niet zó denderend veel groepen gesneden.
