Think for yourself, question authority is niet alleen het devies van één van Goddeaus redactieleden, maar ook van Maynard James Keenan van TOOL en A Perfect Circle; en dat zet hij met die tweede band nu dan ook om in daden. Vers van de pers is A Perfect Circles coveralbum met “songs about war, peace, love and greed”: eMOTIVe.
Dat A Perfect Circle motief genoeg heeft voor een protestalbum werd nog maar eens duidelijk op de dag waarop eMOTIVe uitgebracht werd en George W. Bush tot velerlei spijt en onbegrip herverkozen werd door een wereldvreemde helft van het Amerikaanse volk. eMOTIVe levert eigenzinnige interpretaties van tien bekende en minder bekende klassiekers in het genre, plus twee overblijfselen van het magistrale Thirteenth Step. Het album haalt de constante topkwaliteit van de vorige plaat niet, maar dat wil helemaal niet zeggen dat eMOTIVe een slecht album is, integendeel.
Zo schiet eMOTIVe uit de startblokken met een dubbele muzikale krachttoer van jewelste. Als opener wordt “Annihilation” van punkers Crucifix vakkundig gerestaureerd tot een slaapliedje waar de gemiddelde peuter van in slaap dommelt. Het contrast tussen tekst en muziek kon onmogelijk groter zijn, en dergelijke betekenisvolle contrasten blijven doorheen het album (en het bijhorende artwork) constant werken.
Als nummer twee doen Billy Howerdel en co. wat we enkel van één of andere obscure metalband waar toch geen kat naar luistert verwacht hadden: A Perfect Circle slaagt er in het cliché van Lennons “Imagine” weg te vegen naar iets wat op de tonen van een drammende piano en strijkers verduiveld veel op een oorlogsmars lijkt. De credits gaan naar Maynard James Keenan en ex-bassiste Paz Lenchantin (ook ex-Zwan) die wel bij Trent Reznor pianoles gevolgd lijkt te hebben.
Diezelfde Trent Reznor laat onderhuids nog enkele keren zijn invloed gelden op eMOTIVe. Bijvoorbeeld op de industrial remix van Thirteenth Steps “Pet” met de welluidende titel “Counting Bodies Like Sheep To The Rythm Of The War Drums”, en in de credits bij de Thirteenth Step-outtake “Passive”, een nummer dat het juiste tikje mist in het refrein. Het album haalt zijn sterkste echter uit strijdvaardige versies van enkele oude vechtnummers.
Daarbij horen Black Flags “Gimmie Gimmie Gimmie” en een interpretatie van Fears “Let’s Have A War” die de hallucinante directheid van het nummer nog sterker benadrukt. We zien meneer Keenan al ritmisch stampvoeten op tracks die we al langer in zijn muzikale achtergrond dachten te horen. Totaal geen vechtnummer, maar wel een waar pareltje op eMOTIVe, is de traditional “When The Levee Breaks” die eerder al door Led Zeppelin opgepikt werd.
Ook opmerkelijk is het feit dat Billy Howerdel in enkele nummers zelf de vocals voor zijn rekening neemt. Met een meeslepende versie van Devos “Freedom Of Choice” lukt dat aardig, maar “Peace, Love, And Understanding” (Elvis Costello), een slappe versie van “People Are People” (Depeche Mode), en een kille kijk op “What’s Going On” (Marvin Gaye) laten merken dat hij niet hetzelfde charisma in zijn stem kan leggen als Keenan. Zeker in vergelijking met diens fabelachtige meerstemmige a cappellaversie van Joni Mitchells “Fiddle And The Drum” als afsluiter.
Dat protestsongs niet altijd het resultaat zijn van hoogwaardige muzikale inspiratie wist u natuurlijk al sinds Goddeaus protestsongsartikel, maar eMOTIVe omzeilt die klip handig door oud materiaal te actualiseren. Niet alle restauraties zijn even geslaagd, maar enkele prachttransformaties van vastgeroeste en onaantastbaar geachte muziekstukjes laten nog eens goed voelen waarom A Perfect Circle zo belangrijk zou moeten zijn in uw collectie. Net als TOOL trouwens, maar dat hopen wij u in 2005 nog eens opnieuw te mogen vertellen.
