Een sterke producer, wat strijkers en een hoop liefdesverdriet. Meer heeft Koen Buyse niet nodig om een rijpe plaat te maken. Waar het The Place Where You Will Find Us nog ontbrak aan afwisseling en maturiteit, lijkt de nieuwe plaat definitief af te rekenen met die jeugdzondes.
Wij, gewone stervelingen, zitten doorgaans wekenlang in een hoekje weg te kwijnen als ons lief er weer eens vandoor is. Koen Buyse daarentegen smelt al zijn frustraties samen en giet ze in dertien donkere en bij momenten bittere songs. De ex-vriendin van de Zornik-frontman heeft wellicht een paar keer moeten slikken bij het horen van de nieuwe songs. Een welgemeende "I’m better off without you" ("Better Off Without You") of een verwijtend "We dig our own graves" ("Dreams Don’t Come Easy") komen ongetwijfeld hard aan. Toch is het niet al kommer en kwel op One-Armed Bandit. Opnames in het zonnige Malta hebben Zornik geïnspireerd tot bredere, wijdse arrangementen waardoor de plaat niet al te zwartgallig gaat klinken.
Voor de rest is de Zorniksound grotendeels overeind gebleven. Buyse en de zijnen staan nog steeds garant voor vlotte poprock met een gezonde dosis glam en heel wat gevoel voor dramatiek. Over dat bombastische van Zornik valt wel wat te zeggen, maar feit is dat het nu eenmaal bij de band hoort. Wie daar niet voor te vinden is, doet er eenvoudigweg beter aan de plaat niet te kopen. Als je daarentegen wél volop voor dat snuifje pathos en sentiment gaat, word je op One-Armed Bandit ruimschoots op je wenken bediend.
Zo versterken de strijkers in onder meer "Monday Afternoon" en "Scared Of Yourself" het spanningsveld dat met dreunende gitaren en Buyses vocale uithalen gecreëerd wordt. Ook "Miracles", ons lievelingsnummer op de plaat, maakt indruk met een overdonderende en dramatische sound. Niet alle nummers op One-Armed Bandit moeten het evenwel hebben van het grote gebaar. "Chews You Up, Spits You Out" en "We Are Lost" bijvoorbeeld tonen Koen Buyse van zijn meest ingetogen kant.
Bijzondere extraatjes op One-Armed Bandit zijn het instrumentale "The Place" dat de plaat netjes in twee verdeelt, en het akoestische bonusnummer. Dat laatste laat, net als de akoestische versie van "Hey Girl" samen met Tom Helsen op de vorige plaat, vermoeden dat Koen Buyse heel wat veelzijdiger is dan wat blijkt uit zijn werk met Zornik.
Over One-Armed Bandit zullen wellicht weer heel wat uiteenlopende meningen opborrelen. Wij vinden het alleszins een aanzienlijke stap in het groeiproces van Zornik. Mede dankzij producer Phil Vinall (dEUS, Feeder, Placebo, …) en gelegenheidsbassist Bas Remans van Millionnaire, die met een frisse kijk van buitenaf een positieve noot konden bijdragen aan het opnameproces. De fans zullen hoogstwaarschijnlijk opnieuw makkelijk de weg naar de platenboer vinden. Positieve of negatieve kritieken? Koen Buyse zal het alvast een zorg wezen. En terecht.