p>Na Songs of Leaving gunt Nona Mez (No Names, hebt u ’m?) — oftewel Geert Maris uit Leuven — ons opnieuw een blik in zijn eigen wereldje met Cast in Concrete. De nieuwe plaat ligt perfect in het verlengde van zijn debuut, zonder daarbij in herhaling te vallen.
Een grote vernieuwer is Nona Mez vooralsnog niet gebleken. Geen experimentele elektronica (hoogstens gesamplede strijkers op "All Purpose Girl" en een drumcomputer op "All or Nothing") of andere uitspattingen. Geert Maris houdt het bij de traditionele drie-eenheid: piano, akoestische gitaar en drum. Als het klopt dat songs zomaar in de lucht hangen, wachtend om geplukt te worden, dan kleedt Nona Mez de nummers eerst uit tot ze in hun naakte essentie voor hem staan alvorens ze op te nemen. Op de hele plaat is geen overbodig geluid te horen. Zo benadrukt de trein op "Chance Events" het gevoel van vertrekken en verlaten. Elk geluid heeft een functie en draagt bij tot de sfeer.
Het minste dat we kunnen zeggen over Cast in Concrete, is dat het een sfeerplaat is geworden. De sfeer, met name, van wakker worden op een zondagmorgen zonder je geliefde naast je, maar haar warmte kan je nog steeds voelen. Melancholie zonder te vervallen in zwartgalligheid. Dit maakt dat de plaat als geheel sterker is dan de songs apart. De enkele mindere songs halverwege de plaat ("All or Nothing" en "Captured stills" balanceren op het randje van de eentonigheid) doen dus geen afbreuk aan de kwaliteit van het album.
Ook op thematisch vlak moeten we van Nona Mez geen grote uitspraken of wereldschokkende standpunten verwachten. Maris heeft gewoon het verhaal in zijn hoofd in een tiental songs gegoten. Tekenend is het citaat van Nick Drake op de hoes: "Think about stories with reason and rhyme circling through your brain". In dit geval gaat het om een eenvoudig liefdesverhaal met de nodige wrijvingen, twijfels en onzekerheden. Meestal richt Maris zich tot de hoofdrolspeelster, die hij met "You" aanspreekt. In "Summary" beperkt hij zijn tekst zelfs tot een eenvoudig: "Maybe your luck ran dry here". Alleen in "Roseanne" (een schitterend duet met Pascale Dereeper, perfect complementaire stemmen), krijgt het meisje een naam. En in "Her Window" wordt uitzonderlijk de luisteraar zelf aangesproken.
Opvallende vaststelling: Geert Maris doet bijna alles zelf. Naast zijn subtiele, transparante stem, breidt Maris zijn inbreng uit tot het spelen van onder meer gitaar, piano, bas en orgel. Gevolg daarvan is dat Nona Mez het gewenste gevoel perfect overbrengt. Elke noot van single "All Purpose Girl" is doordrongen van tederheid, en "Near at Hand" klinkt oprecht geborgen.
Met Cast In Concrete heeft Nona Mez opnieuw een luisteralbum gemaakt voor de luisteraar die echt tijd wil maken voor een plaat. Wie enkel op zoek is naar een leuk deuntje, zal wellicht het geduld ontberen om Cast In Concrete te appreciëren .
