Dat de aanhouder steeds wint, ondervond en ondervindt Kurt Wagner
van Nashville’s most fucked up country band Lambchop. Met
zijn drieën begonnen ze te musiceren in 1986, toen nog onder de
naam ‘Posterchild’. Het duurde zes jaar vooraleer ze opgepikt
werden uit de jeugdhuizen en kroegen van Nashville en hun
zelfgemaakte cassettes zagen opgewaardeerd tot een split single met
Poster Children. Daarna volgden albums elkaar op, met hoogtepunt
‘Nixon’ in 2000, hoewel het voor de intussen sterk aangedikte band
in eigen land niet echt vlotte, en een tweede piekmoment Is A Woman twee jaar later. Na het
symfonisch begeleide Aw C’mon / No
You C’Mon, dat onze stereo-installatie slechts sporadisch heeft
gehaald, keert frontman Wagner met ‘Damaged’ terug naar de eenvoud
van ‘Is a Woman’.
Als je een van de meest herkenbare stemmen van boven de
Kreeftskeerkring bezit, dan mag je van geluk spreken dat je wat kan
zingen en dat je stem een gewenste dimensie aan de andere
instrumenten toevoegt. Warm, rustig en sereen zijn de dimensies die
hier van toepassing zijn. Toch moet Wagner wat opletten, want zijn
geluid domineert zijn muziek dermate, dat het soms allemaal wat te
veel op elkaar gaat lijken en de termen ‘achtergrondmuziek’,
‘oninteressant’ en ‘saai’ als een flikkerlicht boven dit album
zwaaien. De niet-traditionele songstructuren maken het er voor
Lamchop niet makkelijker op. Geen paniek, want een aantal nummers
op ‘Damaged’ is sterk genoeg om het geheel aantrekkelijk te houden.
Bij enkele andere daarentegen, voelen we onze rechterhand
voorzichtig in de richting van de flikkerlichtschakelaar gaan. Dat
deze hand steeds trager gaat, naarmate het aantal luisterbeurten,
is niettemin positief.
De intro van ‘Paperback Bible’, die meteen ook het hele album op
gang brengt, drijft door een sterker wordende geluidssterkte en
complexiteit de spanning op en gaat dan over in de kern van het
nummer, een pianostroom van om en bij de zes minuten, waarna een
ambient outtro door het duo Hands Off Cuba met stille, fluwelen
elektronica dit openingsnummer afsluit. De stroom bestaat uit
enkele noten, is erg repetitief, vertoont soms subtiele variaties
en gaat sneller vooruit dan Wagner zingt. Deze verzorgt enkel de
vijf strofes, houdt zijn mond bij de refreinen – een patroon dat
ook bij de andere songs zichtbaar is – en vertelt over wat hij wil
doen, kopen en vinden en wat hij waarneemt en denkt. Straf nummer,
Kurt.
Bijna even straf en vrij vervelend voor iemand met
gezichtsproblemen is ‘A Day Without Glasses’. Dit is een nummer
over liefde en niet toevallig is het aardig lief gebracht. Over het
wachten op deze geliefde en wat in de tussentijd gedaan, gaat het
in ‘I Would Have Waited Here All Day’. Zo is er een strofe over het
ontbijt, een strofe over het douchen en een over het laatste uur
voordat ze thuiskomt. Wagner besluit cynisch met “It’s been a
lousy day‘.
Net zoals destijds bij ‘Is a Woman’ houdt Lambchop het beste werk
voor laatst. Het zegt iets over het gebrek aan variatie als het
enige a-typische nummer, zowel in de manier waarop het is opgebouwd
als in de wijze waarop Wagner het zingt, boven de voorgaande
uittorent. In ‘The Decline of Country and Western Civilization’ zit
evenveel werveling als in orkaan Andrew, waarbij een
tempoversnelling telkens wordt aangekondigd en gelanceerd door het
schaars gebruikte drumstel. Wagner wijkt af van zijn trage tot
semi-trage zangstijl en gaat als een Jacques Brel tekeer tegen
alles wat hij lelijk vindt. Zeer leuk zijn enkele tekstfragmenten
als “You see your pitchfork I-rock saviors / And I’m sorry I
still prefer Jim Neighbors” en “It’s said that those who
wait will be rewarded / But I think those who are waiting will soon
be deported“. Het cynische toontje over alles wat tegenzit in
dit leven, dat over dit hele album hangt, verstilt op het einde van
dit nummer, wanneer de (onbereikbare) geliefde tenminste nog de
moeite waard is.
“Think of me as serious or slightly disappointed / I’m not
looking to defend this attitude” vat Wagner perfect samen in
‘Beers Before the Barbarican’. Die ontgoocheling heeft geresulteerd
in een verzameling van elementen die op het eerste zicht te weinig
van elkaar verschillen maar, mede door enkele parels, toch houdbaar
overeind blijft. Wie het allemaal wat echter wil: afspraak in de AB
op 21 oktober!
