Nu zaterdag viert het Naamse festival Verdur Rock haar twintigste
verjaardag. Voor de feesteditie van dit (gratis) festival wisten de
organisatoren artiesten te strikken als Girls Against Boys,
Girls in Hawaii, en Chicks on
Speed en is er een speciale ‘Espace Electronica’ met optredens van
acts uit de stal van het Naamse Carte Postale. Wie er echter niet
zal bij zijn, is een andere band uit de Waalse hoofdstad, Flexa
Lyndo. Het zal één van de weinige festivals zijn in eigen regio
waar de groep niet zal te zien zijn om hun pas verschenen, derde cd
te promoten. Ze mogen daarbij wat ons betreft hun publiek recht in
de ogen kijken, want met ‘Slow Club’ leveren ze een leuk,
gevarieerd plaatje af.
‘Slow Club’ is het voorlopige orgelpunt van een groep die ontstond
in 1992. Stichtende leden Loïc Bodson (zang, gitaar) en Gaël
Bertrand (bas) noemden zich dan nog De Profundis. Later werd de
groep versterkt door drummer Gaëtan Libertiaux. Aangevuld met
toetsenman Rodolphe Coster bouwde de groep een stevige
livereputatie op en schitterden ze op menig rockconcours. Al gauw
werd de groep opgemerkt door 62TV Records, en in 1999 verscheen
onder de naam Flexa Lyndo debuutplaat ’45 Minutes’. Het album kreeg
heel wat lovende kritieken, maar zoals gewoonlijk waren er ook een
aantal pezenwevers die vonden dat het songmateriaal verre van
origineel was en dat de groep te nadrukkelijk de Waalse Pixies en
Pavement wilde zijn. In 2001 volgde de tweede cd, ‘Little Everyday
Masterplan’ en kreeg Flexa Lyndo de kans te toeren in Frankrijk,
Duitsland, Zwitserland, Canada en zelfs het Verenigd Koninkrijk. In
2003 stonden ze dan ook terecht hoog op de affiche van Dour. Vorig
jaar, op het moment dat ook bij ons een handvol Waalse acts –
eindelijk – een beetje aandacht kregen, hield Flexa Lyndo zich
gedeisd. Er werd niet alleen werk gemaakt van gezinsuitbreiding, de
groep was ook druk bezig met de voorbereiding van haar derde cd. Na
de opnames verliet Coster de groep om zich bezig te houden met Baum
(wel op Verdur), zijn plaats wordt tijdens de komende optredens
ingenomen door Marie V (van Smog88), die ook al te horen is op de
plaat als vocaliste.
De eerste beluistering van ‘Slow Club’ was ontegensprekelijk een
aangename ervaring. Frisse, ongedwongen pop en rock met hier en
daar een elektronische toets, en af en toe ook nog een leuke
uitschieter en enkele opvallende gasten op de koop toe. De plaat
begint perfect met het titelnummer: geen echte song, eerder een
sfeerzetter, waarin rapper Nya groep en plaat mag aankondigen. De
echte start van ‘Slow Club’ is dus ‘Grand Jumble Army’, de single
die het bezuiden de taalgrens meer dan behoorlijk deed als trailer
voor dit album. Flexa Lyndo knipoogt nog steeds naar de
voorbeelden, maar heeft geleerd dat met mate te doen. ‘Cleo’ is een
beeld van een popsong, rustig, knap gemaakt en met een refrein dat
je niet meteen loslaat. Bij ‘Lo’ spitsten we onze oren, het nummer
wordt gedragen door heerlijke laagjes synth en wanneer de zang
invalt, denken we even dat de groep de jonge Morrissey via een
teletijdmachine naar de studio heeft gelokt.
Dat er in het groepsgeluid steeds meer ruimte is voor nuance blijkt
ook uit ‘Bang on the Motorcade’ (alweer zo’n prachtige intro, het
lijkt wel hun handelsmerk, maar ook de oe-oe-oe-oe’s hebben een
positief effect op ons gemoed) en ‘Love the Bomb’, waarin de groep
uitprobeert in hoeverre alternatieve gitaarpop en triphop
samengaan. Het zijn overigens niet de enige nummers waar Flexa
Lyndo met succes behoorlijk wat elektronische elementen in de songs
smokkelt. Dat lukt hen ook op ‘Get Down to Work’ en afsluiter
‘Europe Slump’.
Het is zonneklaar dat het de Naamse groep deugd heeft gedaan na
enkele hectische jaren de tijd te nemen om aan deze derde plaat te
werken. Het groepsgeluid is verder ontwikkeld en rijker, en de band
hoeft niet meer te spieken in het Grote Rock ‘n’ Roll-handboek om
te weten hoe een goede song moet klinken. De gitaren houden iets
vaker de pas in om ook het fijnere toetsenwerk de nodige ademruimte
te geven, en dat is duidelijk een pluspunt gebleken. Wie vorig jaar
het geluk heeft gehad een concert mee te maken van Ghinzu, Hollywood Porn Stars, of Girls in Hawaii en nog wel eens zo’n
lekker Waals groepje wil leren kennen, dan bent u bij Flexa Lyndo
aan het juiste adres!
