Het Britse bar italia liep zichzelf in 2023 haast voorbij als een enthousiaste puppy in het bos: twee platen op een half jaar tijd, daar moet een mens even van bekomen! Tijd voor rust en een interne schoonmaakbeurt dus, en hieruit ontstaat nu Some Like It Hot. Al moeten we waarschuwen, de band teert er hevig op de indiescene uit de nillies. Een toepasselijkere titel zou dus Some Like It Heropgewarmd zijn.
Voor zij die zich al eens in het zielloze swipe-moeras der dating apps gewaagd hebben, is volgende situatie helaas erg herkenbaar. Je bent al enkele weken aan het chatten met die ene persoon met dat leuke profiel. Wat een fijne foto’s en bezigheden! Dit wordt zeker een match. Maar dan komt het moment dat je toch eens in het echt moet afspreken. De foto’s bleken stevig geplamuurd te zijn geweest met menig filter, en die interesses in ‘moderne klassieke muziek’ en ‘hardlopen’ bleken na wat uitleg neer te komen op ‘ik bingede een Netflixreeks waarin een nummertje van Nils Frahm kwam’ en ‘op maandag moet ik soms lopen om de trein nog te halen op het perron’. Maskers af dus, en wat er dan overblijft.
Kunnen we hetzelfde verhaal ook niet vertellen over de Londense band bar italia? Toen de groep tijdens de lockdown uit het niets opdook met enkel wat online releases en zonder enige info over hun identiteit te verschaffen, begon de geruchtenmolen volop te draaien. Een supergroep? Een vergeten demo van The Velvet Underground? Aliens? Niets van aan, het bleek om drie Italiaans-Britse schoffies te gaan die hun act wat wilden opsmukken met die waas van mysterie. Intussen tekenden ze bij Matador Records en brachten daar in 2023 binnen het jaar twee langspelers uit, waarmee uitvoerig getourd werd. Wat er overbleef na het afwerpen van de maskers? Een sleazy indie- en garagerockgeluid dat af en toe opwindend was, maar vaak ook nog iets te doordacht klonk.
Twee jaar later tikt de nieuwe, Some Like It Hot, aan het raam, en de grote vraag is dus of de band dan eindelijk tot wasdom gekomen is en hun eigen smoel heeft weten te vinden. De vooruitgeschoven single “Fundraiser”, een heerlijk aanstekelijke indieswinger die recht uit de nillies zou kunnen komen, liet alvast een veel afgelikter geluid horen. Niet dat we dat erg vinden; we verdachten de band er al langer van de vuiligheid rondslingerend in de songs met een pincetje zorgvuldig te hebben gepositioneerd. De versie anno 2025 klinkt dus een stuk eerlijker. De single blijkt geen one off te zijn; de plaat bevat minstens nog een vijftal andere nummers in dezelfde lijn, waarvan “Cowbella” en “omni shambles” – horen we nou Bloc Party-zanger Kele Okereke meezingen in het refrein? – zeker het vermelden waard zijn.
Op enkele uitzonderingen na, zoals de grungerockers “rooster” en “I Make My Own Dust”, is deze plaat toch vooral het resultaat van een grondige interne schoonmaakbeurt. We krijgen dan misschien wel een eerlijker resultaat, maar helaas komen de zwaktes van de band zo snel bovendrijven. We storen ons regelmatig aan de wel erg matige zangkwaliteiten van de mannelijke bandleden Sam Fenton en Jezmi Tarik Fehmi, en ook de Gainsbour-eske seksuele spanning in de dialoog van de mannen met het onschuldig vrouwenstemmetje Nina Crisante gaat stilaan vervelen. Al helemaal ergerlijk wordt de boel op de zachtere nummers, die ons af en toe doen puffen om het einde te halen. “bad reputation” en “Plastered” zijn zo enkele soffen waarvoor we u willen waarschuwen. “Marble Arch” – weer een verwijzing naar Londen, namelijk de gelijknamige metrohalte – is dan weer iets vrolijker, maar het nummer mist vocale kracht en wat arrangement om volledig uit de verf te komen.
Some Like It Hot is dus een vlot luisterbare plaat met al iets minder arty franjes, maar de band blijft wel worstelen om een uniek geluid te vinden. Het huidige repertoire klinkt als de nillies indie van bijvoorbeeld The Strokes, Babyshambles of Bloc Party. De zachtere nummers lopen wat verloren op de plaat en mogen er wat ons betreft dus uit. Maar laten we het positief houden: we horen hier een band in transitie die wel degelijk weet hoe catchy te klinken, dus we blijven benieuwd naar hoe dit drietal zal evolueren. We hebben, net als zij, namelijk alle tijd van de wereld, hier in de koffiebar ‘Bar Italia’ in het Londense Soho. Ober, nog een cappuccino, per favore. En vooruit, doe er ook al maar een pint of lager bij. We zijn tenslotte op Het Eiland.
