Michelle Zauner, de bezielster van Japanese Breakfast, “wéét duidelijk hoe ze een geniale popsong moet schrijven, ze zou het alleen vaker moeten doen”, schreef enola ter hoogte van de vorige plaat, Jubilee. Met For Melancholy Brunettes (& Sad Women), heeft haar band zijn vierde album uit. Heeft Zauner geluisterd?
Japanese Breakfast doet al drie albums lang zijn uiterste best om uit te blinken in hoe dat hoort, schipperen tussen genialiteit en popgevoeligheid. Dat resulteerde keer op keer in platen die elk op zich wel enkele songs hadden die zowel toevallige passanten als kieskeuriger connaisseurs konden verleiden. Zauner had dus zeker een solide basis om op verder te werken, maar waar de vorige, Jubilee, nog uitblonk in uitbundigheid, valt For Melancholy Brunettes (& Sad Women) een pak weemoediger uit.
Als het album For Melancholy Brunettes (& Sad Women) heet, dan is het niet lang zoeken naar welk onderwerp Zauner koos. Ergens liet ze optekenen dat ze verlekkerd is op van die nodeloos drammerige beschrijvingen. Vraag ons niet waarom Jubilee dan maar één enkel woord was, maar feit is: deze plaat loopt over van melancholie, nostalgie en heimwee. Neem nu opener “Here Is Someone”, met mooie dromerige arrangementen die van ver aan Sufjan Stevens doen denken.
De albumtitel zelf komt uit het sprankelende “Orlando In Love”, waarin Zauner refereert aan zowel Virginia Woolfs Orlando: A Biography als aan “Orlando Immorato”, een episch gedicht uit de Renaissance. Da’s een vrij intellectuele kapstok om thema’s als romantiek en (seksuele) identiteit aan op te hangen, maar ook zonder bijlezen blijft de song overeind, en gelukkig maar.
“Mega Circuit” had zo op Soft Sounds From Another Planet gekund: hier klinkt de melancholie meer als een anachronisme. “Men In Bars”, een duet met Jeff Bridges, smacht hoorbaar naar een goeie ouwe tijd die nooit meer terug komt. Het weemoedigst is nog “Leda”, waarin Zauner alle Griekse goden smeekt om verlossing die niet komt. Het kan ook ruiger, zeg maar Jubilee-er: “Honey Water” barst van de schoonheid die weemoed ook kan zijn, met zijn gitaren als gierende sirenes.
De catchy alt-pop van “Picture Window” verdient ook een vermelding, met lyrics als “Are you not afraid of every waking minute / That your life could pass you by? / … / Do you not conceive of my death at every minute / While your life just passes you by?” waarmee het hoofdpersonage van de song haar lief smeekt om toch ook maar iéts van gevoelens te uiten. Met “Magic Mountain”, licht als een lentebriesje, begeleidt Japanese Breakfast ons zachtjes wiegend naar de uitgang.
Het kan best dat deze vierde van Japanese Breakfast te achteloos passeert om echt te blijven hangen, na een eerste luisterbeurt. Na een paar keer valt alles op zijn plaats: tegelijk grandioos en op kousenvoeten, opulent zonder ogen uit te steken, complex maar toch licht verteerbaar, evenwichtig melancholisch… Michelle Zauner heeft haar les geleerd, want met For Melancholy Brunettes (& Sad Women) weet Japanese Breakfast wel degelijk te beroeren.
