De enola-filmrecensenten lichten de komende dagen elk hun tien favoriete titels van 2023 toe en op 1 januari krijgt u de samengestelde top 10 van de hele filmredactie. (Om in aanmerking te komen voor deze rangschikking moet een film gedurende het afgelopen jaar een Belgische release hebben gekregen in de bioscoopzalen of via VOD/streaming. Titels van op festivals die pas volgend jaar verschijnen, werden dus niet opgenomen in de lijstjes en verhuizen naar 2024).
- Tár (S. Field – Usa/D)
Tár is ongetwijfeld de meest imposante film van het jaar en zal dankzij het pure karakter niet snel overtroffen worden. Todd Field speelt als het ware een sonate met de concepten van psychologische onrust en emotionele intensiteit. Het resultaat is dan ook zonder twijfel een staaltje karaktervolle cinema!
- Past Lives (C. Song – Usa/Zk)
Waarschijnlijk de meest menselijke film van 2023. Past Lives trilt van de krachtige beelden, scherpe dialogen en het zuivere karakter. Een levensnoodzakelijke film die nog vele jaren zal blijven nazinderen.
- Het Smelt (V. Baetens- Be/Nl)
Veerle Baetens’ regiedebuut is er meteen een van staalhard niveau. Een bijzondere cast, een verrijkende adaptatie en vooral beelden die op het netvlies gebrand blijven. Zolang Baetens dit niveau blijft behouden, staat de Vlaamse filmwereld een mooie toekomst te wachten.
- Babylon ( D. Chazelle- Usa)
Dé feestfilm van het jaar is ontegenzeggelijk Babylon! De film is niet alleen een ode aan het concept van feesten an sich, maar vooral aan het feest dat cinema heet. Daarbovenop is Babylon ook een ode aan een feestelijke realiteit, die bitter en zoet tegelijkertijd is.
- How to Have Sex (M. Manning Walker- Uk/Gr)
De speelfilm van 2023 die iedere jongere gezien moet hebben, is beslist Manning’s How to Have Sex. Deze Brits-Griekse film spreekt een bijzonder publiek aan over een kwetsbaar, maar noodzakelijk thema. Mia McKenna-Bruces aangrijpende vertolking van Tara is dan ook een van de hoogtepunten van de film.
- The Chapel (D. Deruddere- Be)
Dominique Derudderes weergave van de hartverscheurende werkelijkheid van jonge pianiste Jennifer Rogiers (Taeke Nicolaï) is een absolute must in deze eindejaarslijst. De onvervulde verlangens, de constante symbolische ruis en de eenzaamheid worden bijzonder indrukwekkend weergegeven. The Chapel is een hoopvolle film met een bevrijdend einde.
- Holly (F. Troch- Be/Nl/Fr/Lux)
De Vlaamse cinema scoorde hoog dit jaar, want ook Fien Trochs jongste film is er een van hoogstaand niveau. Dit buitengewoon drama over de uniekheid van een aanraking, krijgt al van bij de start een hemels karaktertrekje. Holly staat voor de menselijke wereld van omhelzing en menslievendheid waar we allemaal naar verlangen, maar vaak (ten onrechte) mijden.
- Plan 75 (C. Hayakawa- J/Fr/Ph)
Chie Hayakawa brengt een schrijnende weergave van de Japanse realiteit: 75-plussers aanmoedigen om euthanasie te plegen met de bedoeling vergrijzing tegen te gaan. Plan 75 laat voelen, doet nadenken en maakt kwetsbaarheden bespreekbaar.
- Stars at Noon (C. Denis- Usa/Fr/Pan)
Claire Denis’ Stars at Noon laat ons bij momenten op onze honger zitten, maar weet toch te charmeren door de hartstochetelijke klanken, de prachtige enscenering en exentrieke personages.
- Barbie (G. Gerwig- Usa/Uk)
Niet op Nummer 1, maar toch een verdiende plaats in deze lijst: Greta Gerwigs Barbie. Think Pink! Think Extravagant! Think Feministic!