De enola-filmrecensenten lichten de komende dagen elk hun tien favoriete titels van 2023 toe en op 1 januari krijgt u de samengestelde top 10 van de hele filmredactie. (Om in aanmerking te komen voor deze rangschikking moet een film gedurende het afgelopen jaar een Belgische release hebben gekregen in de bioscoopzalen of via VOD/streaming. Titels van op festivals die pas volgend jaar verschijnen, werden dus niet opgenomen in de lijstjes en verhuizen naar 2024).
- Aftersun (C. Wells – Usa/Uk)
Aftersun is een ingetogen drama waarin een volwassen vrouw terugblikt op een vakantie die ze als 11-jarig meisje had met haar toen 31-jarige vader. Aan de hand van toen gemaakt videomateriaal en eigen herinneringen probeert ze zo een nieuw en beter inzicht te krijgen in wie haar vader echt is. Charlotte Wells registreert de vader-dochter-dynamiek op een zeer fijngevoelige en meditatieve manier, maar voegt tegelijkertijd een geladenheid toe waardoor de prent nog lang blijft nazinderen.
2. How To Have Sex (M. Manning Walker – Uk/Gr)
In How To Have Sex trekken drie jonge meisjes naar Kreta voor een week vol drinken, feesten en flirten. De seksuele ontdekkingstocht van Tara loopt echter mis wanneer iemand onverwacht haar eigen grenzen overschrijdt. Molly Manning Walker sleurt je mee in een indringend en aangrijpend verhaal over puberale vriendschappen, ontluikende seksualiteit en complexe eerste ervaringen.
3. Syk Pike/Sick Of Myself (K. Borgli – No)
Wanneer de naar aandacht hunkerende Signe beseft dat ze als slachtoffer meer in de belangstelling komt te staan, begint de jonge vrouw doelbewust een overdosis twijfelachtige pillen te nemen om zo een mysterieuze huidziekte op te wekken. Kristoffer Borgli houdt in deze sociale satire op typisch Noorse wijze een spiegel voor onze mediageile maatschappij en legt onze ziekelijke behoefte naar aandacht – versterkt door sociale media – bloot zonder daarbij te veel in het karikaturale te vervallen.
4. The Quiet Girl (C. Bairéad – Ie)
Dit bescheiden Iers drama volgt een negenjarig meisje in de jaren 1980 dat tijdelijk naar een gastgezin wordt gestuurd omdat haar eigen disfunctionele familie met de komst van het zoveelste kind even de handen te vol heeft om ook nog voor haar te zorgen. In cinematijden waarin groot, grootser, grootst vaak overheerst, is dit kleine, delicate verhaal haast ongezien.
5. Tár (T. Field – Usa)
Tár is een psychologisch drama over de val van (de fictieve) Lydia Tár, een van de grootste componisten ter wereld en de eerste vrouwelijke hoofddirigent van het prestigieuze Berliner Philharmoniker. Wanneer er geruchten over machtsmisbruik en seksueel overschrijdend gedrag de kop opsteken, luiden die onomwonden haar ondergang in. Een gelaagde en genuanceerde karakterstudie die zich waagt aan het actueel brandende fenomeen van cancelculture.
6. Anatomie d’une chute (J. Triet – Fr)
Justine Triet verliest zich in dit rechtbankdrama niet in de zoektocht naar de waarheid, maar is vooral geïnteresseerd in de psychologische kant van een rechtszaak, waarbij iemands goede naam en privacy ten grabbel wordt gegooid. De haarscherpe dialogen en voyeuristische camerabeelden geven de film een bijtend realistisch kantje.
7. Past Lives (C. Song – Usa/Zk)
In Past Lives reflecteert de Koreaanse immigrante Nora, ondertussen getrouwd en wonend in New York, over wat had kunnen zijn wanneer ze na decennia terug herenigd wordt met een oude Koreaanse jeugdvriend. Een intiem en poëtisch portret over nostalgische liefde en de blijvende effecten van toevallige keuzes.
8. The Banshees Of Inisherin (M. McDonagh – Usa/Uk/Ie)
Op het fictieve en dunbevolkte eiland Inisherin verbreekt Colm plots de vriendschap met Pádraic, die de onverwachte beslissing van zijn voormalige beste vriend maar moeilijk kan plaatsen. Colin Farrel en Brendan Gleeson geven gestalte aan dit duo en voegen zowel humor als melancholie toe aan dit absurde, maar toch vertederend drama.
9. Babylon (D. Chazelle – Usa)
Babylon is een decadente en epische trip naar het Hollywood van de jaren 1920. Het is een drie uur durende lofzang op het medium film, maar tegelijkertijd ook een kritiek op de filmindustrie. De prent is zowel flamboyant, excessief en licht chaotisch als zelfbewust en visueel verbluffend. Damien Chazelle speelt met de filmgeschiedenis en toont zich nogmaals heer en meester van zijn vak.
10. Dalva (E. Nicot – Fr/Be)
In Dalva moet het gelijknamige titelpersonage terug leren om kind te zijn, nadat ze door haar vader jarenlang als surrogaatechtgenote misbruikt is geweest. Ondanks dit choquerende en confronterende onderwerp blijft dit meeslepend drama niet hangen in het misbruik, maar biedt het vrijheid en hoop.
Bedankt voor de top analyse! De films die ik reeds zag uit jouw lijst zijn van het hoogste niveau. Zeer benieuwd om te ontdekken welke pareltjes jouw top 3 inhouden.