Voluit is de juiste benaming: VFX Artists React to Bad & Great CGi. Zo begon het nu alweer vier jaar geleden, 4 mei 2019, op het YouTubekanaal van Corridor Crew. Drie visual effects artists zitten op een sofa en kijken samen naar clips van films, tv, games of reclame. Ze reageren op z’n Amerikaans met veel lawaai, maar gelukkig is er meer aandacht voor interpretatie, speculatie en analyse. In eerste instantie proberen ze erachter te komen hoe de effecten in mekaar zitten, daarna wordt er vaak getoetst met hoe het werkelijk gebeurde. Op deze manier bieden ze een zeer boeiende, brede en uitgebreide inkijk op de geschiedenis van Special Effects van Buster Keaton tot de nieuwste Marvelfilm. Dit nu al honderd afleveringen lang. Een leuke meerwaarde is dat ze veel tips plukken uit de reacties op de posts. Ondertussen zijn er nog een paar nevenreeksen ontstaan: Stuntmen react, Stuntwomen react en Animators react. Elk weekend brengen ze een nieuwe video uit. Nu, sinds enige tijd verliezen ze toch een klein beetje krediet. Waar lange tijd alles gratis beschikbaar was op YouTube, worden er nu ook langere versies gemaakt die exclusief op de website bekijkbaar zijn – uiteraard tegen betaling. In het begin was het excuus nog omdat YouTube te veel zaken censureert (een reëel probleem), maar algauw werd het een kwestie van de almaar groeiende populariteit te verzilveren. Daartegenover staat ook wel dat de gasten op de sofa wel steeds ‘bekender’ worden.
De meeste reacties gebeuren door leden van de Corridor Crew, oprichters Sam Gorski and Niko Pueringer, bijna altijd aanwezig is Wren Weichman, die voor het kanaal ook reportages maakt over aanverwante onderwerpen vanuit een wetenschappelijke benadering. Soms vult een gast het midden van de sofa. Het geweldig leerzame aan deze serie is dat de makers zelf hun stiel zeer goed kennen en een zeer gedegen inkijk bieden in hoe special effects tot stand komen. Ze wijden uit over practical effects versus CGI, hebben het over de belichting op de set versus belichting in postproductie, de camerabeweging, waarom een montagecut hier zit en niet een tel later of vroeger. Gelukkig leggen ze ook uit waarom een bepaald effect wel of niet werkt. Ze geven een inzicht in staging versus CGI, hoe (in hun ogen) een goede regisseur iemand is die filmt met de effecten in het achterhoofd en hierdoor nadenkt over belichting, camerahoek, lenskeuze en zo meer, terwijl een mindere regisseur iemand is die gewoon zijn ding doet op de set en de rest overlaat aan de special effectsmensen in postproductie. Op die manier kan het al eens gebeuren dat ze bijvoorbeeld een bijna universeel verguisde regisseur als Michael Bay ophemelen, wat vanuit hun standpunt volledig valabel is. Er zijn maar een handvol regisseurs die snappen hoe special effects werken en die visuele bijdrage volledig kunnen anticiperen als ze op de set door het oog van de camera kijken. Dit soort bespiegelingen wordt helaas niet verder uitgediept. Hier zit ‘food for thought’ in over hoe de kwaliteit van een regisseur breder of anders kan beoordeeld worden, over vakmanschap en in het verlengde daarvan hoe het zit met het almaar prangende probleem van gebrek aan congruentie tussen stijl en inhoud waarbij hoe iets verteld wordt ondergeschikt geraakte aan wat verteld wordt. Hier wordt nooit dieper op ingegaan omwille van de restricties die de makers zichzelf opleggen uiteraard, ze zijn tenslotte in de eerste plaats VFX-artist. Wat hen uiteindelijk interessanter maakt dan veel andere gelijkaardige kanalen is hun brede expertise.
Na het succesrijke verloop van deze hoofdreeks werden enkele nevenreeksen opgzet, Stuntmen react, Stuntwomen react en Animators react. Vermits dit toch wel heel specifieke domeinen zijn, wordt er meer ruimte gelaten voor specialisten ter zake, al zal altijd een van de mensen van Corridor Crew erbij zijn. Stuntmen react en ook Stuntwomen react zijn zeer boeiend dankzij de aanwezigheid van een professional zoals (onder andere) Gui DaSilva-Greene. Hij werkte zowel aan games als voor de grootste Marvelblockbusters. Chadwick Boseman mag dan wel gelauwerd worden als Black Panter, maar bijna elk shot in kostuum en met masker is wel deze stunt double (of volledig CGI). Het wordt nooit met zoveel woorden gezegd, maar als je hoort dat een ster zelf zijn stunts doet, neem je dat toch best met een korrel zout. Tom Holland is een gymnast en zal wel wat flips doen, maar eens suited up, is het vaker CGI of een stuntman. Tom Cruise wordt altijd geroemd voor zijn stunts, maar ook dit is dus meer promo dan waarheid. Deze reeks over stunts krijgt af en toe een interessante extra dimensie. Er is bijvoorbeeld een aflevering waarin gesproken wordt over Birds Of Prey: And The Fantabulous Emancipation Of One Harley Quinn, een film die door recensenten werd geprezen voor zijn vakkundigheid bij het in beeld brengen van de actiescènes (op deze site “Yans talent inzake het helder ensceneren van absurde actie “ en “meer geïnteresseerd is in beweging en ruimte dan in flitsende montage”), terwijl hier op de sofa de beeldregie wordt afgebroken omdat ze het werk van de stuntmensen teniet doen en geen respect toont voor de volledige flow en beweging. Als professionals vinden zij dat elke beweging van een stunt een verhaal moet vertellen dat past in het groter narratief en in Birds of Prey voelen ze zich dan tekortgedaan in hun expressie. Maar het levert wel tegelijk dixit de recensie op enola “een van de meest interessante dingen die het contemporaine superheldengenre heeft voortgebracht” op. Ook hier wordt voer voor een diepgaande analyse genegeerd. Special effects en stunts, het zijn twee onderdelen van film maken die stevig aangepakt worden als het slecht uitgevoerd is, of vlot geprezen als het fantastisch gedaan is. Maar beiden zijn maar een klein onderdeel van het hele proces. Deze reeks brengt een boeiend historisch overzicht in losstaande vignetten zonder chronologie, maar tegelijk legt ze ook een keerzijde bloot die de makers in al hun enthousiasme voor het métier niet altijd willen of kunnen zien. Hoe de verdere professionalisering van deze takken ervoor heeft gezorgd dat wat vanuit stunt- of effectsstandpunt visueel het beste lijkt, dat niet noodzakelijk is voor het geheel, of voor de visie van de regisseur. Misschien sluimert hier wel een klein deel van het grote verhaal waarom veel hedendaagse spektakelfilms zo slecht en vlak geregisseerd zijn (denk Marvel of Top Gun). En waarom bij een goede regisseur (denk aan Cameron met Avatar) het resultaat wel op alle vlakken werkt. Een gemiste kans voor stevige diepgang. Gelukkig maken ze wel korte metten van films als Jason Bourne en Taken, waar de flitsende camera artistieke armoede probeert te verhullen.
De serie begon klein, maar is ondertussen uitgegroeid tot een heuse internethit. De gasten op de sofa zijn niet meer de minste en stuk voor stuk verschaffen ze een helder inzicht in het werk achter de schermen. Seth Rogen bijvoorbeeld komt als producer praten over zijn ervaringen op de set van The Green Hornet, maar ook van The Boys. Andere gasten zijn uitmuntend stuntvolk met een collectieve resumé om u tegen te zeggen (Eric Linden, Scott Adkins, Mark Wagner, Amy Johnston, Kimberly Shannon Murphy en Jackie Chan-medewerker Andy Cheng). De gasten voor de VFX artists react leest als een overzicht van medewerkers van de belangrijkste VFX-bedrijven die verantwoordelijk waren voor al het indrukwekkends dat de laatste dertig jaar op het grote en kleine scherm passeerde (Eric Saindon, Alex Laurant, Kelly Port, Josée Chapdelaine, John Berton Jr., Joe Farell, Sean Walker, Julien Hery, Freddie Wong, Andrew Kramer, Adam Savage, Tim Miller, Mathieu Dimuro, Stephan Fleet … op Imdb vind je hun indrukwekkende filmografieën).
Het zou allemaal wat minder hysterisch mogen zijn, maar dat lijkt nogal eigen aan heel veel YouTubekanalen. Het leidt vaak helaas af van de inzichtelijke momenten in de reeks. Anderzijds, als het droog was gebracht zou er geen kat kijken. Corridor Crew biedt in ieder geval het betere werk als het gaat over speculaties, shotbreakdowns en plausibele verklaringen waarom sommige zaken in sommige films op die manier tot stand gekomen zijn. Het vormt een mooie aanvullende kennisbank voor mensen die meer willen leren over hoe een special effect precies in mekaar zit. Er zijn fantastische momenten waarin uitgezocht wordt waar de verborgen cuts zitten in 1917 of hoe bepaalde oude films de dingen klaarspeelden zonder computer. Evengoed wordt het vernuft van pakweg een Fincher benadrukt of uitgelegd waarom een bepaald effect niet werkt en hoe het wel zou gelukt zijn. Daarnaast durven ze ook Bollywoodfilms of andere Aziatische films onder de loep te leggen. Het gaat breed en blijft ondanks het sensatiebelust clickbait-kantje altijd toch zeer interessant.
VFX Artists React is te bekijken via YouTube
