Beau is Afraid

In 2018 kende Ari Aster na een reeks kortfilms zijn grote doorbraak als regisseur met Hereditary. Een jaar later al volgde Midsommar en was Aster erin geslaagd om met slechts twee titels zichzelf een soort auteurslabel op te kleven als leverancier van wat wel eens ‘elevated horror’ genoemd wordt: genrefilms met een meer intellectuele zijde die zich ergens proberen te positioneren tussen art house-materiaal en meer commercieel gericht vertier. Aster wil duidelijk zijn status als auteur opkrikken met Beau is Afraid, een prent gebaseerd op zijn eigen eerdere kortfilm die de genre-elementen achterwege laat (de trailer deed nog een beetje zijn best het tegendeel te suggereren om het ‘merk’ Ari Aster te promoten) en resoluut gaat voor een meer afwijkend soort cinema, meteen ook de strategie waarmee verdeler A24 een reputatie heeft opgebouwd de afgelopen jaren (voor een boeiende analyse van die aanpak door A24 kan u trouwens terecht bij filmhistorica Kristin Thompson op de blog davidbordwell.net).

De vraag is uiteraard of dat in dit geval een goed idee is en het antwoord daarop is zeker een volmondig “ja”. Aster draait hier dan wel geen horrorprent, maar op een bepaalde manier is Beau is Afraid dat wel, zij het dan dat de horror zich op een heel ander vlak afspeelt. Joaquin Phoenix is andermaal uitstekend als het titelkarakter, een man die in therapie is omwille van de moeilijke relatie met zijn dominante moeder. Even lijkt het erop dat dit een soort tweederangs Woody Allen gaat worden, maar dan blijkt de film toch uit een heel ander vaatje te tappen. Beau leeft immers in een wereld die ietwat bizar aanvoelt: op straat plegen mensen zonder meer gruwelijke gewelddaden, lijken liggen her en der, Beau moet rennen om veilig zijn appartement te bereiken en eenmaal boven waarschuwt een dienstmededeling de bewoners vooral de giftige spin niet aan te raken die ergens is losgelaten in het gebouw. Het lijkt een grimmige nabije toekomst, maar evengoed zou het kunnen zijn dat dat alleen maar de manier is waarop de protagonist de wereld rondom zich percipieert.

Beau is immers ‘bang’ zoals de titel aangeeft en wanneer hij de vlucht mist om zijn moeder te bezoeken, start een spiraal die zijn angsten tot het uiterste zal uitdagen. Beschrijven wat volgt is onnodig en onbegonnen werk, maar anders dan bijvoorbeeld in het wat overschatte Everything, Everywhere, All at Once waarin de soms gelijkaardige gekte doelloos was, zit onder deze Beau is Afraid wel degelijk een sterke visie verborgen. Aster evoceert beelden uit een Freudiaanse nachtmerrie en wanneer we beginnen denken dat we die wel ongeveer gehad hebben, schakelt hij plots over naar een aan Dante refererend poëtisch visioen dat de film op een geheel nieuw pad leidt. Die omschakeling bevat ook een knappe animatiescène van de hand van het Chileense duo Joaquín Cociña en Cristóbal León dat de sporen al verdiende met verrassende La Casa Lobo. Na dit lange intermezzo verandert de prent nogmaals van toon en onthult de film zich finaal als een traktaat over mannelijke angsten: voor het zelf, voor intimiteit en verbintenis, voor seks en de andere sekse en voor leven en de perceptie ervan. Ook de finale die aan The Wall van Pink Floyd doet denken (het album én de film van Alan Parker) bouwt daarop verder en voorziet Beau is Afraid van een passend barokke eindnoot.

Beau is Afraid heeft zeker een paar inzinkingen en met een looptijd van drie uur, is het ook soms allemaal wat van het goede teveel, maar Ari Aster levert in ieder geval een behoorlijk uniek werkstuk af.

7.5
Met:
Joaquin Phoenix, Amy Ryan, Patti LuPone
Regie:
Ari Aster
Duur:
179'
2023
Usa, Canada, Finland

verwant

Joker: Folie à Deux

Een musical. Een rechtbankdrama. Een blockbuster. Joker: Folie à...

Napoleon

Toen Jacques-Louis David in 1797 het aanstormende talent Napoleon...

C’mon C’mon

‘You mean a film about how film can only...

Joker

Bij het positioneren van Joker in de markt, haastte...

Midsommar

Nog toen het scenario voor zijn langspeeldebuut Hereditary rondging,...

aanraders

The Substance

Het was wachten tot november dit jaar, maar eindelijk...

Megalopolis

Meer dan een kwarteeuw lang (en naar verluidt lag...

Here

Ooit – ondertussen bijna vijf decennia geleden – was...

Small Things Like These

In 2016 stond Tim Mielants – toen een vaderlandse...

Juror #2

Volgend jaar blaast Hollywood-veteraan Clint Eastwood (hopelijk) 95 kaarsjes...

recent

Conclave

De Duitse regisseur Edward Berger won in 2023 om...

Megalopolis

Meer dan een kwarteeuw lang (en naar verluidt lag...

Vingt Dieux

Louise Courvoisier groeide op in Oost-Frankrijk en liep school...

Fortress :: Chroma

Een tweede EP voor Fortress, en alweer staat die...

Jef Parker ETA IV-tet :: The Way Out of Easy

The Way Out of Easy is de tweede van...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in