“I can’t control my mind just to get a darn good dream in there” zegt een kinderstem op Jan Verstraetens Violent Disco. Er bestaan geen dromen zonder nachtmerries, geen intense liefde zonder gevaar – zie ook de demonische tongzoen op de hoes. Verstraeten wil weer voelen wat léven is.
Als de wereld de laatste twee jaren stilviel, en iedereen veiligheid als hoogste goed in het vaandel droeg, dan blaast Jan Verstraeten met Violent Disco een fikse portie peper in hun gat. De titels van het album spellen alvast D-R-A-M-A. “VAMPIRE IN MY BED”, “GONE GONE GONE”, “CRY BABY”, “BAD BAD LOVE”, “GOODBYE WORLD” zijn de hoofdstukken in een turbulente liefdesepisode die zich doorheen het album ontrolt. Die all caps zijn geen louter cosmetische opsmuk. Fuck veilige silent disco, welkom in de turbulente wereld van Violent Disco.
Opener “VAMPIRE IN MY BED” trekt meteen alle schuiven open en smeert het geluid breed uit als tegengif voor de stille lockdowns. Het doet iets in dezelfde horrorsfeer als Screamin’ Jay Hawkin’ “I Put a Spell on You” – alleen moeten we de duivel en de boeman hier zoeken in onszelf. “Love me, love me, I’m all yours now” smacht Verstraeten naar een vervlogen liefde. Het is die onzekerheid die het groene vuur van de jaloezie doet oplaaien, terwijl er in dit heerlijke nummer zoveel gebeurt dat er bij elke luisterbeurt wel iets nieuws valt te ontdekken. Nee, spaarzaam met emoties en instrumentatie wordt hier niet omgesprongen.
“GONE GONE GONE” dendert op hetzelfde elan verder met een heerlijke doowop-soulstamper op een ritme dat sensueel heupwiegt als het object van uw verlangen. Drumfills en cimbaalslagen verheffen het refrein met zijn rotaanstekelijke hook tot haast orgastische hoogtes: “Oh I’m gonna dance my tears away, gonna shake until they’re gone gone gone“, terwijl Verstraeten in de strofes troost en zelfvertrouwen tankt in een vraag-antwoordspelletje met een dameskoortje. “I’m gonna be the happiest boy in town“: als je het maar luid genoeg roept, ga je het op den duur zelf geloven. Maar weet goed dat “CRY BABY” al om de hoek staat te wachten met die naar Portishead lonkende beat en strijkerspartij.
Het is de opmaat naar een reeks meer introspectieve nummers die jammer genoeg niet hetzelfde niveau halen als de eerste twee. Een nummer als “BAD BAD LOVE” hinkt net iets te hard op één idee, waardoor het nogal als vulling aanvoelt. Zo is ook “Don’t you dare wake me up today / it’s the only place she’s not gone away” uit “ICE CREAM DREAMS” een mooi verwoorde gedachte, maar net iets té dun om uit te smeren over een heel nummer dat zwelgt in pathetische strijkers. Het is zelfbeklag in het kwadraat, en dat is net van het goede te veel.
Dan zit het evenwicht beter op het titelnummer, waarin Verstraeten in hetzelfde langoureuze bedje ziek is waar ook Oscar & The Wolf in liggen te bekomen van de pijn van het zijn. Wat het nummer spannend maakt, zijn die opkomende en wegebbende sambapercussie en falsetzang die de tranentrekkende strofes telkens net op tijd verdrijven. De Britney-cover “HIT ME BABY” is goed gekozen in het kader van het verhaal en ja het is goed gedaan, en ja het is postironisch, maar het lijkt ook een beetje op makkelijk scoren. Dan liever een eigen nummer van Verstraeten, die zijn beter.
Gelukkig eindigen we dan weer met “GOODBYE WORLD” dat in tegenstelling tot de onheilspellende titel vooral een afscheid van duistere gedachten is. “I don’t wanna change the world, I just wanna be a bird“: de broodnodige zelfaanvaarding stijgt uit Verstraetens krachtige strot samen met de violen ten hemel boven een bos van ritselende percussie. Het mooie en jazzy “LOVER, I WANNA BE FORGOTTEN” doet ons vredig uitgeleide uit deze turbulente periode.
Violent Disco brengt minstens vier nummers van wereldklasse, mede dankzij de overvloedige en spannende productie van Nicolas Rombouts. Het verwerken van een voorbije liefde verloopt echter via ups en downs, en zo ook deze plaat. Als overrompelende overdaad het doel was van dit album, dan had het paradoxaal genoeg soms beter gevaren bij beknoptheid. Nu lijkt het vooral in het lang uitgesponnen middengedeelte zijn doel soms voorbij te lopen.
