The Milk Factory :: Dusky EP

Bij WERF Records trokken ze onlangs een potje Chili Explosion open, met nieuw werk van Echoes Of Zoo, Don Kapot en de poppers van Hi Hawaii en Uma Chine. Muziek die het moet hebben van ritmische exuberantie, psychedelische vervoering, karakterpop en/of kleurrijke verrassingen. Met deze nieuwe EP van The Milk Factory wordt even ingezet op een meer beheerst geluid, maar daarom niet minder boeiend, want het sextet beheerst z’n kunst tot in de puntjes.

Het mag gerust straf genoemd worden dat een band met zo’n uitvoerig collectief cv er in slaagt om zo’n ingetogen en coherente sound aan te houden. The Milk Factory heeft weinig klassieke profileringsdrang. Het moet helemaal niet zot of raar klinken, een sound mag gerust aangehouden worden over meerdere releases, zolang die op zich maar onderdak kunnen bieden aan luisteraars voor wie het niet altijd carnaval is. De titelloze debuut-EP (2018) en Aula (2020) zochten het tussen folk, improvisatie en jazz, met eenvoud en dosering als sleutelbegrippen. De band belandde ermee in de buurt van goed volk als Donder, Kabas en Linus, maar zocht z’n eigen filmische hoekje op.

Vooruitgeschoven single “Bos”, een pareltje dat mede door een iets krachtiger geluid en uitgesproken stuwing een lichte koerswijziging suggereerde, blijkt ietwat misleidend te zijn geweest, omdat het misschien wel het buitenbeentje is op deze EP, waarop Thijs Troch iets meer het zeil naar zich toetrok. Hij tekende voor 5 van de 7 composities en zet opener “Koren I” aan op akoestische gitaar. Meteen wordt duidelijk dat het hier gaat om muziek van tokkelen, ruisen en ritselen; met serene fluitgoven, slome basnoten en geduld, veel geduld. Net als spiegelversie “Koren II” aan het andere uiteinde is dit dauwmuziek. Alles is bedekt onder een laagje condens. De songs kan je net zo goed beschouwen als sfeerzettingen, momentgevoelens die je zachtaardig aanspreken en overmeesteren.

Niet het individu, maar het collectief overheerst. Viktor Perdieus: je kan ‘m bij Don Kapot aardig van leer zien trekken, maar in het zinderende “Akil” komt hij er zo subtiel bij geslopen dat je ‘t amper opmerkt. En toch zorgt ook hij mee voor die extra tint, dat accent of detail dat het verschil maakt. Of die zachte arpeggio’s van “Refugium”. Net als bij, pakweg, Jakob Bro kan hier veel verteld worden met gefluister. In Kobe Boons “Azuki” hoor je de bassist eens elektrisch aan het werk, maar al net zo bescheiden. In Edmund Laurets beeldende “Snow” komt Troch nog eens binnengedruppeld op piano.

We pikken ze er hier ook maar uit omdat het allemaal zo mooi klinkt (mede dankzij Pieterjan Coppejans, die het album opnam), want eigenlijk zijn het – met mogelijke uitzondering van “Bos” – niet de individuele songs die hier het mooie weer maken, maar de manier waarop ze qua stijl en instrumentatie in elkaar blenden. En als dat al geen virtuoos geharrewar of ander stuntwerk met zich meebrengt, dan is de impact van deze brokjes luistercinema onmiskenbaar en vermoedelijk ook meer dan goed bestand tegen de tand des tijds.

De release verscheen in gelimiteerde oplage op cassette. Snelsnel.

WERF Records
Beeld:
Geert Vandepoele
Kabas, Nordmann, Don Kapot, Steiger

verwant

Karen Willems :: K A A P M I J

Welkom op planeet Grom Wom. Percussionist Karen Willems was altijd...

VENTILATEUR :: Hoofdplaat

Nu winters tot een nostalgisch verleden behoren waarin Super...

VENTILATEUR :: Meshnada

VENTILATEUR bewijst nog maar eens een band met duizend...

Smolikas / Thijs Troch :: Split LP

Bijna op kousenvoeten heeft het Gentse bwaa-label de voorbije...

The Milk Factory :: Bos

Wat ooit misschien nog iets had van een nevenproject,...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

Adrian Crowley :: Measure of Joy

Adrian Crowley kan je moeilijk lui of gemakzuchtig noemen:...

Lambrini Girls :: Who Let The Dogs Out

De reputatie was er al, nu heeft Lambrini Girls...

recent

Captain America: Brave New World

Na de vette jaren van de Avengers-cyclus, volgden voor...

Frank Westerman :: Zeven dieren bijten terug

Tot in den treure is de achterflap al verketterd...

Inhaler :: Open Wide

Open Wide, de derde van Inhaler, voelt zich vast...

Rabia

Cineaste Mareike Engelhardt heeft eigenlijk een achtergrond in dans...

Pothamus :: “Een publiek dat mee in trance gaat, dat is pure spiritualiteit”

Als er een Belgische metalband is die de laatste...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in