Ventilateur, die naam suggereert ouderwetse mechaniek, met draaibladen die alsmaar meer rammelen, want zo hoort dat nu eenmaal te gaan met die dingen. Deze Ventilateur is echter geworteld in het nu, met een sound die verankerd is in dit digitale tijdperk, met alle mis te verstane boodschappen en signalen die daarbij komen kijken. A Soundtrack For Happiness is een gefragmenteerd zelfportret, een staalkaart van een toekomstmenu.
Gitarist Daan Soenens, bassist Jasper Hollevoet en drummer Iben Stalpaert behoren tot een generatie van muzikanten voor wie de diffuse aanpak eerder een vanzelfsprekendheid dan een doelbewuste keuze is. Door de instrumentale insteek wordt al snel het ‘jazz’-label bovengehaald, maar pop, rock, elektronica en ander residu belanden even nonchalant in deze gestileerde blender. Na een eerste ep (2019) is het nu tijd voor een langspeler, al is die ook verre van standaard.
In de zomer van 2020 zorgde het trio voor de muzikale begeleiding bij Happiness van theatergezelschap Camping Sunset, een bewerking van de gelijknamige film van Todd Solondz, een lichtjes provocerende komedie met een onvergetelijke rol voor Philip Seymour Hoffman. De band kon drie weken aan een stuk werken aan de muziek en bijvijlen, en trok vervolgens de studio in. De albumtitel verwees dus niet naar de muzikale serotonine van Ventilateur. Alhoewel. De band wordt – beetje onvermijdelijk – wel eens vergeleken met Dans Dans, maar heeft een sound die minder frequent in de zwoele noir duikt, het daglicht minder schuwt.
Opener/single “Balayeurs” doet met die zorgvuldig afgemeten sound en sobere aanpak eerst even denken aan de vroege Chicago-postrock van UI en Tortoise, maar zoekt al snel andere oorden op, richting melancholische indiepop, maar dan wel met gruizig contactgekraak in een gitaarsolo, die zo een beetje het effect van een sleutel over de schone lak van een Mercedesmotorkap krijgt. Sterke start. Ventilateur slalomt vervolgens geduldig tussen dromerig en broeierig, tussen sober en driftig onder effecten bedolven, met stukken die soms te weinig ontwikkeld zijn om ‘songs’ te noemen, maar die ook meer zijn dan geluidsbehang.
Het gaat vaak meer om een sound of idee dan een uitgewerkt iets, zoals bij de ambient van “Safe Space” of bassolo “Cendrier”, terwijl stukken als “Magneet” en “Onomatopee” naar een abstractie neigen die nog weinig gemeen heeft met de traditionele sound van een gitaartrio. Het gedreven “Chop Chop” herinnert met z’n jagende cimbalen en gitaarfurie even aan Dans Dans, net als “Beeldenstorm” en “Passant”, maar eigenlijk voelt Ventilateur vaker aan als een zoekende versie van Schnellertollermeier, maar dan met een minder uitgesproken nadruk op spanningsopbouw en trance.
Misschien is dat het enige dat hier nog wat ontbreekt: een rode draad die je bij de lurven grijpt. A Soundtrack For Happiness is eerder een verzameling ideeën (waarvan het merendeel geslaagd) dan een gebalde vuist, al is dat natuurlijk ook het gevolg van het soundtrack-format. Het is alleszins voldoende om de band te blijven volgen, want ze beschikken over een intrigerende sound en ongetwijfeld nog hopen onontgonnen terrein. Op naar meer.
Het album verscheen bij het Brusselse Sentimental Records (zie o.m. ook Teen Creeps en Lucas Schreel), al is de gelimiteerde cassette intussen alweer uitverkocht. Ook fijn: Ventilateur onderscheidde zich al een paar keer met fraaie videoclips, zoals deze recentste:
