Oddisee :: Odd Cure

De Amerikaanse rapper Oddisee laat in z’n lockdownalbum zijn licht schijnen over de problemen waarmee we geconfronteerd worden wanneer we uit het gekrioel worden gehaald en op onszelf worden teruggeworpen. Het resultaat is een warm en diepmenselijk plaatje geworden.

Het zijn niet steeds de luidste roepers die uw aandacht verdienen. Oddisee verdient die aandacht wel. Was er tien jaar geleden nog enig momentum rond de rapper, dan is dat de laatste jaren wat gaan liggen. Verdienstelijke platen als The Good Fight of The Iceberg werden niet meer besproken op de grote muziekwebsites en Amir Mohamed el Khalifa (zijn echte naam) nam een pauze.

Nu komt hij met een uitgebreide ep Odd Cure. Zes nummers worden doorweven met vijf skits en vormen samen een tijdsdocument van het leven in de lockdown die de wereld al maanden in haar greep houdt. In de skits is Oddisee gewoon Amir en doet hij wat we allemaal deden de voorbije maanden: telefoneren met geliefden. Hij belt met zijn vader in Soedan, zijn moeder, oma, de beste vriend en de platenbaas. Ieder heeft zijn of haar eigen besognes over de ramadan, het nemen van de metro of het gebrek aan werk. U kent het allemaal wel ondertussen. Skits hebben de neiging om na meerdere luisterbeurten te gaan vervelen, maar hier zijn ze onlosmakelijk verbonden met het concept en voelen niet gratuit aan. Als zijn moeder hem aanspoort om de rappers van D.C. in het voetlicht te zetten, volgt “No Skips”, dat kwaliteit en diepgang boven playlistvoer stelt.

Er valt op verschillende lagen te genieten: op het eerste gehoor is het een laidback funk-hiphopplaatje waarin de verveling van de lockdown weggekeuveld wordt, maar gaandeweg onthult zich een strak gestructureerd geheel van wederkerende en elkaar spiegelende thema’s. Hoogtepunt en sleutelsong “The Cure” staat mooi vooraan gepositioneerd en Oddisee drapeert zijn immer doordachte lyrics met z’n ribfluwelen stemgeluid over een funky baslijn en dito slaggitaartje. Hij bekijkt de zaakjes van beide kanten en voelt dat voor beide uitersten iets gezegd kan worden. ‘Is it recess, or recession? / Bit worried ’cause I ain’t stressing / One side said, ”we gon’ hit a incline” / Other side said, “we are in the end time” / In the middle of the match where I been fine’. Iedereen blaast hoog van de toren, zodat het lijkt alsof je een mening moet hebben, maar bezinning leidt haast automatisch tot zielerust: ‘If it’s out of my control, I ain’t stressing.’ Laat Oddisee hier maar de spreekbuis zijn van de zwijgende meerderheid en deze wijze raad als oplossing aanbieden, ook al is het niet de meest spectaculaire. ‘Just keep calm / rest assured, it’s the cure.’ Topnummer.

Stoïcijns zijn is echter niet zo makkelijk en de cirkel wordt gesloten op het laatste nummer. “Go To Mars” ventileert de frustratie die we allemaal kennen wanneer we regels dienen te volgen die ons door enkelen worden opgelegd. ‘I done played by the rules / I’ve been made out a fool / By the few who make the laws.’ Niets menselijks is Oddisee vreemd.

In “Shoot Your Shot” gaat de flow van hortend stapvoets naar een hogere versnelling met snelle binnenrijmen, om dan weer gas terug te nemen en de boodschap duidelijker te formuleren: je kent jezelf pas als je in een onverwachte situatie terechtkomt. Hoe je daarop reageert, bepaalt de waarde van je spiegelbeeld. Dat de toiletpapierhamsteraars daar maar eens naar luisteren. Het wobbelende baslijntje met spacy Parliament-synthesizers krijgt in de staart een mooie breakbeat mee.

“I Thought You Were Fate” gaat over het verstikkende gevoel binnen een relatie wanneer je constant op elkaar bent aangewezen: ‘Saw you as a nest, now I see you as a net / Cause you saw me as a catch, now I see you as a prison’. Niet iedereen zal ongehavend uit deze periode komen en enkel de uitzonderlijke tijden zijn hiervoor verantwoordelijk. Ouderwetse slowjam “Still strange” volgt hier naadloos op als tegenhanger: ‘Took you for granted, only now I understand it, yeah yeah / Gone in the wind and now the wind just make me panic, yeah yeah / I’m all alone in isolation / And the only thing I’m testing is my patience.’ De goede raad uit “The Cure” toont ook hier zijn waarde.

Een album van een half uurtje en zonder te prediken toch zoveel zinnigs zeggen over vriendschap, moraal en relaties? Oddisee kan dat. “In de beperking toont zich de meester” en Oddisee is zo een meester. 

8
Outer Note Label

verwant

Oddisee & Good Company

Trix, Antwerpen

Aan het begin van vorig decennium gold de Amerikaanse...

Oddisee & full live band :: 25 september 2012, DOKbox

Toen de Griekse held Odysseus Troje veroverd had, viel hij in...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

Adrian Crowley :: Measure of Joy

Adrian Crowley kan je moeilijk lui of gemakzuchtig noemen:...

Lambrini Girls :: Who Let The Dogs Out

De reputatie was er al, nu heeft Lambrini Girls...

recent

Jasmine.4.t :: You Are The Morning

Jasmine Cruickshank had hoogstwaarschijnlijk een boek kunnen schrijven over...

When we see Us :: BOZAR, Brussel

In BOZAR zijn honderdvijftig kunstwerken van pan-Afrikaanse kunstenaars neergestreken....

Douglas Firs

12 februari 2025Het Depot, Leuven

Met je ogen dicht waan je je bij de...

Captain America: Brave New World

Na de vette jaren van de Avengers-cyclus, volgden voor...

Frank Westerman :: Zeven dieren bijten terug

Tot in den treure is de achterflap al verketterd...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in