Blue Daisy :: Darker Than Blue

82819036

Laat u niet misleiden door zijn naam: Blue Daisy doet niet aan kleuren. Sterker nog: voor de muzikale canvassen op z’n tweede plaat werkte hij uitsluitend met houtskool. En dus baant hij zich een weg door diep glooiende elektronicalandschappen met jazz, hiphop, rock en dit alles in vijftig tinten gapend zwart.

Sinds z’n eerste stappen in de Britse post-dubstep-scene drukte Blue Daisy (né Kwesi Darko) zich voornamelijk uit middels op zichzelf staande remixes en onenightcollaboraties. In 2009 maakten hij en de Franse zangeres LaNote naam met het etherisch bliepende “Space Ex”, en een jaar later kreeg zijn single “Raindrops” een zondoorstoofde make-over door co-knoppentovenaar John Talabot. Nog in 2010 clashte hij met Tokimonsta op onder andere het moddervette space-hopnummer “USD”.

Op z’n derde volwaardige plaat blijven al die beatjunkies uit. De enige gastrol op Darker Than Blue is weggelegd voor de twintigjarige Connie Constance, die vorige week haar eigen debuut uitbracht. De plaat voelt ook echt aan als een soloproject, met Darko op een ongemeen duistere heen-en-terugtrip langsheen zelf uitgestippelde routes. Darker Than Blue begint pretentieloos en evocatief, doet een drive-by langs dreunende clubs en crasht in een web van bijeengedroomde schaduwen. En gedurende de hele rit meurt Darko indringend naar weemoed.

In die veertig minuten durende trip zitten nummers als “My Heart” en “Home”: atmosferische lichtgewichten met respectievelijk lijzige en lallende kreunkoren in een echokamer. Op zich al niet bepaald Couckenback-muziek, maar ze dienen slechts als duikplank naar de écht moedeloze spookriedels die verder op de plaat trammelant schoppen. “Darker Than Blue”, het laatste nummer op de A-kant, wisselt korte raps af met hoongelach, gegrom en gespuug dat doet denken aan het rappende alter ego van Flying Lotus. Vlak erna op de B-kant zit “Six Days”, dat meer rijmt op het Massive Attack uit de jaren negentig. Het nummer komt mank gefraseerde verzen, sinistere stemvervormingen en agressieve, enkelvoudige beats onder uw bed installeren. En u hebt daar niet in te kiezen.

”Darker Than Blue” en “Six Days” vormen samen het heart of darkness, maar ze zijn niet de beste nummers op de plaat. Het pijnpunt op de beide nummers is de scherpe gitaar. Flying Lotus weet die ook te gebruiken (zie het werk van Thundercat, Jeff Lynn en Brendon Smalls op You’re Dead!), maar waar zijne Royal Flyness er een goofy eclecticisme mee bekomt, springt Darko er net iets te bewust mee om. Over de hele plaat genomen blijft hij spaarzaam met het motief, maar binnen de spanne van een enkel nummer wordt overdaad een reëel gevaar.

Niet zo voor de laatste paar nummers, waarin Darko opnieuw z’n jazzader aanboort. Het ruige blijft opborrelen, maar sax en keyboard maken de afdronk minder bitter. We hebben het voornamelijk over “Let’s Fly Tonight” en “Gravediggers”. Want tijdens “You and Me”, het laatste nummer, vindt de slang z’n eigen staart terug: hier opnieuw die vervlechting van ijle stemmen, doorschijnend uit een mist van afwisselend hoge en diepe tonen. ’t Is een mooie, troebele soundtrack voor door sirenes gekleurde nachten in een broeihaard van appartementskamers. En in die mensgrote schoenendozen: de glazige ogen en grotesk verlichte laptops van honderden slaapwandelaars.

Darker Than Blue is gemarineerd in agressie en dreiging. De plaat, bij momenten experimenteel, meestal minimaal en doordacht, schetst de contouren van een samenleving die zijn eigen isolatie koestert als een bescherming tegen de nog donkerdere facetten van het bestaan. Maar niet alles op de plaat is geheel uit gewapend beton opgetrokken. Vooruitgeschoven single “Alone” flirt met de dansbaarheid die Blue Daisy vroeger al kon oproepen. De song dealt in escapisme, ingegeven door de verstilde rap van Darko zelf en gastzangeres Connie Constance. Maar dan komen de beats: lichtperen die het gewelf van de song oplichten en uw gemoed met peristaltisch stuwende bewegingen loswrikt. En dan denkt u achteraf: dát was leuk.

7
Release:
2015
http://bluedaisypresents.com
Gentle Promotion
R&S Records

verwant

Blue Daisy :: ”Acht maanden alleen in mijn studio: heerlijk.”

Blue Daisy: Londenaar, boom van een kerel, kind van...

Big Next Festival :: 12 september 2015, DOK, Gent

Van wie mogen we in de toekomst kleppers van...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

Adrian Crowley :: Measure of Joy

Adrian Crowley kan je moeilijk lui of gemakzuchtig noemen:...

recent

Gabriel Rios

14 februari 2025Het Depot, Leuven

Met Playa Negra trakteerde Gabriel Rios ons in de...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Milan Hulsing :: Voetsporen. 5 verhalen van Karel Čapek

Milan Hulsings nieuwste strip is een bewerking van vijf...

Father John Misty :: Heart-Shaped Box

Hopelijk is het u ontgaan, maar vandaag is het...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in