Arne Van Petegem (Styrofoam) en Chantal Acda (Isbells, Sleepingdog) startten deze samenwerking enkele jaren geleden met de intentie een soort van rare discoplaat te maken. Met Disco Synthesizers & Daily Tranquilizers nog vers in het geheugen lijkt dat voor Van Petegem een logische stap verder weg van de indietronica waarmee hij als Styrofoam naam maakte. Fans van Isbells zullen misschien wél wat vreemd opkijken van deze plotse zijstap, maar wees gerust: Abba it ain’t.
Integendeel, om Travoltagewijs loos te gaan op de dansvloer kan je maar beter lijden aan een vergevorderde vorm van het syndroom van Tourette of, beter nog, kiezen voor het verzamelde werk van The Bee Gees als soundtrack in plaats van deze Coho Lips. Wie zich toch aan enkele danspasjes wil wagen legt dan best “Benin Shuffle” op. Het nummer zet je met z’n lawaaierige intro aanvankelijk nog op het verkeerde been, maar beukt vervolgens stevig rechtdoor. Van Petegem bouwt wel een hoop stoorzendertjes in en ook Acda’s zweverige stem vindt een plaats in deze opzwepende song, toch blijft de dansbare beat tot aan het einde centraal staan. Knap staaltje klankgetover, iets waar Van Petegem met de jaren alleen maar beter in lijkt te worden.
Deze nummers zitten stuk voor stuk erg vernuftig in elkaar. Na een tiental luisterbeurten kan je nog steeds met verwondering zitten luisteren naar nieuwe elementen die je voorheen niet had opgemerkt. in “Everyday Was A Chance” zijn het de zang van Acda en een synth-break hier en daar die ervoor zorgen dat je niet verdwaalt in het arsenaal aan beats en bliepjes dat op je afgevuurd wordt. Afsluiter “Polynoise Cotonou” gaat nog een stapje verder en eindigt in een ware draaikolk van klanken die onderweg zijn meegesleurd door een steeds hermetischer wordende geluidsbrij. Weerom een knap staaltje van technisch kunnen, maar evenzeer een zware beproeving voor ongeoefende oortjes.
De radiovriendelijke pop van Disco Synthesizers & Daily Tranquilizers is dus heel ver weg en met de Duystere sfeer van Isbells en Sleepingdog heeft dit al helemaal niks te maken. Coho Lips is het resultaat van twee muzikanten die elkaars achtergronden laten samenvloeien tot een heel eigen geluid waarin de invloeden hier en daar subtiel doorschemeren. Van Arthur Russel en afrobeat tot de Nederlandse hardcore acid scene, voor niks werd de neus opgehaald. Een statement tegen elke vorm van muzikaal snobisme, lijkt het wel.
Over snobisme gesproken: ”Broken, Every Record”, de titel van het openingsnummer, verwijst net zoals de groepsnaam en de platenhoes naar de “Disco Demolition Night”. Op die bewuste avond in juli 1979 trachtte shock jock Steve Dahl het verguisde genre de doodsteek te geven door een grote berg discoplaten te laten ontploffen in een baseball stadion. Zijn volgelingen noemden zich de Coho Lips en zorgden ervoor dat het evenement uitgroeide tot een massaal bijgewoond spektakel. Tussen de brokken en splinters van verguisd vinyl diepten Van Petegem en Acda ondertussen de parels op en maakten er een eigentijdse collage van, hun versie van disco.
