My Bloody Valentine :: m b v

Daar is ‘em! DAAR IS ‘EM!! Toen Kevin Shields en co. in de nacht van 2 op 3 februari Loveless’ opvolger op de wereld los lieten, bleek de Rik De Saedeleer in ons onstopbaar. Net zoals de legendarische voetbalcommentator na een doelpunt van de Rode Duivels wellicht in de perstribune deed, zetten wij bij het horen van m b v in onze woonkamer een houterig vreugdedansje in. Toch drongen zich al snel de volgende vragen op: “Loonde 22 jaar wachten wel de moeite?”, “Hebben de shoegazers hun hattrick beet?”, “Is m b v de naam My Bloody Valentine-album waardig?” “Ja, misschien en ja”, zijn de juiste antwoorden volgens de jury.

We waren trouwens niet de enigen die door het lint gingen toen die bewuste zaterdagnacht het nieuwe My Bloody Valentine album online verscheen: Twitter en You Tube (waarop m b v meteen integraal beschikbaar was) sloegen tilt. Ook de website van de groep crashte door het overweldigende aantal bezoekers, waar in de Verenigde Staten en masse tegen geprotesteerd werd: “The My Bloody Valentine website isn’t working and there’s a new record on it. We the people hereby petition the Obama administration to make it work again”, zo werd er geëist.Door die massale belangstelling en ondanks algemene opluchting riep de derde LP van Shields en zijn compadres gemengde gevoelens op, van “If you play this album backwards it sounds exactly like Loveless” tot “It’s no Loveless.” “Ieder zijn meug”, besluiten wij hier uit, maar waarom wordt de Londenaars’ derde worp uitentreuren vergeleken met Loveless?

Misschien omdat dit meesterwerk van Shields en de anderen de betekenis van noise — in de context van het schrijven van popnummers – herdefinieerde (net zoals Sonic Youth en The Velvet Underground dat al eerder deden). In 1985 maakte de band de aardige, sterk door The Birthday Party beïnvloede EP This Is Your Bloody Valentine, een jaar later pakte hij uit met het Jesus & Mary Chain-achtige The New Record By My Bloody Valentine en in 1987 met het rinkelende en rammelende Strawberry Wine And Ecstasy. Het was echter, uit de kluts van Cocteau Twins’ etherische melodieën en Hüsker Dü / Dinosaur Jr’s indierock pk’s ontstane, Isn’t Anything (1988) dat de bakens uitzette voor My Bloody Valentines revolutionaire geluid.

Dit geluid werd op Loveless (1991) geperfectioneerd: de (met een vleugje Sonic Youth en Erik Satie gekruide) mengeling van gothic en gitaarrock leverden immers elf wazige en veelgelaagde popparels op die (mede door het unieke gitaarspel van Shields) bewezen dat noise ook adembenemend mooi kan zijn. Dat die deuntjes Alan Mc Gee tot wanhoop en diens platenlabel Creation Records richting bankroet dreven, zijn niet meer dan kanttekeningen in de marge maar leidden er wel toe dat My Bloody Valentine op zoek moest naar een andere platenfirma. Zodoende tekende het viertal in 1992 een contract bij Island, trok de studio in en gebeurde er niets meer. Totdat Shields, Ó Cíosóig, Googe en Butcher in 2008 opnieuw de hort op gingen en allesverschroeiende concerten (Pukkelpop 2009!) weg gaven. Geruchten over een derde langspeler werden steeds hardnekkiger en het geduld van de fans werd duchtig op de proef gesteld tot net voor de “Tinnitus Awareness Week 2013” (4 tot 10 februari).

Toen verscheen m b v dus, een plaat waarop, volgens bassiste Debbie Googe, Shields naar goede gewoonte alle instrumentale partijen zelf inspeelde (behalve Colm O’Ciosoigs drumpartijen). Dat levert de groep een schijfje op dat noch een grote sprong voorwaarts, noch een verderzetting van bovengenoemd pièce de résistance is geworden. Enerzijds verrast het ons niet: op minstens de helft van de nummers worden de zanglijnen traditiegetrouw bedolven onder een donzig en tegelijkertijd luizig deken van gitaren en samples. Anderzijds klinkt m b v s ’s mix helderder en warmer dan die van diens voorganger — de gruizige bas, drums en gitaren zijn immers als aparte instrumenten hoorbaar.

Zo klinken Shields en zijn partners in crime tijdens het poppy ”Only Tomorrow” ontegensprekelijk als henzelf (met de voormans gitaar als uiterst effectieve stoorzender) maar O’Ciosoigs speelse drumpartij en de Butchers jazzy zanglijn stralen een menselijkheid uit die Loveless misschien miste. Het straffe “Who Sees You” laat door Shields’ speciale behandeling van de tremoloarm de typische maar geweldige van in naar out of tune zappende gitaarlicks horen. Net als met “Soon” wordt met “ New You” (let op de heerlijk tremeloënde gitaren) een brug gelegd tussen dance en indie, maar het is pas halverwege het album dat we in de vorm van “Is This And Yes” een ander geluid horen. De dromerige zang en een Stereolab-achtig orgel dobberen immers voort op een minalistisch ritme dat X- Rated scènes uit Andrei Tarkovsky’s film Solaris voor het geestesoog oproepen. Met Scarlett Johansson en De Saedeleer in de hoofdrol uiteraard.

“In Another Way” en “Nothing Is” zijn volgens ons niet zo nieuw als sommige persmuskieten beweren omdat ze lijken op de Glider EP’s titelsong en op “Honey Power uit de Tremelo EP;. Maar dat maakt er het eerstgenoemde, naar Portisheads Third lonkende, nummer of de furieuze futuristische punk van het laatste vermelde niet minder straf om. En “Wonder 2” zou wel eens die fameuze, van flanger vergeven, drum’n bass-track kunnen zijn die Shields al midden jaren ’90 beweerde op te nemen.

 

Van een stijlbreuk is er met m v b dus geen sprake. Of dit prima album even invloedrijk zal zijn als Isn’t Anything en Loveless, de Maradona’s der shoegaze-albums, durven we te betwijfelen. Die laatste bemerking is trouwens irrelevant; de tijden zijn veranderd en door het beluisteren van onder andere droompop, witch house en noise zijn we wat meer gewend dan twintig jaar geleden. Belangrijker is dat Shields en de anderen eindelijk het juk van dat derde album van zich afgeworpen hebben. Wat kan het hen trouwens verdommen? Want om eerder genoemde voetbalcommentator nog eens te citeren: “Maradona, Ma-ra-dona, nee ’t is niet eerlijk, dat als ge hem hebt dat ge dan nog tien anderen mag opstellen!”

9
Eigen beheer

verwant

My Bloody Valentine :: 3 september 2013, AB

Vier jaar nadat hun passage op Pukkelpop voor een...

Vlug! De servers van My Bloody Valentine werken opnieuw!

Ja. Wat zeggen we? Een volmondig: JA! Na tweeëntwintig...

PUKKELPOP 2009 :: My Bloody Valentine, donderdag 20 augustus, Marquee

Na Pukkelpop 2009 is het wel helemaal duidelijk: shoegaze...

My Bloody Valentine :: 9 juli 2008, Le Zénith (Parijs)

Is My Bloody Valentine, de legendarische band die begin...

My Bloody Valentine :: Loveless (1991)

Herfst 1991. Nirvana's “Smells Like Teen Spirit” was de...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in