OMG! Moest u bij het lezen van die afkorting meteen beginnen denken aan handjeswapperende, irritant kirrende forever 21-troela’s: sta ons toe u een degelijk, niet-tenenkrommend en beluisterbaar alternatief te bieden. Enfin: als u een drone/sludge-supergroep met lak aan elke vorm van compositie en structuur beluisterbaar vindt. Wij in ieder geval wel.
In de alternatieve metalscène is Old Man Gloom een klein fenomeen. Allereerst is er de band zelf: de drie centrale figuren zijn Aaron Turner (ex-ISIS, nu Mammifer), Caleb Scofield (Cave In, Zozobra) en Nate Newton (Converge, Doomriders), drie titanen uit de post-metal/sludge/hardcorewereld. Komt daarbij dat het, na een zeer productieve periode in de eerste helft van het vorige decennium (4 albums en 1 EP tussen 2000 en 2004), doodstil was geworden rond Old Man Gloom. Na acht jaar volledig van de radar te zijn verdwenen, bleek er in het grootste geheim aan een nieuw album te zijn gewerkt. De hausse was dan ook niet te overzien toen producer Kurt Ballou via Facebook zijn mond voorbijpraatte. En nu is er No. Joepie!
Op muzikaal vlak staat Old Man Gloom nog steeds in een stevige spreidstand tussen brute sludge en gloedvolle ambient. Soms is de afwisseling tussen power en atmosfeer heel rigide, zoals in de vorige plaat Christmas: nummertje beuken, nummertje dronen, herhaal. Seminar III: Zozobra uit 2001 bestond dan weer uit één nummer van een klein half uur waarin beide stijlen op glorieuze wijze in elkaar opgingen. Op No is er geen lijn te trekken en wisselen de brute stukken op willekeurige, onberekenbare manier af met intieme, donkere soundscapes.
Mooi voorbeeld hiervan is “Common Species”, dat start als een bomauto met beukende drums, ronkende gitaren en Aaron Turner die na 2 jaar zwijgen eindelijk nog eens zijn majestueuze leeuwengebrul loslaat (màn, wat hebben we dat gemist), waarna er geleidelijk aan gas wordt teruggenomen om via een monotoon staccato over ruwe noise stilaan te vervliegen in een vacuüm van akoestische gitaren. Maar het hoeft niet altijd gegoochel met songstructuren en omgekeerde spanningsbogen te zijn: er mag nog steeds ouderwets gehengst worden. “Regain/Rejoin” is een klein opdondertje dat wordt gedragen door een opvliegend kopstootritme, terwijl “To Carry The Flame” het meer moet hebben van getergde, slepende dynamiek die naar een intense climax leidt. “The Forking Path” is dan weer een deconstructie-oefening waarin de initiële logheid steen voor steen afgebroken wordt.
Vervolgens duikt No weer in de krochten van het muzikale universum. “Shadowed Hand” bevindt zich in een verduisterde echokamer van spaarse gitaaraanslagen en andere duistere geluiden, die langzaam maar zeker zijn geheimen prijsgeeft, en uiteindelijk een massief monster (weer die Turner-brul) loslaat. “Rats” opent met diepe, ijle keelgezangen vooraleer op aanzwellende, gierende feedback en tribale drums zich te openbaren als een misantrope, schuimbekkende smeerlap, vertolkt door Nate Newton die zijn teksten werkelijk uitbrààkt. De muilpeer in het midden krijgt u er nog gratis en voor niks bij. Op afsluiter “Shuddering Earth” is Aaron Turner daar weer om diepgrommend het einde der tijden aan te kondigen, en een kwartier durend sluitstuk in gang te steken dat hondsbrutale mokerslagen afwisselt met een sober middenstuk vol schaars gitaarspel en iele wanhoopskreten, om via een loodzware dronefinale te eindigen met zeven minuten lange, intrigerende, postapocalyptische coda.
Tot zover is No een werkelijk fantastische plaat. Maar americanatrack “Crescent” (ja, dat hadden wij nu ook niet zien aankomen), ligt behoorlijk zwaar op de maag. Geen slecht nummer hoor: akoestische gitaar, cleane zang, achtergrondtexturen die aan bérgen zand doen denken, you name it, maar wat het hier op deze plaat staat te doen… Wij weten nog steeds niet wat we ermee aan moeten.
Laat ons dit afspreken: als u “Crescent” een misser vindt op een anders grandioze plaat, gebruik dan gewoon uw skiptoets, daar dient ie voor. Als u hierin echter de ultieme bevestiging ziet van de geniale compromisloosheid van Old Man Gloom, telt u dan gewoon een volledig punt bij de score van hierboven. Iedereen tevreden.
