Drie platen en een geïnspireerde soundtrack lang, leek British Sea Power een grote belofte die nooit helemaal gerealiseerd werd. Met het nieuwe Valhalla Dancehall wordt echter pijnlijk duidelijk dat het nooit veel beter wordt dan dit: een middelmatige groep die af en toe per ongeluk eens een geweldig nummer schrijft.
Er zijn in het verleden momenten genoeg geweest waarop British Sea Power schitterde. Debuut The Decline Of telde een pak boeiende momenten, en met "Waving Flags" had de groep enkele jaren terug zelfs een radiohitje te pakken. Over de bijhorende plaat Do You Like Rock Music? juichten we dan ook enthousiast dat de plaat alles in zich had "om de Everything Must Go van dit decennium te worden".
Niet dus, de wereld bleef gewoon draaien, en de groep besloot een zijspoor te nemen met Man Of Aran, een prachtige, grotendeels instrumentale soundtrack bij de gelijknamige documentaire over het harde eilandleven van Ierse eilandbewoners. Een aanzet om ook op de reguliere platen het palet te verbreden? Toch niet. Het alweer very silly getitelde Valhalla Dancehall bewandelt opnieuw de vertrouwde paden vol hoekige, zenuwachtige rock en openwaaierende ballads.
Helaas gebeurt dat deze keer met ontstellend weinig echte hook, laat staan veel herinneringswaardige melodieën. Opener "Who’s In Control" is nog een van de betere songs, en heeft tenminste nog zo’n typische, machtig oplaaiende British Sea Powerriff. Ook het perfect meeschreeuwbare refrein is er eentje dat nog enig enthousiasme weet los te weken. "We Are Sound" houdt de marsrichting daarna nog even vast, maar veel gekker wordt het niet.
Nadien zet de groep de cruise control op, en wordt routineus de trukendoos opengetrokken. "Georgie Ray" is het soort pianoballad waarin zanger Yan traditioneel mag etaleren wat voor beperkte stem hij heeft en de groep een halfslachtige poging tot epiek doet. "Stunde "… ach, laten we niet de hele playlist afratelen; ’t is allemaal van een gezichtloosheid die ervoor zorgt dat Valhalla Dancehall een oninteressante hoop grijze drab is.
We noteren nog een passabel "Observe The Skies" en doen de boeken toe. British Sea Power is op een dwaalspoor beland, en moet dringend werk maken van sterkere songs. Met af en toe een aardige riff en teksten waar de belezenheid iets te aanstellerig van af druipt alleen, kom je er niet.
