Lichtjes vermoeid, met een zware driedaagse in de benen, en dus een klein beetje emotioneler dan redelijk: dat was de ideale staat om het optreden van Jónsi — de zaterdagse kers op de Marqueetaart — te ondergaan. Meer nog dan in de AB eind mei, leken hier alle puzzelstukjes op zijn plaats te vallen.
We waren niet zo enthousiast bij het verschijnen van Go, het solodebuut van Jónsi Birgisson, en daar blijven we bij. Op plaat blijft wat de frontman van Sigur Rós presteert ondermaats, flauw, en oppervlakkig, maar in samenspel met de briljante visuals die de IJslander ook naar Pukkelpop meebracht, volstond het voor een betoverend optreden. Individuele songs waren minder van tel; dit ging om sfeer waarin je de vermoeidheid voor even kon vergeten. Stille, ingetogen euforie en gelukzaligheid.
Want solo is Jónsi het donkere van Sigur Rós voorbij. Go is lichter van toon, ademt meer. En dat toont zich in de muziek, die meer opgewekte percussie torst in nummers als “Around Us” en de veel te kitscherige single “Go Do”. Maar het kan nog altijd een beetje te veel dromerig slepen, met nummers als het zodanig Lord Of The Rings-achtig getitelde “Kolnidur” dat we moeite hebben de vergelijking tussen Jónsi en Legolas niet te maken.
Visueel verbluft de show die de zanger met behulp van theaterdesigners 59 Productions maakte echter nog steeds. Voor de festivals is de grote decorwand thuisgelaten, maar ook met behulp van een paar doeken, kan eenzelfde veellagig beeld — net als de teksten erg door de natuur en dierenwereld geïnspireerd — gecreëerd worden. Wat imponeert, is het gevoel van diepte wanneer dieren over het scherm kruipen, nu eens dichtbij, dan eerder veraf.
Overrompelend wordt het in afsluiter “Grow Till Tall” wanneer de rustige dierenwereld een helse storm wordt. Jónsi, getooid met een kleurrijke indianentooi, gaat tekeer als een sjamaan, regen veegt het scherm leeg, gooit alles op een hoopje. Het geluid wordt overweldigend en trekt Jónsi opnieuw Sigur Rósterritorium binnen.
Dat is het punt van festivals: het moet soms willen meezitten. Waar The National met een briljante plaat moest proberen te overtuigen in de minst dankbare omstandigheden, kreeg Jónsi een ideale situatie op een dienblaadje aangeboden die hem in staat stelde boven zichzelf uit te stijgen. In november brengt hij zijn grote decorwand opnieuw naar het Cirque Royale. De woorden “niet”, “te” en “missen” : meer moet u hierover niet weten.
