Queens Of The Stone Age :: Rated R (2000)

De doorbraak naar het grote publiek kwam er voor Queens Of The Stone Age met Songs For The Deaf, maar twee jaar eerder wist de band zijn cultstatus te ontstijgen met Rated R. Middels dat album gooide Josh Homme de deuren van de stonerrock wagenwijd open.

Het bericht dat Rated R, de tweede plaat van Queens of the Stone Age, twintig jaar oud is, is bijna niet te geloven. 2000, dat was het jaar waarin Krezip en Live hoge toppen scheerden en er voor zorgden dat de affiche van Rock Werchter als “te plat commercieel” afgedaan werd. Geen idee of iemand zich die bands nog herinnert, maar Rated R is een plaat die hier nog lééft, een brok graniet die niet stuk te krijgen is. Een buitenbeentje ook in de woestijnrock.

Dat buitenbeetje bleek voor de Queens, en vooral voor frontman Josh Homme, een sleutelplaat; de overgang van de monolythische stonerrock die tot dan toe geproduceerd werd naar catchy rock-’n-roll die zowaar bescheiden massa’’s wist te begeesteren. De release van Rated R, in juni 2000, was bovendien het begin van een dolle rit, die nog geen vier jaar zou duren. Luttele jaren waarin het duo Homme-Oliveri de kaarten van de mainstream rock herschudde. Tot Homme, na enkele incidenten waarover nooit een officiële verklaring is afgelegd, na een tournee door Australië begin 2004 jeugdvriend Nick Oliveri uit Queens Of The Stone Age gooide.

Voor fans van het eerste uur was het even naar adem happen wanneer Rated R uitgebracht werd. Tot dan leverden de bands van Josh Homme brokken loodzware gitaarrock af. Swingend weliswaar, maar desalniettemin: massieve brokken, waar broeierige riffs regeerden en subtiliteit enkel aan de orde was waar het tempowissels of akkoordenveranderingen betrof. Homme was dan ook de man die het gros van de nummers van Kyuss bij elkaar geschreven had — voor zijn 21ste! — en die met zijn nieuwe band Queens Of The Stone Age een titelloze debuutplaat had uitgebracht die wat betreft het optrekken van een gitaarmuur niet moest onderdoen voor wat de Californiër tijdens zijn tijd bij Kyuss gedaan had.

De grote stap voorwaarts kwam er twee jaar na die debuutplaat. Was dat eerste album nog een veredelde solotrip — met naast Homme zowat enkel de laatste Kyuss-drummer Alfredo Hernandez als muzikant —, dan werd voor opvolger Rated R een blik talent opengetrokken. Tijdens zijn illustere Desert Sessions had Homme immers geleerd wat voor fraais dat kon opleveren. Niet alleen was ex-Kyuss-bassist Nick Oliveri aan boord van de nieuwe band gestapt als tweede kernlid — zoals te horen valt in de hidden track aan het einde van het debuut — de lijst van collaborateurs op Rated R is lang. Héél làng.

Daardoor werden de Queens vanaf Rated R zo’n beetje een permanente Desert Sessions. Tijdens die roemruchte sessies, die plaatsvonden in studio/boerderij Rancho De La Luna, in de Californische woestijn, nodigde Homme muzikanten uit die elkaar vaak van haar noch pluim kenden. Gedurende een week werden, volgens de mythe, drugs gebruikt en muziek gemaakt, met tot nu toe tien intrigerende afleveringen als gevolg.

Die hoge mate van creativiteit én dezelfde psychedelische invloed zijn terug te vinden op Rated R. Want de stonerrock mag op de tweede Queens naar de achtergrond verdwenen zijn ten voordele van melodisch getinte experimenten, Rated R is met voorsprong de meest psychedelische plaat die Queens Of The Stone Age ooit gemaakt hebben. Zeg maar gerust meest gedrogeerde.

Openingstrack “Feel Good Hit Of The Summer” — volgens Homme een tongue in cheek– reactie op critici die op QOTSA het stoner-label bleven kleven — laat weinig aan de verbeelding over met zijn tot boodschappenlijstje omgevormde opsomming van genotmiddelen. Maar ook de andere nummers druipen van de drugs. En seks. En rock-’n-roll. Hetzij enigszins kritisch — “Better Living Through Chemistry” neemt de prozac nation op de hak — hetzij verhalend vanuit de kater achteraf: “Tension Head”, dat in een woedende brok geweld de onmacht naar boven brengt die je voelt wanneer een avond doorzakken eindigt op de badkamervloer. Of, vanuit het hart van een lsd-trip: “Monsters In The Parasol”, dat een broertje heeft in het door slapeloosheid gedreven “Auto Pilot”, ofnog: “In The Fade” waarin Mark Lanegan zijn debuut maakt als losvaste gastzanger bij de band en onmiddellijk zijn invloed laat merken met een bijna gelaten song over menselijk verval.

De seksuele perversiteiten komen dan weer naar boven in “Quick And To The Pointless” — met de subtiele openingsregels “Little girl walking down the street/godverdomme you gotta be with me”. Tot de trip langzaam en bevreemdend tot een einde komt in het hypnotiserende “I Think I Lost My Headache”. Wanneer de muziek wegsterft, heb je niet alleen een fanfare achter de kiezen, maar samen met de band de uithoeken van de gitaarrock verkend: punk, metal, een vroege vorm van wel héél freaky folk (“Lightning Song”), rechttoerechtaan-gitaarknallers en een update van sixties-psychedelica. En dat allemaal op minder dan drie kwartier en zonder dat je je vragen stelt bij de diversiteit aan genres die over je heen gestort worden.

Dat het er allemaal zo vlot ingaat, is echter niet verwonderlijk. Rated R kent geen pauzes tussen de songs: het ene nummer loopt losjes in het andere over en maakt dat, aan de vooravond van de lancering van iTunes in januari 2001, Queens Of The Stone Age het geluk hebben gehad een van de laatste platen uit te brengen die je in zijn geheel moest kopen én consumeren.

Twee jaar later, wanneer de band de headlinerstatus bereikte met het door Dave Grohl tot Led Zeppelin-allures bij elkaar gemepte Songs For The Deaf, was de magie alweer bijna verdwenen. Hoewel Songs For The Deaf het broodnodige tegengif was waarmee de hardere gitaarrock uit de nu metal-klauwen gered moest worden, mist de plaat de geweldige flow van zijn voorganger. Rated R is dan ook een krankzinnige kruisbestuiving waarmee stonerrock volwassen werd en zijn oogkleppen afgooide. Hoewel het album niet geleid heeft tot een boom van het genre, was het voor de band zelf wel een mijlpaal. Leg achtereenvolgens And The Circus Leaves Town — de laatste Kyuss —, Queens Of The Stone Age en Rated R maar eens op. Pas bij die laatste plaat wordt het zonneklaar dat een andere band weerklinkt. Een band die klaar stond om grootse dingen te doen. Of die verwezenlijkt zijn tijdens de afgelopen twee decennia, moet u maar voor uzelf uitmaken.

http://www.qotsa.com
Interscope

verwant

Queens of the Stone Age

12 november 2023Sportpaleis, Antwerpen

Queens Of The Stone Age :: In Times New Roman

Vijf albums en een gesmaakte liveplaat bracht Queens Of...

Rock Werchter 2023 :: Een blije kleuter in een nieuwe speeltuin

Ligt het aan ons? Is Werchter het een beetje...

Mark Lanegan :: Grey Goes Black

De bom dat Mark Lanegan plots overleden is, kwam...

16x nieuw voor Rock Werchter

Pixies komen naar Rock Werchter 2022. En Queens Of...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in