Strijk alvast uw strakste outfit en oefen uw
sensueelste dansmoves, want straks staat zijne Purperen Geilheid op
Werchter Boutique. En wie anders dan Jamie Lidell staat in het
voorprogramma van de Minneapolis Midget. Als er iemand
aanspraak kan maken op de titel van kroonprince is het
namelijk deze rotgetalenteerde kameleon wel. Met ‘Multiply‘ en ‘Jim’
bewees de Brit al dat hij klasse en charisma te koop had, maar z’n
nieuwe plaat tekent pas helemaal de krijtlijnen uit voor een
glorieuze toekomst. ‘Compass’ is een straffe staalkaart van het
kunnen van een artiest op een creatieve piek. No one likes a
showoff, maar voor Jamie Lidell maken we graag een
uitzondering!
Zelden zoveel persona’s in een artiest gespot als bij Jamie Lidell.
Soulstrot, funkbeest, laptopnerd, klankfetisjist, …: de man is
het allemaal. Samen met Christian Vogel vormde hij vroeger het
experimentele elektronicaduo Super_Collider, maar op z’n solodebuut
‘Multiply’ bewees hij dat er naast een Aphex Twin ook een
Prince en Al Green in hem zat verstopt. Het resultaat was een sound
waarin heden en verleden elkaar besnuffelden als Bart Dewever en
Elio Di Rupo. Op ‘Compass’ is dat niet anders, maar z’n paringsdans
van soul/r’n b en elektronica klonk nooit spannender en
uitdagender.
Was de rebel in Lidell op ‘Jim’ nog bedekt met een laagje glad
klatergoud, dan is de man nu opnieuw de bekraste diamant van
vroeger. ‘Compass’ heeft namelijk een pak meer peper in de poep dan
z’n iets te gepolijste voorganger. Luister maar naar de gruizige
groove van single ‘The Ring’ of het geduw en getrek tussen samples,
rauwe beats en een loden baslijn in ‘I Wanna Be Your Telephone’.
‘Compass’ is evenzeer een Warp- als een Stax-plaat en fans van
Lidell’s ongeschoren kantje zullen dat enkel toejuichen.
Bovendien heeft Lidell nooit veelzijdiger geklonken. Azijnpissers
zullen van een gebrek aan coherentie spreken, maar zij dwalen. Je
merkt dat de studio meer dan ooit als laboratorium diende om
verschillende dingen te proberen, maar door de constante kwaliteit
van de songs schift deze kleurencocktail nergens. Zo staat de noise
uit ‘You Are Waking’ probleemloos naast het festivalesk frivole
‘Enough’s Enough’. Of botst de boterzachte soul van ‘She Needs Me’
niet met de freejazz-uitspatting in ‘Coma Chameleon’ of de
claustrofobische klaagzang van ‘Big Drift’.
Dat Lidell met een select kransje muzikanten samenwerkte op deze
plaat is daar natuurlijk niet vreemd aan. Feist kirt, roept en
smacht in verscheidene songs, Chris Taylor van Grizzly Bear deed z’n
duit in het zakje en Beck (die andere
muzikale duizendpoot) tilt de plaat naar een nog hoger niveau. Het
fraaiste distillaat van die coalitie is misschien wel het
titelnummer: ‘Compass’ begint als een suikerzoete ballad, maar
vervelt dan tot een polyritmisch hoogstandje om te eindigen in een
chaotische freakout. Geen song vat de bevlogenheid van deze plaat
beter samen!
Met ‘Compass’ lijkt het verhaal van Jamie Lidell nu pas begonnen.
Net als ‘Odelay’ van Beck bevat deze plaat immers genoeg ideeën
voor wel tien albums. De muzikale gulzigheid spat ervan, maar
dankzij de deskundige hulp van de juiste mensen op de juiste plaats
vergaloppeert Lidell zich nergens. Zorg dat u op tijd in Hermans
achtertuin arriveert!
Jamie Lidell speelt op 8 juli op Les Ardentes in Luik, en op 10
juli zowel op Werchter Boutique als op Cactus (Brugge).
