Vraag het dit weekend maar aan uw vrienden: terrasjesweer is back in town. Vrijdag- en/of zaterdagavond cocktails uitproberen en plannen smeden om — wie weet deze zomer — een trektocht door Marokko te ondernemen. In dat specifieke geval menen we Handmade, het debuut van Hindi Zahra, al uit uw favoriete café naar buiten te horen kringelen en stoppen we de plaat terloops stiekem in uw rugzak.
Wereldmuziek heeft het laatste decennium zijn plaatsje verworven binnen de grenzen van de voornamelijk Angelsaksische muziekstroom. Ry Cooder nam een plaat op met Ali Farka Touré, Damon Albarn van Blur ging naar Mali en bands als Yeasayer en Vampire Weekend bouwen hun carrière op een smeltkroes van continentoverschrijdende stijlen. Anderzijds werd bijvoorbeeld het Malinese Tinariwen pas bekend toen westerse hipsters als Chris Martin de groep in interviews gingen namedroppen.
Soit, het zij zo. Hindi Zahra, afkomstig uit Marokko, maar al sinds haar kindertijd in Parijs wonend, legt een ander parcours af. Ze vermengt op haar debuut traditionele Arabische muziek met een chansonnière-achtige toets en voegt er bovendien een scheut jazz en lounge aan toe. Dit maakt deze plaat werkelijk geknipt als soundtrack bij die cocktail — of dat bietensapje, zo u wilt — in dat Wereldcafé.
Opener en single “Beautiful Tango” zet meteen de lijnen uit. We wanen ons op een zonnige en zanderige plek in een Afrikaanse vlakte, terwijl iets verderop uit het open raam een lome, lichtjes jazzy song weerklinkt. Zahra houdt het in dit nummer qua talen nog bij Engels en een beetje Frans. In “Oursoul” — spreek uit: “oersoel” — switcht ze naar iets wat wij “Arabisch-of-iets-in-die-aard” zouden noemen. Al even loom, exotisch en sfeervol met stemmige percussie en een eenvoudige akoestische gitaar, wordt het met “Oursoul” wel duidelijk dat dit in zijn geheel een hangmat van een plaat zal worden. Over onthaasten, wegdromen en nog meer cocktails drinken of zo.
”Weinig mindere nummers”, constateren we als we even ons hoofd erbij houden. Klonk de plaat eerst nog wat mak en vlak, dan zijn die adjectieven naderhand ingewisseld voor positievere varianten genre loom en zomers. “Set Me Free” moedigt met zijn hand claps gemoedelijk aan mee te klappen en net als “Stand Up” krijgt het nummer een relaxte elektrische gitaar als ruggensteun.
Op het einde duurt Handmade net iets te lang — als het op gezapig niksen aankomt, hebben wij al bij al een korte attention span — en daarom is een nummer als “Don’t Forget” ietwat langdradig en klinkt “Old Friends” van ver op iets dat van Erykah Badu lijkt, maar de présence van Badu ontbeert.
Veel meer valt er op Handmade echter bezwaarlijk aan te merken. De nummers vormen een sfeervol en coherent geheel en de plaat is zonder meer een uitstekend visitekaartje voor de Marokkaanse Française, want wie ons met haar muziek woorden als ’trektocht’, cocktails’ en ‘terrasjesweer’ ontlokt, kan natuurlijk geen slechte plaat gemaakt hebben.
