Een bloedmooi bewijs dat vrolijkheid en tristesse bij elkaar horen als in- bij uitademen. Een tekstuele en muzikale zoektocht naar wat mooi is in de lelijkheid van elke dag. Zinnen als "De leegte tussen droom en daad/Daar ligt ons aller lot" die zelfs hoopvol en troostend klinken. Jaja, Winter Maakt Ons Vrolijk is een geweldige plaat.
Ten huize goddeau worden, al te vaak op hun rug gelegde termen als "verademing" en "revelatie" zo veel mogelijk vermeden, maar twee jaar geleden scheelde het toch niet veel toen Pintens’ titelloze Nederlandstalige debuut uitkwam. De inventieve klankentapper van (toen nog) onder andere Zita Swoon verraste namelijk met een qua muziek en vooral qua teksten verfrissende plaat — toen was dat nog een zeldzaamheid in ons taalgebied, Hannelore Bedert en Buurman bijvoorbeeld hadden immers nog geen volwaardige plaat uitgebracht.
Wat moet er dan gezegd worden over deze opvolger, die nog een paar ferme stappen vooruitzet, die rechtlijniger, voller, mooier klinkt; het Nederlandstalige maatpak zit Pintens nu pas echt als gegoten. Het is een veel natuurlijkere plaat, bas en drums vormden de basis. De piano klatert nog minstens even mooi als op de voorganger, maar het is bovenal een heel vocale plaat, met prachtige zangharmonieën en, vooral, een magnifiek gebruikt koor dat nu eens spookachtig, dan weer omhelzend, en nog later weer ophitsend klinkt.
En dan zijn er nog de prachtige teksten van Pintens’ vriendin Ellen Schoenaerts die de basilicum bij de mozzarella zijn. Ze voeren sierlijke pirouettes uit op het slappe koord tussen concreet en abstract, en reiken vaak, glimlachend, een paraplu aan in een zoveelste bui van moedeloosheid die de personages treft. Teksten van dat niveau zijn een van oudsher bedreigde diersoort in Vlaanderen. Hopelijk kan en zal Schoenaerts haar pen nog vaak kunnen uitlenen aan collega-artiesten. Luistert en leest u vooral zelf maar eens waarom.
In eerste single "In Charleroi" komt al dat moois qua tekst, melodie en koor bijvoorbeeld al treffend samen. U kent het niet? Hup, op naar Pintens’ MySpace! En dan linea recta naar de platenwinkel. Maar hoogtepunten zijn legio: "Van Nu Af Aan Verlangt Ze" begint op het bezwerende af met een beat en een koor dat Pintens op de hielen zit, waarna de drums van Stoffel Verlackt een verrassende maar eens zo aangename putch in het nummer plegen. "Terwijl De Melk Overkookt" is letterlijk een variatie op het "zolang-we-elkaar-maar-hebben"-thema en heeft geen refrein nodig om een muzikaal prachtig opgebouwde song te zijn.
Pintens heeft meer dan ooit geschrapt voor deze plaat, en ook dat loont. Halfweg zijn "Simon" en het met de schouders naar beneden hangende "Niemand" ("Iedereen kreeg levenslang/Niemand plukt er vruchten van" klinkt het, terwijl het koor probeert te sussen ) twee parelende miniatuurtjes. "Winter Maakt Ons Vrolijk" is de terechte titelsong waar muzikaal een enorme goesting uitspat, terwijl de tekst eens te meer wat blust ("Winter Maakt Ons Vrolijk/Het is vijf winters geleden/Ik begin nu een nieuw leven/Ik denk niet meer aan u").
Het is een veelzijdige plaat die nochtans een sterk geheel vormt, daar brengen ook enkele instrumentale tussendoortjes geen verandering in. Een van hen, slotnummer "Coda", is een open sollicitatiebrief naar regisseurs om Pintens eens te contacteren als filmcomponist. In Nederland begint hij daarin al een naam te worden, er is geen zinnige reden te bedenken waarom dat hier niet zou lukken.
En bovendien is er op dit album geen zwak moment te horen. Pintens legt de lat die Vander Linden met zijn soloplaat had gelegd zo weeral wat hoger met een even vertederende als wederom verfrissende plaat waar onze lage landen er nooit genoeg van zullen kunnen hebben. En Pintens heeft ons al een derde Nederlandstalige plaat beloofd. Je zou voor minder vrolijk worden.
