Naar aanleiding van hun concert in de AB Club hebben we hier al eens uitgebreid de lof gezongen van het Gentse Groepje Headphone. Op doktersvoorschrift — de totale afhankelijkheid dreigde — hebben we de bijhorende debuut-cd vervolgens twee weken in het mooie hoesje gelaten. Met behoorlijk schrikwekkende afkickverschijnselen tot gevolg.
Sinds gisteren mogen we gelukkig weer. Mondjesmaat, was de aanbeveling, maar helaas: gematigdheid is in deze niet aan ons besteed. Ghostwriter (de cd, niet alleen het nummer) is dermate verslavend dat anderhalve dag later alweer de overdosis dreigt.
Besmettelijk is het — niet eens sluipende, maar fier rechtop lopende — virus ook: al wie ons optrekje binnenstapt, gaat hier "She is electric"-fluitend weer buiten. Vaak ook met de cd onder de arm, want naar goede gewoonte kopen wij van onze favorieten meteen vijf exemplaren, kwestie van onze zelfverklaarde goede smaak zoveel mogelijk te verspreiden.
In het geval van Headphone hoeft daar trouwens weinig overtuigingskracht aan te pas te komen: de verpakking maakt nieuwsgierig, de inhoud overtuigt. Ook u, daar zijn we zeker van. Tenzij u allergisch bent aan mooie, in warme electronica geduffelde en met veel gevoel gezongen melodieën. In dat geval raadpleegt u beter ook een dokter, de kans is immers groot dat u aan chronische koudbloedigheid lijdt.
Nummers die eruit springen? De twee onaards mooie singles, ja, maar dan alleen omdat ze ondertussen zo vertrouwd klinken dat het lijkt alsof ze jaren geleden meegeleverd werden op onze allereerste iPod. Wat ons betreft hadden het heerlijk binnenglijdende "The Pugilist" of het meeslepende "Lidocaine" trouwens net zo goed als visitekaartjes vooruitgestuurd kunnen worden. Om van het bijna angstaanjagend perfecte "Nothing’s There" nog maar te zwijgen: vluchten kan niet meer, "there’s no way out of here", zingt Marien. Hij wéét dat hij ons te pakken heeft. "You want to see my trick?", ijlt hij uitdagend op het einde van het nummer. We kunnen alleen maar koortsig knikken.
Hoewel Marien de bedenker van al dat moois is, is Headphone toch niet van hem alleen. De droge, maar dwingend aanwezige drums van partner in crime Nico Steenkiste bepalen duidelijk mee het groepsgeluid. Een prominent hoofdrol spelen zònder een moment opdringerig te zijn (luister wat dat betreft naar "Girlie"), je moet het trouwens maar doen.
Diagnose? Dit is niets minder dan een meesterwerk, dat vele Viva la Vida’s van het voorbije halfjaar moeiteloos in de schaduw zet. En ach, u hoeft ons zelfs niet op ons woord te geloven: op de knappe website van Headphone kunt u de integrale cd gewoon zelf aan een uitgebreid luisteronderzoek onderwerpen.
Wees echter voorzichtig. Voor u het weet heeft Headphone ook u te pakken. En op een efficiënt geneesmiddel is het voorlopig nog even wachten.
