Met The King Khan & The BBQ Show slaagden Mark Sultan en King Khan erin om funk en blues in een vettige, maar prettige mix te gooien. Dat Khan echter van geen ophouden weet en zijn naam als de meest feestelijke helft van het tweetal wenst hoog te houden, mag uit het nieuwste plaatje van zijn eigen groep King Khan & The Shrines nog maar eens blijken.
Twee gedeeld door twee is één. Wat er bijgevolg overblijft van The King Khan & BBQ Show indien men King Khan in zijn eentje of met een gehoorzame groep zijn gang laat gaan, is funky feestmuziek waarin geen sprankeltje tristesse te bespeuren valt. Khan slaagt er — krijsend als James Brown — zelfs in om liedjes over liefdesperikelen als “Fool Like Me” als uiterst verteerbare pulp te laten klinken. Het resultaat is bijzonder verslavend.
Opener “(How Can I Keep You) Outta Harms Way?” geeft meteen een idee van wat King Khan & The Shrines muzikaal te bieden heeft: moddervette riffs in combinatie met sfeerscheppende instrumenten zoals feestelijke tamboerijnen, warme blazers en nostalgische orgeltjes. Het resultaat is een soulvolle, maar toch altijd feestelijke vorm van garagerock, waarmee de groep probleemloos een eigen plaats in het wereldje weet op te eisen.
Dat King Khan & The Shrines met What Is? nog wat extra schepjes aan zijn beproefde recept toevoegt, maakt het plaatje tot meer dan de zoveelste tourgelegenheid voor de groep. Het integraal Franstalige “Le Fils De Jacques Dutronc” — een rechtstreeks eerbetoon aan één van de grootste fuifbeesten uit de geschiedenis van de Europese rock-‘n-roll — is daar een mooi staaltje van en geeft de band het soort natural cool mee waarvan een gedrogeerde Amy Winehouse of Pete Doherty alleen maar kan dromen.
Maar Khan heeft meer in huis dan enkel coole ideeën. Met “69 Faces Of Love” verrijkt hij het spectrum van The Shrines bijvoorbeeld met vrouwenkoortjes, terwijl nummers als “The Ballad Of Lady Godiva”, “Fear & Love” en “Cosmic Serenade” het plaatje door middel van de blazerssectie met psychedelische soundscapes verrijken. Daarmee verlegt Khan voorzichtig, maar efficiënt zijn grenzen.
Dat “The Ballad Of Lady Godiva” bovendien een beest van een finale is, waarin Khan Rolling Stones-gewijs anticipatie opbouwt, om te eindigen in een nummer dat haast een update van “Sympathy For The Devil” lijkt, maakt het plaatje helemaal af. Het maakt nog maar eens duidelijk dat Khan heel goed weet waar hij de mosterd moet halen en op welke momenten hij er het best mee kan uitpakken.
Na drie fijne platen geloven wij weliswaar niet meer in toeval, maar laat dat in godsnaam niet tot verkeerde conclusies leiden: om What Is? links te laten liggen in de veronderstelling dat het plaatje niet veel meer dan Three Hairs And You’re Mine, Smash Hits! of Mr. Supernatural toe te voegen heeft, bevat het album te veel leuke, nieuwe ideeën. Voor instant consumptie verkrijgbaar!
