Eén van de voordelen van labels als In The Red Records en Bomp Records is dat ze zich niet louter tot nieuwe releases beperken, maar af en toe eveneens historisch belangrijke punkplaten heruitbrengen. Het rauwe The Black Jaspers valt hier maar halvelings onder te klasseren: met het bekende groepslid King Khan in de rangen is het tegelijkertijd een lekkernij voor fans van het momenteel erg populaire The King Khan & BBQ Show én een must voor liefhebbers van pure punk.
Laat ons maar meteen een misverstand de wereld uithelpen: The Black Jaspers is geen nieuwe groep, maar een uitlaatklep waarmee Khan in het begin van the noughties samen met Jasper Hood van The Moorat Fingers regelmatig stoom afblies. Meer nog: The Black Jaspers is niet eens een nieuwe plaat, maar gewoon een verzameling nummers waarvan het geheel eigenlijk al in 2001 uitgebracht had kunnen worden. Dat gebeurde echter niet, want het plaatje bleef nog wat op het schap liggen om extra stof te vangen.
Dat The Black Jaspers erg lo-fi klinkt, mag dus eigenlijk niet verwonderen. In het begin van het nieuwe millennium was er van het popfähige The King Khan & BBQ Show immers nog helemaal geen sprake en maakte het koningsduo King Khan en Mark Sultan met hun toenmalige bands The Sexareenos en The Spaceshits veeleer garagepunk dan garagerock. Maar net dat is nu het sterke punt van The Black Jaspers: het plaatje komt met zijn erg smerige karakter uit op een moment waarop je het helemaal niet meer verwacht, met een bijzonder harde impact als gevolg. Alsof een mens plots een Duitse bom via het venster van zijn woonkamer naar binnen ziet vliegen, en dat in een tijdperk waarin grote oorlogen al lang totaal passé zijn en nucleaire wapens worden verondersteld om de wereld min of meer stabiel te houden.
Toch kan dat hoge lo-fi-gehalte niet verhullen dat King Khan zelfs in zijn meest punky periode reeds heel fantasierijk klonk en het al helemaal in de kuiten had om met goudhaantjes als King Khan & The Shrines en The King Khan & BBQ Show te eindigen. Met "Automatic Nosebleed" pakt The Black Jaspers immers meteen met een bijzonder aanstekelijk punknummer uit dat in een iets radiovriendelijkere productie zelfs een beetje airplay waard zou zijn.
Dat kan niet gezegd worden van een nummer als "Long ’N Wavy", waarin het combo echt als punk tot in de twintigste macht klinkt. Alsof de groezelige gitaren nog niet volstaan, laat Khan het namelijk niet na om de ene vuile zinsnede na de andere op je af te vuren en in het teken hiervan is een Parental Advisory Explicit Lyrics-sticker geen overbodige luxe. In het liedje heeft Khan het namelijk over zijn eigen black snake, anale seks en opportunistische blowjobs, en hierbij laat hij het niet eens na om zo nu en dan nog net iets meer in detail te treden.
De wetenschap dat de groep hiermee zijn absolute ondergrens heeft bereikt, moet u er echter toe kunnen overhalen om The Black Jaspers alsnog helemaal uit te luisteren. Voor wie het plaatje na "Long ’N Wavy" nog niet uit zijn cd-speler heeft gezwierd, wachten er immers nog toegankelijke adrenaline-opstootjes als "I Wanna Be A Star" en "No Brain No Pain", één voor één fijne nummers waarmee Khan zelfs vandaag nog een rock-’n-roll-minnend publiek kan bekoren. Want saai klinkt de groep nu eenmaal nergens.
Dat maakt dat u zichzelf uiteindelijk maar twee vragen hoeft te stellen alvorens tot een eventuele aanschaf van The Black Jaspers over te gaan. De eerste vraag is of u er na King Khan & The Shrines en The King Khan & BBQ Show nog nood aan heeft om Khan in een nog iets ongepolijstere versie te horen. De tweede vraag is of er in uw platencollectie nog plaats is voor een hyperspeed punkplaatje dat mits een beetje geduld al vrij vlug even grote rockparels als Khans andere projecten prijsgeeft.
