The Scene :: 2007

Begin dit jaar verscheen plots het bericht in de media dat The
Scene zich nog eens eenmalig wou herenigen voor een kleine tournee
langsheen hun favoriete podia en festivals en dat een nieuwe plaat
daarbij ook niet uit te sluiten was. Was het dat rondtrekkend virus
van reünitis dat groepen als de Smashing Pumpkins, Dinosaur Jr en de
Pixies ook al besmette of was het pure ‘goesting’ die de
Amsterdammers er toe aanzette om nog eens samen te musiceren? Wij
gokken in dit geval toch op het laatste.
Wat begon in 1979 als een Engelstalige (!) band groeide uit tot een
van de belangrijkste Nederlandstalige rockbands van de jaren 90.
Met het album ‘Blauw’ schreef The Scene zelfs rockgeschiedenis en
opvolger ‘Open’ werd ook al terecht overladen met lof. Met de
albums die hierop volgden werd het echter steeds wat stiller rond
de band en in 2002 viel dan het definitief het doek. Thé Lau
stortte zich op zijn solo-carrière maar ondanks positieve recensies
bleef echt commercieel succes uit. Op zijn uitverkochte
theatertournees waren het dan ook vooral de nummers uit zijn
Scene-periode die op de meeste bijval konden rekenen. The Scene
heeft in haar ruim 20-jarige carrière genoeg klassiekers bij elkaar
geschreven om een dubbele best-of vol te stouwen, maar op ‘2007’
kiezen ze er voor om slechts tien nummers te herwerken. “Het moet
mooier, het moet beter”, uit het openingsnummer ‘Geloof’, moet dan
ook de achterliggende filosofie geweest zijn bij de herneming van
enkele van deze klassieke nederrockers. En zoals het een
verzamelalbum betaamt, staan er ook enkele nieuwe tracks op. Hier
heten ze ‘Alkmaar’ en ‘Meisje van de Dromen’, en ze vallen een
beetje bleekjes uit tussen de rest van het album, maar verder geen
slecht woord over deze nieuwelingen.

De herwerkte versies mogen dan sterk lijken op de originele –
alleen de echte fan zal het verschil merken mocht hij die nummers
op de radio horen – toch zijn ze wel degelijk ‘anders’ en in
sommige gevallen zelfs beter geworden. Zo heeft ‘Samen’ nog nooit
zo energiek geklonken. De gitaren scheuren het nummer letterlijk
open en willen blijkbaar eindeloos doorgaan. Hetzelfde kan trouwens
gezegd worden van ‘Open’ en ‘Geloof’. En in ‘Zuster’ zingt Thé Lau
alsof zijn leven er van afhangt.

Op drie klassiekers krijgt hij hulp van collega-muzikanten: Sarah
Bettens in de evergreen ‘Blauw’, Tom Barman in ‘Rigoureus’ en
BlØf-zanger Paskal Jakobsen in ‘Iedereen is van de Wereld’. Twee
van de drie gastbijdragen komen dus van Belgen, wat niet echt
verwonderlijk is als je weet dat The Scene in haar hoogdagen
beroemder was in Vlaanderen dan in het thuisland. Zo is ‘Blauw’
daar pas in een re-release een echte hit geworden.
Toch hebben we het wat moeilijk met de gastbijdragen, want wat The
Scene zo uniek maakte, was, naast de integere teksten, uiteraard de
bromstem en unieke zangstijl van Thé Lau. Als deze dan plots
wegvalt op bijvoorbeeld ‘Blauw’ en je hoort Sarah Bettens braafjes
zingen “Ik heb vannacht gedronken en gezien, hoe een vrouw nooit
krijgt wat ze verdient”, dan heb ik het wat moeilijk om haar te
geloven.
Tom Barmans bijdrage aan ‘Rigoreus’ klinkt dan weer een stuk beter.
Omdat het was geleden van Henny Vrientens ‘Nacht: de soundtrack’
(we vergeten even zijn duet met Koen Wauters op de 0110 concerten)
dat we hem in het Nederlands hebben horen zingen, moesten we toch
weer even wennen, maar als je uiteindelijk hoort hoe zijn stem zich
mooi rondom de rauwe stem van Thé kronkelt, dan laat je je
aanvankelijke bezwaren meteen varen.

De in onze contreien wat minder bekende Paskal Jakobsen, die mag
meezingen op de – ahum – meezinger ‘Iedereen is van de Wereld’
voegt, als u het ons vraagt, niet echt iets wezenlijks toe, maar
dat doet hier niks af aan de tijdloosheid van dit nummer.
‘2007’ mag je eigenlijk niet catalogeren als ‘Best of’-album,
daarvoor staan er wat te weinig echte ‘hits’ op deze compilatie. Zo
missen we onder andere het kippenvel-nummer ‘Feest’ en misschien
enkele nummers uit de beginperiode van de band. Maar hoewel sommige
songs al bijna twintig jaar oud zijn, klinken ze nog steeds even
levendig als toen. Deze cd drukt ons gewoon nog eens met neus en
oren op het feit dat Thé Lau met The Scene verantwoordelijk was
voor heel wat Nederlandstalige klassiekers die dan ook zonder
excuus thuishoren in het collectief geheugen. Met ‘2007’ zet The
Scene een glansrijke streep onder dit verhaal. Een mooi
afscheidscadeau!

8
Release:
2007
V2

verwant

Thé Lau overleden

Thé Lau, zanger en frontman van The Scene is...

The Scene :: 21 juni 2014, AB Brussel

“Tijd is kort / Ik heb het gezien /...

Thé Lau :: Platina Blues

Met verbluffende luciditeit kijkt de terminaal verklaarde Thé Lau...

COLUMN :: Thé

Ik heb niet veel helden. Misschien een handjevol, maar...

BEST OF: Thé Lau en The Scene

Geef toe: meestal zijn ze uw geld niet waard,...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in