Huurlingen, tuig van de richel dat zich voor grof geld aan de meest betalende aanbiedt en god noch gebod kent. Eeuwenlang hadden ze een slechte naam en daar waren ze zelf voor verantwoordelijk. Want wie geld boven trouw stelt, is niet te vertrouwen. Het kapitalistische denken heeft ondertussen hun bestaan echter omarmd en aanvaard, als de zoveelste schakel in de machine.
Ook in de muziek zijn de huurlingen nog steeds en masse aanwezig: zo verhuurt Mark Lanegan zich de laatste tijd wel voor erg veel projecten. Sinds zijn laatste worp, in 2004 alweer, verleende Lanegan opnieuw hand- en spandiensten aan zijn maatje(s) van Queens Of The Stone Age en speelde hij met verve de rol van ’het beest’ op Isobel Campbells hommage aan de americana. En nu is hij te horen op niet minder dan acht nummers van It’s Not How You Fall, It’s How You Land van het Britse duo Soulsavers, zij het met wisselend succes.
Bij het eerste nummer spatten de vonken gelukkig nog van de plaat. "Revival" is een smerige lap blues/soulrock waarop een verzopen Lanegan, geflankeerd door enkele deernes, de Allerhoogste aanroept. De kerk is allang vervallen en de gelovigen hebben hun heil elders gezocht, maar deze zwarte kraai gelooft nog, tenminste voor de lengte van een nummer. In "Ghosts Of You & Me" mag het grommende rockbeest in Lanegan zijn dreiging ten volle tentoonspreiden, de drums en gitaren vormen een ruige achterhoede die nu en dan eens loos mag gaan. Het trucje is allang bekend bij Lanegan-aficionado’s maar dat maakt de song er niet minder boeiend om.
Ook "Paper Money" lijkt wel voor Lanegan geschreven te zijn en laat hem het in het refrein tegen enkele sirenen opnemen. Het nummer wordt evenwel vooral door Lanegans stem gedragen, muzikaal blijft het namelijk te veel steken in losse ideeën en pastiches om echt te beklijven. Ook "Kingdoms Of Rain" zal bij menigeen de wenkbrauwen fronsen. Lanegan had immers al de definitieve versie vastgelegd op Whiskey For The Holy Ghost. Toch staat het nummer binnen de plaat stevig genoeg in zijn schoenen om te blijven bekoren. Al mag u zich nu wel als de bliksem naar de winkel reppen om de ultieme versie aan te schaffen.
Dat een pracht van een stem en een uitstekende track niet noodzakelijk samen een goed nummer vormen, bewijst "Arizona Bay". De Oosterse/Indische invloeden vloeken iets te veel met Lanegan om zich in de categorie ’uitstekend’ te plaatsen. Ook "Jesus Of Nothing" haalt de inspiratie uit het Oosten maar weet veel beter dan "Arizona Bay" hoe beide werelden verzoend moeten worden. Met "Spiritual" wordt een eerste cover (van Spain) gebracht. Lanegan mag dan wel niet het gebrokene hebben van Josh Haden — die op het debuut van Soulsavers overigens de vocalen verzorgde — toch weet hij voldoende zielenpijn erin te leggen om het origineel te eren, al wordt het niet geëvenaard.
Met de Neil Young-cover "Through My Sails" begeeft de groep zich op glad ijs. Door de song in een elektronisch kleedje te stoppen, weet Soulsavers wel handig elke vergelijking mank te laten lopen. Het instrumentale "Ask The Dust" speelt leentjebuur bij een duistere Massive Attack en toont opnieuw hoe het duo evenzeer door de triphopbeweging geïnspireerd is als door reguliere rock. En daar wringt het schoentje, want zo sterk zijn de nummers nu ook weer niet. Zo kabbelt "No Expectations" (een cover van The Rolling Stones) bijna negen minuten lang verder zonder ooit te irriteren maar evenmin echt op te vallen.
De huurling Lanegan tilt dit nieuwe album van Soulsavers zeker in de eerste helft naar een hoger niveau, maar eens de initiële euforie voorbij is en het gevecht volop aan de gang, blijkt vooral dat dit pleit niet snel gewonnen zal zijn. It’s Not How You Fall, It’s How You Land zegt genoeg, de val beloofde meer dan de landing gaf. Hopelijk werkt Lanegan binnenkort weer voor eigen rekening.
