LCD Soundsystem :: Sound of Silver

Het leven bevat helaas weinig zekerheden, al lijkt deze algemene
waarheid geen effect te hebben op het dancepunkduo LCD Soundsystem.
De schrijvende media lijkt al twee jaar de collectieve polsen over
te snijden wanneer een nieuwe plaat uit New York gekatapulteerd
wordt met de beginnende initialen ‘LCD’. Dat is bij de nieuwe plaat
niet anders, en ‘Sound of Silver’ zal dan ook onder een barbaarse
deconstructie lijden.

Het gelijknamige debuut van LCD
Soundsystem wist velen te bekoren, ook al was het zeker geen
perfecte plaat. Nummers als ‘Disco Infiltrator’ en ‘Tribulations’
vonden al snel hun weg naar de radiogolven, en de plaat belandde in
een resem van eindejaarslijstjes. James Murphy was er in ieder
geval in geslaagd een interessante verzameling dansmuziek en andere
beatgedreven tracks uit te brengen, iets wat we inmiddels zijn gaan
verwachten bij releases van het DFA-label. De eerste maanden van
2007 brengen dan ook een nieuwe LCD-plaat én een AB-concert.

‘Sound of Silver’ omvat negen tracks, die naar goeie gewoonte vaak
een aardig eindje doorgaan. Nancy Whang levert zoals steeds vocale
assistentie waar dat wenselijk is, terwijl Murphy zijn nasale ding
doet, afgewisseld met dieonweerstaanbare falsetto. Eigenlijk moeten
we zeggen dat het vooral ‘meer van hetzelfde’ is, maar dat hoeft
geen negatief aspect te zijn.

We beginnen de ‘Sound of Silver’-ervaring met ‘Get Innocuous’, een
lang uitgerokken electrojam die vaak doet denken aan The Juan Maclean (ook
DFA-discipelen). Naast de lekkere drumbeats en pianosample komen
ook de theatrale tics van James Murphy weer bovendrijven. Op vocaal
gebied is de vergelijking met Mark E. Smith soms snel gemaakt, maar
op ‘Get Innouous’ lijkt hij zowaar David Bowie of David Byrne in zijn
vocaal palet te verwerken, met prachtige resultaten.
‘Time to Get Away’ is waarschijnlijk de eerste echte single die
hier terugvinden; een solide track met soms volgepropte
arrangementen, maar geen onmogelijke hoogvlieger. ‘North American
Scum’ is dan weer een track die perfect op maat gesneden is voor
iemand als James Murphy, die ineens een muzikaal white
trash
-kantje laat zien: een bekentenis en lofzang aan het
adres van de vergiftigde Amerikaanse levenscyclus. Nee, hier vind
je enkel snappy beats en euforie, en vooral: ”Don’t blame the
Canadians.”

Hierop volgt een slaapverwekkende drone van een nummer. ‘Someone
Great’ hoort waarschijnlijk een lyrische James Murphy weer te
geven, maar wij worden vooral afgeleid door het alomtegenwoordige
Glockenspiel. Een leuke tempowissel, zoals we er nog zullen
ontdekken op deze plaat, maar verder weinig om over naar huis te
schrijven.

Na een lange, aanzwellende piano-intro komt ‘All My Friends’
binnengeslenterd. Dit nummer moet waarschijnlijk Murphy’s gevoel
voor hoekige popmuziek voorstellen, al duurt het even voor die ruwe
piano een goede plaats binnen het arrangement gevonden heeft.
Verder is dit een zeer aangename verrassing. ‘Tribulations’ is dat
zeker niet, maar hier weet de man het vooruitstomende karakter van
zijn muziek ook inhoudelijk te onderbouwen.
Een pompende danstrack met bellen kon natuurlijk niet uitblijven,
dus ‘Us v. Them’ is een fijne terugkeer naar het bekende
jachtterrein. Dat we er bijna negen minuten in mogen vertoeven,
laat misschien een zoetzure smaak na, maar de tijd wordt doorgaans
goed benut. Het valt echter weer eens op hoeveel die DFA-artiesten
soms met mekaar gemeen hebben. ‘Us v. Them’ had (buiten de vocals
dan) perfect uit een verzameling B-sides van !!! kunnen komen. Dit
nummer herhaalt ook tot op zekere hoogte het kitschgehalte dat we
reeds terugvonden bij ‘North American Scum’ en de statige vocalen
uit ‘Get Innocuous’. Na zes minuten wordt de pointe van het nummer
ook duidelijk, al lijkt Murphy’s vocale bijstand niet echt
enthousiast mee te doen. ‘‘Over and over and over again”,
tot de baslijn eindelijk wegsterft.

Op ‘Watch the Tapes’ wordt het tempo nog wat opgedreven. Leuke
lyrics en een leuker falsetto vullen een verrassend kort met
radiopotentieel. De laatste rechte lijn is in zicht, alsook de
titeltrack, en ondanks de verrassingen en opzwepende beats malen we
daar net echt om.
De titeltrack doet aanvankelijk wat denken aan de opener, maar al
snel wordt de oncomfortabele baslijn overstemd door een monotoon
engelenkoor, een kans tot herinterpretatie, zeg maar. De basis van
het nummer lijkt zich van binnen uit te transformeren, en het duurt
even alvorens we de nieuwe ‘Sound of Silver’ te horen krijgen. Een
merkwaardig staaltje spielerei, tot weer die gebroken baslijn de
kop opsteekt, natuurlijk. Geen echt catchy nummer, maar zonder
twijfel één van de interessantere tracks op het album.
De grootste verrassing staat ons echter nog te wachten, want ‘New
York I Love You’ is een ware James Murphy ballad, en tevens het
antecedent van ‘North American Scum.’ Er is geen euforie meer,
enkel verziekte aanhankelijkheid. Het is dermate dramatisch dat een
bewerking door Queen perfect mogelijk lijkt. Meer nog, het is een
ijzersterk nummer en een pracht van een afsluiter.

Een pracht van een afsluiter voor een pracht van een album. Een
plaat die het geluid van LCD Soundsystem niet drastisch wijzigt,
maar toch gevestigde waarden met interessante nieuwigheden
aanvult.

8
Release:
2007
DFA

verwant

LCD Soundsystem

10 juni 2018Best Kept Secret, Hilvarenbeek

LCD Soundsystem :: American Dream

Het was David Bowie in zijn laatste levensmaanden die...

Pukkelpop lost vracht namen

Nog vijf maanden en het is Pukkelpop; tijd voor...

LCD Soundsystem :: 8 september 2010, Vooruit Gent

Samen met het uitbrengen van zijn laatste plaat, kondigde...

LCD Soundsystem

Vooruit, Gent, 8 september 2010 Een optreden van LCD Soundsystem...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in