Maak de borst maar al nat want het Constellation-label haalt na tal van "nieuwe"groepen eindelijk nog eens een oud paard van stal dat zijn nut al lang bewezen heeft. Haast vier jaar na Winter Hymn, Country Hymn, Secret Hymn laat het postjazzrock-collectief Do Make Say Think eindelijk nog eens van zich horen.
In 1998 maakte het Constellation-label het debuut van Do Make Say Think, dat een jaar eerder al uitgebracht was in eigen beheer, beschikbaar voor een "groter" publiek. Canada had opeens twee indrukwekkende postrockgroepen, die bovendien nog uit dezelfde stad en scène kwamen. Maar waar Godspeed You! Black Emperor elementen uit de progrock leende en die van alle moeilijkdoenerij ontdeed, greep Do Make Say Think terug naar de jazzinvloeden die ook Tortoise zo onweerstaanbaar maken.
De jazzy ondertoon en het "gemis aan epiek" zorgden er bovendien voor dat de groep een interessant buitenbeentje bleef binnen de postrockwereld. Tien jaar en vier albums later heeft de groep nog steeds niets van zijn kracht verloren en slaan de leden, na enkele uitstappen in onder meer Lullabye Orkestra en Broken Social Scene, terug met een indrukwekkende vijfde plaat.
De postrock, die vooral op de eerste albums nog te horen viel als één van de vele invloeden, werd vanaf &Yet&Yet steeds meer ingeruild voor andere uitstapjes. Ook op You, You’re A History In Rust zijn deze postrockelementen nog steeds aanwezig, maar worden ze doorspekt met zoveel andere elementen dat het begrip "instrumentale rock" evenzeer van toepassing is. "Bound To Be That Way" laat in zijn eerste minuut de drummers aan het woord om dan na een korte stilte met blazers de weemoed nieuw leven in te blazen. De Tortoise-invloed is nog steeds prominent aanwezig in dit eerste nummer.
Op "A With Living" wordt zowaar zang geïncorporeerd en krijgt de groep een nieuw elan door voor een meer rockgerichte aanpak te kiezen. Na vier minuten wordt een kleine stijlbreuk geïntroduceerd, en de rocksong vloeit via een spanningsboog, opgebouwd door gitaren, over in een melancholisch zigeunerlied. In "The Universe" raast Do Make Say Think zonder al te veel plichtplegingen door het nummer. Een stevige linkse en rechtse worden ondersteund met knap voetenwerk, en daar hangt de tegenstander al in de touwen, neergemaaid met een laatste uithaal.
Het lang uitgesponnen "A Tender History In Rust" gunt zichzelf daarna een verdiende rust. Pas na anderhalve minuut wordt het nummer middels een akoestische gitaar op gang getrokken. Gitaren en violen laten met mondjesmaat nauwelijks hoorbare percussie toe. Een olijke folksong ligt lekker lui te soezen in het gras en zingt half binnensmonds een oud deuntje. Op "Herstory Of Glory" gaat het er al even goedgeluimd aan toe. Het instrumentarium is weer wat uitgebreider, maar dat drukt de pret niet, de melodie ligt immers goed in het gehoor.
Ook "You, You’re Awesome" heeft een zomers gevoel. Een knipoog naar Lullabye Orkestra mondt uit in een dromerige song die niet echt gehaast is om een specifieke richting in te slaan. Met "Executioner Blues" mag het opnieuw wat harder en luider, maar de speelsheid van de vorige songs blijft ook nu aanwezig. Echt veel blues is hier dan ook niet te bespeuren, zelfs al wordt het roer na vier minuten omgegooid voor een meer afgebeten en scherpere invalshoek die te geforceerd dreigt over te komen. Bij "In Mind" ten slotte, worden folkelementen gekoppeld aan een jazzy toets en doorspekt met gruizige rock.
Ook tien jaar na het debuut blijft Do Make Say Think intrigeren. De instrumentale rock van de groep wijkt steeds verder af van de vroegere Tortoise- en postrockpaden, maar zonder zijn eigenheid te verliezen. You, You’re A History In Rust is een opvallend speels en zomer plaatje geworden. Een beetje zoals het weer van de laatste maand eigenlijk, maar dan op een goede manier.
