Als muzikantendochters zweren nooit in de voetsporen van hun ouders te zullen treden, geloof dan maar snel iets anders. Inara George is de dochter van Little Feat-gitarist Lowell George en mocht al van kleins af aan samen met papa bij allerhande bevriende musici aan tafel schuiven. Het was echter pas na een toevallige ontmoeting met Michael Andrews, composer van de Donnie Darko-soundtrack, dat er een debuutalbum begon te rijpen.
Zo vader, zo dochter dus en dat kunnen we in dit geval — denk maar aan pakweg Ozzy en Kelly, en krijg de rillingen — allesbehalve jammer vinden. Inara George houdt zich muzikaal ergens halverwege Beth Orton en Hanne Hukkelberg op, zonder zich in de mistroostigheid van de een of in de sprookjeswereld van de ander te verliezen. Enkel het zoete "Everybody Knows" is très Hukkelberg. Michael Andrews’ spaarzame begeleiding en de backing band met leden van ondermeer Beck en CAKE zorgen voor een voller, meer poppy geluid, zonder daarbij Georges’ stem voor de voeten te lopen.
Het resultaat is een mooi najaarsplaatje vol luisterliedjes, ideaal om de regen mee te trotseren, veilig binnen te zitten met een kop thee in de ene en een goed boek in de andere hand. En uitgerekend daar knelt ’m nu en dan het schoentje. Het is allemaal wel aardig en mooi wat dit schijfje te bieden heeft, maar af en toe wat vrijblijvend. Liedjes als "Fools Work" en de wat drammerige single "Genius" missen de weerhaakjes die nodig zijn om zich in ons geheugen vast te beitelen.
Gelukkig lijden lang niet alle songs op All Rise aan dat euvel en vallen er meer plussen dan minnen op te tekenen. Zo blijven wij niet ongevoelig voor "Mistress", het bijtende "No Poem" ("You’re no poem once you open your mouth") en het lieflijke "Pull Things". "Good To Me" doet zelfs vaag aan Joni Mitchell denken, hetgeen immer op goedkeuring kan rekenen, en Joe Jacksons "Fools In Love" wordt terloops omgebouwd tot een intimistisch pareltje, dat het doo-wopperige origineel doet vergeten, al denkt onze hippe nonkel die de jaren ’70 bewust heeft meegemaakt daar natuurlijk helemaal anders over.
Intussen zit George niet stil en werkt ze alweer met Idlewild gitarist Rod Jones, onder de noemer George Is Jones, aan een plaat die binnenkort zou moeten verschijnen en er staat ons ook nog een meer elektronische release te wachten van nevenproject The Bird And The Bee. Het valt dan ook te betreuren dat deze All Rise pas twee jaar na zijn Amerikaanse release zijn weg naar Europa gevonden heeft, want nu zullen de fans, om bij te kunnen blijven, enkele horden tegelijk moeten nemen.
Maar voorlopig stellen we het dus met dit lang niet misse debuut en leggen we het vooral niet te ver van onze cd-speler vandaan. Deze lelie zou immers wel eens in volle bloei kunnen schieten eens een natte winter ons tot melancholisch mijmeren noopt.
