Bands met een goed gevoel voor humor, het is een zeldzaam, met
uitsterven bedreigd ras. Tijdens optredens krijgen we vaak meer
holle bindteksten en clichématige frasen als “How are you
feeling, Belgium?” over ons heen dan dat we getrakteerd worden
op een originele vondst. Wanneer we dan toch op een grappige
songtitel stoten, durft de muziek wel eens tegenvallen ( het
voorbeeld bij uitstek: Cornershop ). Vooraleer men ons beschuldigt
van zwartgallig doemdenken en pessimisme waar Trent Reznoreen puntje aan kan zuigen,
willen we toch vermelden dat het wel degelijk anders kan. De
zelfspot die ’t Hof van Commerce in zijn videoclips en optredens
tentoonspreidt bijvoorbeeld, verdient alle lof. In dat verband viel
ons ook het grappig getitelde debuut van Tomàn op. In het
(overigens fraai uitgegeven) cd-boekje wordt vermeld waaruit die
eerste les nu bestaat: “Disguise yourself as a good-looking
salmon ( or as a fresh trout ), when the bear catches you, take him
by surprise“. Noem ons vastgeroeste droogstoppels, maar dit
vinden wij best amusant. Wanneer bleek dat de groep deze droge
humor koppelt aan muziek die ons kippenvel bezorgde, kon het
helemaal niet meer stuk.
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: origineel en
vernieuwend klinkt de muziek van Tomàn helemaal niet. Ze spelen
warme, vertederende postrock die aanvoelt als een fleece dekentje
wanneer de temperatuur buiten onder het vriespunt zakt. De zuivere,
melancholische gitaarklanken van Explosions in the Sky worden gekoppeld
aan subtiele synthesizers die zo weggelopen zijn uit het oeuvre van
Grandaddy. Verder ontwaarden we ook reminiscenties aan Mogwai, Pinback, Spain en Death Cab for Cutie. Hoeft dit gebrek aan
een eigen geluid een beletsel te zijn om van een goede plaat te
spreken? Tuurlijk niet, met wat slechte wil kan men Interpol ook bestempelen als een
veredelde Joy Division-tribute
band. Hoewel de invloeden van de genoemde bands iets te
nadrukkelijk aanwezig zijn, grijpt de muziek van Tomàn je
onmiddellijk naar de keel. Net als hun Schotse zielsgenoten van
Mogwai zijn de muzikanten van Tomàn meesters van het crescendo. Het
meest beklijvende voorbeeld hiervan is opener ‘Deportivo’: het
nummer wordt op meticuleuze wijze laagje per laagje opgebouwd.
Trage gitaarklanken krijgen het gezelschap van zachte percussie en
weidse synths. De sfeer wordt intenser met de minuut tot een
drumbreak de finale inluidt. Het tweede nummer, ‘Also For Example’,
laat ons even op adem komen: in tristesse badende vocals worden
vergezeld door minimale, knisperende elektronica verzorgd door
Jürgen de Blonde (aka Köhn), die
de plaat gemixt heeft in zijn huis in Gent. Zijn oor voor detail
verleent de plaat een subtiliteit die een lange houdbaarheidsdatum
tot gevolg heeft. De vergelijking met ‘Girls Beware’, de laatste
plaat van de Portables, dringt zich soms op. Niet elk nummer op
‘Catching a Grizzly Bear, Lesson One’ haalt hetzelfde niveau als de
eerste twee songs, maar door het brede en gevarieerde
klankenspectrum, dat toch een intrieste, verstilde sfeer toelaat,
blijft de plaat boeien tot het einde. We kunnen enkel besluiten dat
het goed gaat met de Vlaamse postrock. Na de geslaagde ep van
Madensuyu levert Tomàn een plaat
af waarmee ze wel eens een verdiende doorbraak zouden kunnen
realiseren. De groep treedt op tijdens de Gentse Feesten in Café
Video. Wij zullen er zijn en we hopen van u hetzelfde.
