Nog tot 13 april toert tomàn door China, waar ze de plaatselijke bevolking de beginselen van het post-, kraut- en ander rocken willen bijbrengen. Drummer Lode Vlaeminck houdt voor enola een dagboek bij over hun avonturen daar.
Het Penthousezwembad is dicht, de bar ook. Jammer! We druipen allemaal af naar onze kamer, poepsjiek. Hoog boven Hong Kong torenend kruipen we moe, maar meer dan voldaan in ons bed, waar de airco een aangename, muntachtige geur verspreidt. Voor ons is dit vandaag het einde, maar terug naar het begin.
Aeroflot staat te wachten. Voor de gelegenheid draag ik m’n aeroflot t‐shirt. De stewardessen merken het op, wijzen, kwekkelen tegen elkaar in het Russisch en steken goedkeurend glimlachend hun duim in de lucht. Een goed begin voor Een twaalf uur durende vlucht. Multiplayer poker, Batman, Life of Pi, proberen te slapen, stinken uit de verkeerde kant, stewardessen met luchtverfrissers, een plastieken vegetarische maaltijd en dito ontbijt. Kortom, om 10 uur Hong Kong time stappen we uitgeperst een nieuwe wereld binnen.
In de luchthaven worden we opgewacht door Alvin en Ruby, een jong Hong Kongs koppel dat de opdracht heeft gekregen om ons twee dagen lang bij te staan met woord en daad. Onderweg naar het hotel worden we menigmaal nagekeken en toegezwaaid door vrolijke Hong Kongers. Rosse snorren zijn ze hier duidelijk niet gewoon.
Wij hadden liefst een douche genomen, maar Alvin en Ruby nemen ons eerst mee om de inwendige mens te versterken. Rijstrolletjes, vanille-eieren, koeienmagen, onze Hong Kongse gidsen bekijken vol verwondering de snelheid waarmee we – ondanks de onhandige, maar onvermijdelijke eetstokjes -‐ al dat lekkers naar binnen spelen.
Hong Kong is immens, de skyline ronduit indrukwekkend. Denk aan New York, maar dan nòg veel groter en vooral ruwer. Ons vallen vooral de smakeloos getunede bestelwagentjes op terwijl we onder zachte zomerregendruppels terug naar het hotel wandelen. De zon laat zich gedurende ons verblijf niet zien, maar het is hier zo’n 20 graden warmer dan in België.
We laten er onze slaap niet voor. Letterlijk, want terug in Hotel L’Elan tuimelt iedereen als een blok van de 35e verdieping in een diepe jetlagdroom. Drie uur later worden we weer wakker. Alvin wacht ons op en voert ons naar “The New Territories”, het noorden van Hong Kong, slechts een luttele 40 kilometer verder. Na de eindloze reeks gigantische gebouwen ontdekken we eindelijk een soort van gezellig centrum: terrasjes, veel volk — nog steeds nergens andere toeristen te bespeuren – gefrituurde oesters, pikante kip, een verdwaald kippenhoofd, diepe gesprekken en vooral veel Tsing Tao, het Hong Kongse bier bij uitstek. “Up julder mulle,” De eerste woorden West–Vlaams uit de mond van Alvin. We zijn trots op hem.
Morgen ons eerste Aziatische optreden in de Hidden Agenda. Hopelijk vinden we het!
