Ik heb deze week weer een nieuw woordje bijgeleerd: ‘folktronic’.
Het is het woord dat etikettenplakkers en hokjesdenkers gebruiken
om de muziek van oa. Ulrich Schnauss, Dictaphone, Boy Robot en Dub
Tractor te duiden. Het gaat hier eigenlijk om niks meer of minder
dan elektronica, die overdadig wordt opgesmukt met akoestische
instrumenten. Ook Four Tet past
mijns inziens in dit rijtje, en last but not least deze Xela.
Xela, voor de burgerlijke stand gewoon John Twells, bracht een jaar
geleden ‘For Frosty Mornings and Summer Nights’ uit, een
debuutplaat die tot een collectief orgasme leidde bij de Britse
muziekpers. Niet dat dit een referentie is, want het minste plaatje
dat ook maar een tikkeltje uit de band springt leidt al tot
uitzinnige taferelen over het Kanaal…
In het geval van Xela is deze hype overigens zeer terecht. Waar hij
op zijn eersteling nog wat schatplichtig was aan andere
IDM-grootheden als Boards of Canada, dan laat hij nu een eigen
geluid horen. Vertrekpunt van de acht nummers op deze cd is rustige
elektronica (die ongetwijfeld zou passen op het Morr-label van oa.
Phonem, Mùm en Styrofoam). De
hoofdrol is echter weggelegd voor de akoestische gitaar. Eens de
songstructuren op poten staan, zet de elektronica een stapje opzij,
en vullen wollige stapelwolkjes gitaar de lucht. Dat hier niet
noodzakelijk een onweer van moet komen, wordt meteen duidelijk: het
resultaat is een erg mooi, relaxerend, warm geluid dat nog het
meest doet denken aan Four Tet
(maar dan zonder de vaak storende achtergrondgeluidjes). Wie hier
niet rustig van wordt, heeft dringend hulp nodig…
