1995. Arnold De Boer keert terug van reizen in Australië en Azië met het besef dat er niets is dat hij zo graag doet als de wereld rond trekken. Nog beter als dat zou kunnen met muziek. Zea is geboren. Twintig jaar, een indrukwekkende stroom releases en tweeduizend concerten (in zes continenten en vijfendertig landen) later wordt het hoog tijd voor een samenvatting.
The 7” Cassette is geen Best Of-verzameling die compleetheid suggereert, maar een dwarsdoorsnede van Zea; als kwartet, kwintet, duo en, sinds 2008, solo. En dat met een excentrieke verzameling van singles en obscure compilatietracks, eigen nummers en covers, live- en woonkameropnames. Als de stilistische output van Zea eigenlijk al beschouwd mag worden als een onsamenhangend zootje, dan zorgt de variatie van het bronmateriaal er al helemaal voor dat je hoofd begint te tollen bij zo’n van de pot gerukte neiging om het in godsnaam nooit eens coherent te houden.
Maar dat is altijd de aard van Zea en van Arnold De Boer geweest. Invloeden kunnen, moeten, van overal komen en de gretigheid en overgave spat van deze tape (die ook digitaal te verkrijgen is). Veertien tracks passeren aan een rotvaart, en wat je te horen krijgt, is een combinatie van springerige metapop, die typische Zea-observaties en een talent voor knip- en plakwerk. Voor wie z’n plaatjes graag homogeen heeft, is dit ongetwijfeld te veel van het goede, maar als bonte kleurenwaaier is dit een visitekaartje om van te smullen.
Vanaf “We Buried Indie Rock Years Ago” wordt de toon gezet. Lou Barlow, Sonic Youth, Steven Malkmus, 22-Pistepirkko, Pixies, Yo La Tengo, Juliana Hatfield … Allemaal passeren ze de revue in een song die opgenomen lijkt na het beluisteren van veel Devo en het slurpen van vier potten koffie. Stuiterende beats, zoemende synths en een knetterende energie. En dat is nog maar het begin van veertig minuten rammelen (“Why Do Good Things Happen To Bad People” is niet enkel een goeie titel), rotzooien met samples (“Ya Ya Ya (Looking For My Baby)”), dictafoons (een cover van “An Experience Of Trouble” door de Ghanees Peter Carbonu), en spelen met de synth van de klassieke Nokia 3310 (“Ich Hab ein Riesenkopf”).
De Boer is geen techneut, maar hij speelt wel graag met technologie en sluit niks uit, en dus passeren er ook talloze expliciete verwijzingen, zoals “You Sound Like An iTunes Fade-out” en “I Am Searching For An MP3”, dat nota bene uitgebracht werd op floppy disk, weliswaar in 2006, toen niemand die prullen nog gebruikte. Het tekent Zea ten voeten uit en wordt ook nog eens gespiegeld in het gebruikte bronmateriaal. De slachtpartij die wordt aangericht op Coldplays “Clocks” (iets met gabberbeats en opgefokte “Fuckin’ muthafuckas!!”) moet je horen om het te geloven, terwijl elders eer wordt bewezen aan het onnavolgbare tv-genie Wim T. Schippers (met een versie van diens stilaan vergeten “Stuck On You”).
Ook The Ex, de band waar De Boer sinds 2009 deel van uitmaakt, wordt erbij betrokken. In “Muziqawi Silt” verbouwen ze de gelijknamige Ethioklassieker die The Ex al even speelde met Getatchew Mekuria en die live ook uitgevoerd werd door De Boer, zijn toenmalige collega Remko Muermans en de gitaristen van The Ex. En voor de rest: een tango (het nooit eerder verschenen “Dance Electric”) waar een Franse Kameroener bij betrokken werd, een liedje over voetbal (“My Country Lost, geschreven na de wereldcup van 1998), live materiaal, en zelfs een kaal solostuk op enkel akoestische gitaar.
Kortom: een botsende, schizofrene verzameling songs die van hot naar her schiet, maar gelukkig vergezeld wordt door uitgebreide informatieve en vaak lollige anekdotes om het allemaal een beetje te kaderen. En dat zorgt er dan ook voor dat deze in de 90s gewortelde aanpak, die een beetje gemeen heeft met het oude gerammel van They Might Be GIants, Guided By Voices of R. Stevie Moore, nog altijd zorgt voor een brede grijns en vooral heel veel aanstekelijkheid. “There is something wrong with me,” klinkt het in “An Experience Of Trouble.” Wat deze muziek betreft is dat maar goed ook. Een tape die gemaakt is voor wandelingen met een gammele boombox. Ja, ook in Bilzen, Lichtervelde of Oost-Turnhout.
