De waaromfase is zonder twijfel de meest vermoeiende periode voor ouders met kinderen in de prepuberale fase. Opeens wordt alles in vraag gesteld en is de achterliggende reden van levensbelang. Ook later in het leven blijft de vraag door de meeste hoofden spelen op zowel belangrijke als triviale momenten. Dat iemand het ooit als pseudoniem zou gebruiken, lag voor de hand zolang het maar iemand was met de juiste instelling.
En die instelling is Jonathan “Yoni” Wolf op het lijf geschreven. Wolf gebruikte Why? oorspronkelijk als pseudoniem voor zijn werk bij het avanthop-collectief cLOUDDEAD en bij solo-uitstapjes, maar leende het vanaf 2005 uit aan zijn band, mede vanwege de muzikale koerswijziging die Wolf inzette. Het officiële debuut Elephant Eyelash pleegde immers nog maar vaag lippendienst aan de hiphop waarmee Wolf naam maakte en opteerde voor een mix van pop, rock, folk en subtiele avant-garde. Ook de volgende platen lieten een gelijkaardig geluid horen, met wisselend succes, waardoor Why? de facto een band werd die zich kenmerkte door zijn mix aan stijlen enerzijds en de nasale zang van Wolf anderzijds.
Hoewel de groep nog maar drie volwaardige platen op zijn conto staan heeft, is op Mumps, Etc. nog meer dan op Eskimo Snow een duidelijke metaalmoeheid merkbaar. Die is overigens niet zozeer aan de muzikale inbreng toe te schrijven als wel aan Wolfs nasale, zeurderige zang die de dunne grens tussen fascinerend en irritant meermaals overschrijdt in negatieve zin. Wolf, die van Joodse origine is, lijkt nog meer dan anders te flirten met het cliché van de neurotische, klagende en hypochondriale Jood die door onder andere Woody Allen onsterfelijk gemaakt werd.
Soms leidt dat toch nog tot aangename songs, zoals het op de tegenstelling tussen de luimige melodie en klagende zang steunende “Strawberries”, maar net zo goed is het eerder weinig opzienbarend, getuige het klagerige “’Jonathan’s Hope” waarvan hetzelfde al eerder en beter werd gedaan. “Way High On Highway” brengt het er nog “slechter” van af door als een pastiche op een popsong te klinken. Hoewel dit laatste nochtans net een van de sterktes van Why? was, bijt de song hier in het zand . Gelukkig is er nog “Thirst”, dat zijn klikkende drum in de maat weet te brengen met de dreinende melodie en Wolfs nasale parlando. Die declamatiemanier wreekt zich echter in het verveelde “Kevin’s Cancer” dat om het verlossende spuitje lijkt te smeken en slechts nu en dan zijn vechtlust toont.
Wie de meubels wil redden, hoeft zijn hoop niet vergeefs te stellen in “White English” (met dubtoets) of “As A Card”, maar is beter af met “Bitter Thoughts” (met intelligent geplaatste strijkers en vrouwenkoortjes) of “Danny” (met een reggae/dub-inslag) die het niveau van het banddebuut weten te evenaren. “Paper Hearts” is een dubbeltje op zijn kant omdat Wolf zich hier vooral als mc uit en zijn geklaag laat varen voor een meer directe manier die hem verbazingwekkend goed afgaat. De song vat het algemene gevoel van het album treffend samen, in die zin dat het laat horen waartoe Why? in staat is, maar tegelijkertijd duidelijk maakt dat Mumps, Etc. veel meer dan de andere albums een gemoedsalbum is.
Op de plaat laat Why? in essentie niets anders horen dan op zijn vorige platen, alleen klinkt het nu ondanks de nuanceverschillen allemaal iets te herkenbaar in de oren om nog te verbazen. Mumps, Etc. is verre van een slechte plaat, helaas is het evenmin een noodzakelijk werk geworden. Na het mindere Eskimo Snow heeft Why? zich herpakt, al is een zekere tred daarbij nog niet te bespeuren. Mumps, Etc. is niet louter een plaat voor de fans en overtuigden die hun collectie volledig willen houden, maar het is hoogst twijfelachtig dat de groep met deze plaat nieuwe zieltjes zal winnen.
