En hupla, nog een Deen deze update. Het lijkt wel een "Drang Nach Westen": na Under Byen en de rest van de Deense invasie van vorig jaar, smijt EMI nu ook Tim Christensen op ons bord. We schoven de patatjes en het vlees wat uiteen en maakten plaats voor de tweede soloplaat van deze ex-Dizzy Mizz Lizzy-frontman.
Sant in eigen land is Christensen al lang. De nu dertigjarige songschrijver debuteerde in 1994 met zijn groep Dizzy Mizz Lizzy na de plaatselijke Rockrally te hebben gewonnen. Na vier succesvolle jaren splitte de band echter, en frontman Christensen ging alleen verder. Honeyburst is na Secrets On Parade uit 2000 zijn tweede solo-album.
In de bio wordt er nogal de nadruk op gelegd dat Christensen R.O.C.K.t. Dat is nogal flauw: zelfs al scheuren de gitaren hier af en toe, dit is het album van een songschrijver pur sang. Het is niet omdat hij daarbij af en toe eens een pedaal durft in te trappen dat je hem moet gaan verkopen als ware het Status Quo. Dat verdient de man niet.
Perfect is Honeyburst anders ook weer niet te noemen. Christensen weet hoe een song in elkaar te steken, maar dan vooral het soort songs dat het goed doet bij de aftiteling van hippe jongerenseries. En effectief: ’s mans grootste hit "Right Next To The Right One" was het thema van de populaire Deense reeks "Nikolaj Og Julie". Instant meefluitbaar volgens de regels, maakt de song echter niets los. Dat gaat op voor de meeste songs op deze plaat: ook "Lay Down Your Arms" is behoorlijk gezongen, goed ingespeeld, maar plakt niet aan de ribben.
Is Christensen een rocker? Dan toch één die met twee woorden spreekt, beleefd zijn bord leeg eet en zijn schoenen poetst. Slechts één keer weet hij ons te verrassen en dat is bij de uitbarsting in "Whispering At The Top Of My Lungs", elders overheerst voorspelbaarheid.
Meermaals glijden onze gedachten tijdens Honeyburst af naar de poprock van Novastar. En voor één keer valt dat in het voordeel uit van Joost Zweegers: waar die nog iets van passie in zijn muziek legt, straalt deze plaat even veel bezieling uit als een betegelde stoep. Honeyburst, klinisch en gepolijst, is het resultaat van muzikale smetvrees.
