Enkele jaren na zijn debuutfilm When You Finish Saving the World (2022) kruipt Jesse Eisenberg (vooral bekend als acteur van o.a. The Social Network en Now You See Me) opnieuw in de regiestoel. Ditmaal is hij echter niet alleen achter maar ook voor de camera te vinden in deze komische en vertederende roadmovie waarin twee Joodse neven op zoek gaan naar hun roots.
David (Jesse Eisenberg) en Benji (Kieran Culkin) reizen na het overlijden van hun grootmoeder naar haar geboorteland Polen in een poging zowel een spoor van hun geliefde oma terug te vinden als hun oude band te herstellen. Met geld verkregen door haar erfenis sluiten ze zich aan bij een Holocaust groepsreis. Onder leiding van een enthousiaste – al zij het iets te geschoolde – gids trekt hun groepje langs verschillende plekken gerelateerd aan de desastreuze verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. De tour en het bezoek aan de verschillende bezienswaardigheden rakelen niet enkel ethische dilemma’s op over hoe om te gaan met (hun) geschiedenis, maar doen de neven ook stilstaan bij hun verwaterde relatie en uiteenlopende persoonlijkheden.
Ondanks de specificiteit van het verhaal, heeft A Real Pain toch iets zeer herkenbaars. Dankzij treffende typeringen slaagt regisseur en scenarist Jesse Eisenberg erin om de interacties tussen de verschillende groepsleden erg realistisch te doen aanvoelen. Ook de onderlinge dynamiek, waarbij er plots een gevoel van samenhorigheid gecreëerd wordt dat even vluchtig verdwijnt als ontstaat, zal zeker een belletje doen rinkelen bij al wie al eens deelnam aan een groepsreis. Daarnaast schetst het drama ook een accuraat beeld van een complexe familierelatie en toont dat je iemand die het bloed onder je nagels vandaan haalt, toch doodgraag kan zien.
Op het eerste gezicht is het gekibbel tussen de twee familieleden amusant, maar na een tijd blijkt er toch een diepere laag onder verscholen te zitten. Pijn, en de relativiteit van pijn, staat dan ook centraal. Vooral Benji, ondanks zijn vrolijke en extravagante voorkomen, gaat gebukt onder een groot verdriet dat keer op keer terug naar de oppervlakte drijft. En hoewel de vertolking van Culkin enigszins doet denken aan zijn personage uit de HBO-serie Succession – een uitbundige nietsnut die zowel charmant als ondraaglijk irritant is – voegt de acteur ook een getormenteerde ondertoon toe, wat de beleving bij momenten ongemakkelijk pijnlijk maakt. David, een neurotische zenuwpees die kampt met angsten (eveneens een bekend typetje van Eisenberg), is in essentie ongelukkig. Al verkiest hij om in stilte te lijden. Maar ondanks de zowel fysieke als mentale tocht die de twee hoofdpersonages ondernemen, volgt er geen echte resolutie en keren David en Benji gewoon terug naar hun vertrouwde leven. In een interview met Roger Ebert lichtte Jesse Eisenberg toe dat, ondanks ons menselijk verlangen om vast te houden aan het verleden, het leven verder gaat. Met een van de laatste scènes, aan het huis van hun grootmoeder, wil hij dan ook benadrukken dat het vastklampen aan onze tradities en gewoontes simpelweg niet altijd haalbaar is in een constant veranderende wereld.
A Real Pain bevat een paar pakkende scènes en heeft meerdere goedgeschreven dialogen. Jesse Eisenberg steekt veel interessante vraagstukken in het script, dat balans weet te houden tussen het emotionele en het vermakelijke. Alleen jammer dat de acteerprestaties van de twee uitstekende acteurs soms dat tikje te veel aan ander werk herinneren, waardoor de ervaring net iets minder indringend is.