Het lijkt te gek voor woorden, maar in the land of the free worden op dit eigenste moment boeken uit bibliotheken gehaald. Een van de doelwitten van de Republikeinse kruisvaarders is Gender Queer van Maia Kobabe, een boek dat er hoogstens van beschuldigd kan worden dat het behoorlijk braaf is.
In het autobiografische Gender Queer vertelt Kobabe over haar zoektocht naar haar seksuele identiteit. Voor sommigen, velen zelfs, is het allemaal behoorlijk simpel: je wordt geboren in een lichaam, dat voelt prima en verder worden er geen vragen gesteld. Je ziet een ander mensenexemplaar, voelt een tinteling en dat is best leuk. Niet zo bij Kobabe. Ze voelt zich van kinds been af niet prima in het lichaam waarmee ze geboren is. Tijdens het opgroeien ervaart Kobabe bovendien onzekerheid over tot wie ze zich aangetrokken voelt: Jongens? Meisjes? Alletwee? Of geen van beiden?
Dat leidt tot een adolescentie – meer nog dan bij wie de seksuele identiteit duidelijker afgetekend is – vol met vragen en wanhoop. De eerste kiemen daarvan worden tijdens de kindertijd gelegd. Op een hete zomerdag vraagt de juf Kobabe een shirt aandoen, terwijl het voor de jongens oké is om halfnaakt het Californische klimaat te trotseren. Hoe ouder Kobabe wordt, hoe meer vragen zich in haar hoofd nestelen, zonder dat er antwoorden op volgen. Ze schreeuwt het als tiener dan ook uit. Ondanks dat overweldigende gevoel van ongeluk, veroorzaakt door de niet al te subtiele druk iets te zijn waar je je niet goed bij voelt, wordt Kobabe nauwelijks houvast geboden. Familie weet niet hoe om te gaan met de situatie en de buitenwereld, welja, daar lopen lui rond die het onderdrukken van andermans seksualiteit als een legitieme bezigheid zien.
Goed, het is ongetwijfeld voor niemand makkelijk. Kobabe gebruikt bijvoorbeeld de Spivak voornaamwoorden E, Em en Eir, wat niet alleen haar omgeving, maar ook recensenten van goeie wil in verwarring weet te brengen. Maar is dat zo’n probleem? Iedereen leert als kind een of meerdere talen, daar als volwassene enkele woordjes aan toevoegen, kan toch niet zo’n drama zijn?
Gender Queer is in essentie een zeer nuttig boek dat vertelt over de zoektocht van een persoon naar zichzelf en aanvaarding. Daarmee kan het een vorm van steun zijn voor tieners die zelf met vragen zitten, maar niet weten wat en hoe. Daarnaast is Gender Queer vooral een boek dat het verdiend gelezen te worden door figuren die met van de pot gerukte slogans over genderideologie tweedracht trachten te zaaien in de samenleving. Als zij echt, écht oprecht begaan zijn met de wereld zouden ze uit Kobabes verhaal kunnen leren dat je met een dosis empathie verder komt dan een vat vol haat.
