Godspeed You! Black Emperor :: G_D’s Pee AT STATE’S END!

Het is allemaal naar de zak. Zij hebben gewonnen en trekken iedereen mee de dieperik in van de valse utopie die “eindeloze groei” heet. Maar wat moet een mens daarmee? De Apocalyps omarmen? Blijven hopen dat het goed komt? Huilen om de staketsels van onze samenleving die langzaam doorbuigen?

Godspeed You! Black Emperor doet het al 25 jaar allemaal tegelijk. In de jaren ’90 waren ze de andersglobalistische doorn in het oog van zij die in een vlaag van vals optimisme het einde van de geschiedenis hadden afgekondigd. De band doorprikte de waan dat het allemaal wel goed zou komen zolang we die vergiftigde abstractie genaamd “De Markt” maar zouden doodknuffelen. Daarna kwam de woordeloze woede over de zogenaamde war on terror, de verkoopslogan van een nauwelijks verhulde reclamespot van de Lockheed Martin’s van deze wereld. Godspeed You! Black Emperor rekende er radicaal mee af, stak haar middelvinger op naar het vrijheid/blijheid verhaal van massaconsumptie die haar immense donkere kanten naar de andere, onzichtbare helft van de planeet had weggeduwd, veilig uit het zicht. En die middelvinger is er, in dit hellegat van een tijdsgewricht, nog altijd. Niet dat de Clintons, Bushes en Blairs van deze wereld wakker lagen van het lawaai dat een bende krakers uit Montreal produceerden. Niet dat Godspeed You! Black Emperor heeft kunnen voorkomen dat het Midden-Oosten platgebuldozerd werd, dat ouders hun kinderen aan frut geschoten zagen worden door dronestrikes, dat de mensheid gezamenlijk over de rand van een eigen gecreëerd klimaatinferno duikt. En toch vragen ze nog altijd om de onvoorwaardelijke overgave van “the expert fuckers who broke this world”, met muziek die van hen is en van hen alleen.

Want wat doe je anders, als muziek je enige reddingsboei is om het hoofd boven water te houden in een politiek klimaat waar je de absolute buitenstaander in bent. En wat doe je anders, als die noodzaak je leidt naar trieste instrumentale symfonieën, dan in de marge troost bieden aan zij die ook aan de zijlijn staan, die het ook voelen knetteren in hun hoofd. Je maakt muziek, omdat je niet anders kan. Of zoals de groep in een zeldzaam interview het spelen in een band vergeleek met in een garage samen aan auto’s sleutelen: “Heat and noise. All day, every day, until it’s quiet again. We fix cars until we die. We love fixing cars.” 25 jaar later staat de band nog steeds aan de zijlijn, om op een korte pauze na koppig hun vuisten in de lucht te blijven steken. Op de laatste paar albums van het Canadese collectief leverde dat nog wel pakkende momenten en opwindende lappen muziek op, maar er miste echter toch iets. Was de strijd op? Was er sleet gekomen op het verzet? We konden er niet helemaal de vinger opleggen. Maar nu Godspeed You! Black Emperor met haar zevende plaat ons opnieuw nog eens volledig gevloerd heeft, weten we het wel.

De muziek heeft de band naar aloude gewoonte langzaam uitgewerkt, uit elkaar gehaald en terug ineen gevezen op tournees. Daarna werd alles met een flink hoop improvisatie erbij op band gegooid in het Mighty Hotel2Tango. Met mondmaskers, want corona speelde uiteraard ook het postrockcollectief parten. Mensen die het Godspeed-bootlegcircuit een beetje kennen, zullen “Cliff” en “Glaciers” herkennen. Dat duo, twee mastodonten van twintig minuten, vormt de ruggengraat van G_D’s Pee AT STATE’S END,  maar daarrond twee kortere (nuja) stukken om het geheel te stutten. De tijd van de dubbelelpees ligt al een hele poos achter ons, dit is de meer gebalde Godspeed zoals we de groep kennen sinds comebackplaat Allelujah! Don’t Bend! Ascend! Maar voor het eerst blijven wij na dik vijftig minuten niet op onze honger zitten.

“A Military Alphabet (five eyes all blind) (4521.0kHz 6730.0kHz 4109.09kHz) / Job’s Lament / First of the Last Glaciers / where we break how we shine (ROCKETS FOR MARY)”, zo heet de eerste suite. Krakende radiogolven gaan over in een reciltrante gitaarlijn die Uncle Sam in zijn hemd zet. Langzaam valt de rest in, en als een trage protestmars gaat de muziek verder richting een eerste uitbarsting. Gitaar en viool joelen als een luchtalarm. Het nummer dendert verder tot plots de hemel openbarst en de band een sierlijke bocht neemt. De logge jammerklachten van Job maken plaats voor subtiele, in elkaar vervlochten melodielijnen. Violiste Sophie Trudeau schittert andermaal. Het klinkt bijna triomfantelijk. Maar deze euforische hoop wordt snel de kop ingedrukt. Het donkere “Fire At Static Valley” is echter zoveel meer dan een dronende vuller zoals er op de vorige drie platen wel eens te vinden waren. Neen, het is één van de meest beklijvende stukken muziek die de band ooit gemaakt heeft.  Een kale gitaar roept herinneringen op aan het desolate landschap dat debuut F A was. Eindeloze treinsporen leiden naar niets. Melodie maakt plaats voor ijselijk gegil, mechanisch en menselijk tegelijk. Het nummer ontroert tot op het bot.

Het is moeilijk recht te blijven na zo’n bloeidmooi nihilisme, maar “GOVERNMENT CAME” (9980.0kHz 3617.1kHz 4521.0 kHz) / Cliffs Gaze / cliffs’ gaze at empty waters’ rise / ASHES TO SEA or NEARER TO THEE “ trekt je weer omhoog. Je voelt intense improvisatie in elke porie. Je ziet de band niet maar je kan je zo de sfeer in de studio inbeelden. Iedereen kijkt elkaar strak aan, verbeten, in kenmerkende halve cirkel. Alle bandleden weten waarom ze hier zijn, en met welk doel. Het is zij tegen de wereld, die oerdrang om het verschil te maken die aan de basis ligt – of zou moeten liggen – van elke band. Staal weerklinkt in de garage waar de groep aan haar auto’s sleutelt. Het tromgeroffel wacht af, tot het trio gitaristen de leiding nemen. De leadgitaar sleept je mee doorheen kapotte industrieterreinen, terwijl daaromheen elke slag op de drum, elke grijze drone perfect zit. Het is in dit soort majestueuze suites dat Godspeed You! Black Emperor zich onderscheidt van andere instrumentale muziek. Het is dan ook ontzettend jammer dat de groep zich in de tweede helft wat vastrijdt in misplaatst bombast dat plots afgekapt wordt. Toch eindigt de groep met opnieuw een doordringend laatste stuk muziek. Geen betere soundtrack bij de verlaten, donkere straten van de opgesloten grootstad dan de langgerekte, treurige drones van “OUR SIDE HAS TO WIN (for D.H.)”. En we moeten ook winnen, van het klein kransje klootzakken die het nog elke dag verpest voor de zwijgende meerderheid. Schuchter vioolgeluid verdrinkt in elektrische tranen, maar de eensgezindheid houdt koppig stand. Na de laatste noot van AT STATE’S END! blijf je wezenloos achter. Alleen, maar in de wetenschap dat er duizenden zoals jij zijn. Het komt er alleen op aan elkaar te vinden, in triest, stil verzet.

“The sky was beautiful on fire”, zo weerklonk het ooit op het debuut van de groep. Het is goed dat de band nog eens kwaad op de vuisten gaat op haar zevende album, maar wat het beste werk van Godspeed You! Black Emperor (“Sleep”, “Dead Flag Blues”, “Anthem For No State”) kenmerkt is de breekbare tristesse die de groep tegelijkertijd uit haar instrumenten laat vloeien. Het is die tristesse die maakte dat de groep ooit ver boven haar epigonen uitsteeg. En het is die tristesse die Godspeed You! Black Emperor op deze AT STATE’S END eindelijk weer volop omarmt. De viool mag weer huilen, de gitaren ruilen de betonnen en soms te logge geluidsmuren weer in voor melodische schoonheid. Het was die schoonheid die we de voorbije platen wat gemist hebben. AT STATE’S END is punk volgens Godspeed, muziek met noodzaak als enige criterium en verzet als ultieme doel, gebricoleerd en bij elkaar geveegd als een geblutste auto die weigert stil te vallen. AT STATE’S END is de beste plaat van Godspeed You! Black Emperor in twintig jaar, een vijftig minuten durende weigering om zich te schikken naar een kapot systeem. Het is een weigering met een traan in beide ooghoeken, maar een vuist in de lucht. Omdat Godspeed You! Black Emperor weet: onverschilligheid is fataal.

Godspeed You! Black Emperor speelt op 12 januari 2022 in de 4AD in Diksmuide. Op 14 en 15 januari is de band dan weer op te vinden op de planken van de Botanique in Brussel. Tickets zijn nog beschikbaar.

9
Konkurrent
Constellation
Efrim Menuck, A Silver Mt. Zion, Hiss Tracts

verwant

Godspeed You! Black Emperor

26 september 2022Botanique, Brussel

Van uitstel kwam geen afstel, maar wel verandering: twee...

De 10 beste platen van 2021

Op veel vlakken was 2021 een doorslagje van vorig...

Efrim Manuel Menuck & Kevin Doria

6 juni 2019Botanique, Brussel

Afgelopen donderdag leefde het hout van de Rotonde voor...

Efrim Manuel Menuck & Kevin Doria :: are SING SINCK, SING

De wereld staat in brand maar wij verdienen er...

Best Kept Secret 2019 :: Band zkt. zanger

Fuck 21 juni, de zomer begint nú. Best Kept...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in