Zwerm :: Great Expectations

Grote verwachtingen, inderdaad. Badminton In Tehran was een van de albums die 2018 kleur gaven, dus het was uitkijken naar het vervolg. Met Great Expectations nadert Zwerm dichter dan ooit de traditionele rock-’n-roll-syntax, maar vult dat in op een manier die nog altijd getuigt van een heel eigen visie op wat die rock-’n-roll dan kan zijn.

Net als op de voorganger schreef Zwerm z’n eigen songs. Die hebben nu zowat allemaal zang (enkel bonustrack “Melusine” is volledig instrumentaal), en hoewel er geen vocale virtuozen te bespeuren zijn, zorgen effecten, ietwat afwijkende manieren van zingen en voordragen, en hier en daar zelfs wat knikjes richting polyfonie ervoor dat die zang toch opvalt in positieve zin. De structuren zijn hier ook vrij rechtlijnig en de consistente aanwezigheid van drumster Karen Willems maakt het geheel wat gebalder. Ondanks het wringende effect van spelletjes met microtonaliteit voelt dit aan als een verzameling relatief conventionele songs. Weliswaar van de soort die toch een beetje uit de haak hangen.

“Crow In The Dark” is de ideale opener. Samenzang die suggereert dat het alle kanten uit kan gaan, maar vervolgens een potige riff en stevig ritme, het heeft haast iets van een glamrock stomp die de heupen los schudt. Gitaren lopen er voortdurend de kantjes af, zang wordt gortdroog gedeclameerd. Vervolg “Peel Off The Sentiment” is weer zo’n voorbeeld van ongemakkelijke ontregeling die pop en avant-garde door elkaar klutst. Hier valt ook op dat de band bewust of onbewust neigt naar het werk van enkele rock eccentrics als Syd Barrett en Kevin Ayers.

Die combinatie van naïef klinkende dromerijen, surreële sfeer en psychedelische effecten is immers niet zo ver verwijderd van oude Pink Floyd-experimenten of de schizofrene pop van Ayers, die in een vingerknip kon switchen van pastorale intimiteit naar onweerstaanbare suikerpop, theatrale hoempapa en abrupte experimenten. Hier wordt met een vergelijkbare gretigheid – incl. handclaps – tussen pop, psych en prog gewinkeld. En als de exotisch getinte trance van de titeltrack en het heftig verkrampende “Heavy Machinery”, stoorzenderrock à la Pere Ubu, al huishouden in krachtige oorden, dan valt elders eerst de dosering op waarmee Zwerm inzet op origineel ingeklede dromerijen.

“On My Way To Aguno” is een pocketavontuur met samenzweerderige onthullingen, “It All Serves A Purpose” bouwt een prachtig genuanceerd verhaal op rond de roterende percussie en zang van sirene Willems, terwijl “My Umbrella” mooie dingen doet met zinderende klankgolven en zachtjes gestapelde vocalen. In afsluiter “No Questions No Lies” wordt Charles Dickens’ Great Expectations geciteerd – “Ask no questions, and you’ll be told no lies…” – in een song die plaatsneemt in de zone tussen Mike Oldfield en Robert Wyatt en je even beduusd achterlaat. Ga je voor de digitale release, dan krijg je er nog de kale spookblues van “Melusine” bij, net als “No Sign Of Dawn In The Skies”, dat korrelig aanzwelt om vervolgens te verdampen met opnieuw een sleutelrol voor Willems’ woordeloze zang.

Great Expectations is naast een verzameling sterke songs dan ook een knappe balanceeroefening. Misschien wat minder excentriek en verrassend dan de voorganger, maar de werelden van rock en avant-garde worden opnieuw vernuftig in elkaar gepast. En hoewel er hier en daar volop referenties opduiken (bovenop de al vermelde namen dachten we hier ook spontaan aan wat krautrockpioniers, pre-ambient Brian Eno en figuren als Sir Richard Bishop, Fred Frith, Rhys Chatham en Peter Hammill) is het toch weer een echte Zwerm-plaat. Geen gimmick, pastiche of geforceerd knip- en plakwerk, maar een coherent geheel met een heel eigen karakter dat luisterbeurt na luisterbeurt meer inventiviteit prijsgeeft.

NEWS
Eigen beheer
Karen Willems

verwant

Karen Willems :: K A A P M I J

Welkom op planeet Grom Wom. Percussionist Karen Willems was altijd...

2 x Jürgen Augusteyns :: De god van ongeveer + Rapper!

Das Ewige Ende // Diptych, het EP’tje dat Jürgen...

Karen Willems :: Schreve 04

… en zo komt Terre Sol, de neerslag van...

Karen Willems & Frederik Croene

27 september 2020Jazz Middelheim

Karen Willems :: Bentillse Berber 03

2020 zou voor Karen Willems het jaar van Terre...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

3 REACTIES

  1. Slotnummer No Questions No Lies baadt wat mij betreft ook heel erg in een COIL-sfeertje, dat is het eerste wat mij trof bij aanvang van de zang… heerlijk…. Heel mooi werk.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in