2020 was op het vlak van filmdistributie (zoals op veel andere vlakken) een bijzonder jaar. Nu Warner Bros. aankondigde dat in 2021 alle films die het huis verdeelt tegelijkertijd zullen verschijnen in de zalen en op de aan Time Warner gelinkte streamingdienst, breekt ontegensprekelijk een periode van pijnlijke transitie aan in afwachting van een nieuw evenwicht. Los van die onzekere blik op de toekomst, kan er op kwalitatief filmvlak echter wel tevreden teruggekeken worden. De Enola recensenten lichten de komende dagen elk hun tien favoriete titels van 2020 toe en op 1 januari krijgt u de samengestelde top-10 van de hele filmredactie (om in aanmerking te komen moest een film in 2020 in dit land uitgebracht zijn in de zalen of via VOD/streaming, titels op filmfestivals die pas in 2021 in de zalen verschijnen, werden dus niet opgenomen in de lijstjes en verhuizen naar 2021).
- The Wild Goose Lake/Nan Fang Che Zhan De Ju Hui (Yi’nan Diao – Chin/Fr)
In een neon-kleuren gehulde én impressionante stijloefening, verkent Yi’nan Diao op fascinerende wijze de duistere ‘underground’ van China. Deze neo-noir met een kwinkslag serveert niet enkel bloedstollende kat-en-muisspellen, maar ook steengoede scènes zoals een ‘shoot-out’ in een dierentuin en een Flashmob op Bony M’s Rasputin.
- A Hidden Life (T. Malick – Usa/Uk/D)
De afgelopen jaren leek het alsof Malick even de weg kwijt was, maar net door zich te ontdoen van de ballast van het te ostentatief filosoferen en de subtiliteit te laten domineren, vond hij weer de juiste toon en virtuositeit terug. In het genuanceerd portret van een dienstweigeraar in Nazi-Oostenrijk die er maar niet aan uit geraakt wat het ‘goede’ nu precies is, bewijst Malick waarom hij als een van de groten van de hedendaagse cinema aanzien wordt.
- I’m Thinking of Ending Things (C. Kaufman – Usa)
De immer eigenzinnige Charlie Kaufman doet het na vijf jaar eindelijk weer: van de pot gerukte scenario’s combineren met poëtische pathos. De filosofische kronkelingen en soms benauwde wendingen, hoeven geen obstakel te zijn: helemaal bevatten kan je het haast niet, maar dat hoeft je niet te weerhouden om je open te stellen voor het magische labyrint dat Kaufman zo schitterend voor ons opstelt.
- The Lighthouse (R.Eggers – Usa/Can)
Onverklaarbaar waarom Robert Eggers sublieme opvolger van The Witch geen reguliere release in België kon bemachtigen. Hoe heerlijk is het tenslotte om Willem Dafoe en Robbert Pattinson, beiden op het hoogtepunt van hun kunnen, elkaar schuimbekkend steeds dichter naar de kliffen van de waanzin te zien sturen, onder het toeziend oog van de ijzingwekkende meeuwen.
- Uncut Gems (B & J Safdie – Usa)
Naarmate de lijntjes cocaïne elkaar opvolgen, verzinken we steeds dieper in de duizelingwekkende nachtmerrie waarin Adam Sandler (in topvorm!) de ene na de andere destructieve leugen uit zijn mouw schudt. Een hysterisch adrenalineshot waarvan je dagen later nog bekaterd rondloopt.
- Monos (A. Landes – Usa/Col/Arg/Nl/D/Zw/Ur/Ch/Dk/Fr)
In deze hedendaagse mix van Apocalypse Now, The Heart of Darkness en Lord of the Flies krijgen een hoop losgeslagen jonge militanten de opdracht om een vrouwelijke gijzelaar bewaken. Op een berg waar zowel strikte absurde regels gelden als de anarchie, waan je jezelf in claustrofobische trip onder de bezwerende cinematografie van Jasper Wolf en de onrustwekkende soundtrack van Mica Levi.
- Ema (P. Larraín – Chil)
Op de tunes van Nicolaas Jaar danst Ema zich een weg door trauma en tumult naar de bevrijding. Wederom een gelaagde film van de Zuid-Amerikaan, die feminisme, tragiek en esthetiek aaneenrijgt met het triomfantelijke Reggaeton als loutering.
- The Last Black Man in San Francisco (J. Talbot – Usa)
Joe Talbots dieppersoonlijke debuut ademt liefde uit voor een stad die niet meer voor hem bedoeld is. Uit grote thema’s als mannelijkheid, ras, identiteit, onvoorwaardelijke vriendschap en gentrificatie puurde hij een trefzekere film die zowel aandoenlijk leutig, stilistisch onconventioneel als ontroerend mooi is.
- The Vast of Night (A. Patterson – Usa)
Twee nerdy outcasts ontdekken een mysterieuze nachtelijke verschijning in de lucht: de opzet van The Vast of Night is een oeroud cliché. Toch verrast Patterson talloze keren met indrukwekkende tracking shots of een minutenlang ijzig telefoontje met een veteraan. Dit verbluffende low-budget debuut is zowaar een van de meeste opwindende films van dit jaar.
- 1917 (S. Mendes – Usa/Uk/Sp/Ind/Can/Chin)
Sam Mendes doet het trucje van het ‘conintinuous shot’ uit Victoria en Birdman nog eens over, maar dan in de Noord-Franse loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Beklijvende en immersieve cinema over een roekeloze tocht door niemandsland.