Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar na zes albums vinden de immer opgefokte Britten een nieuwe pasvorm. Van festivalpunk tot dancetoppers waar Cher trots op zou zijn; willen de echte Kaiser Chiefs nu opstaan?
Nog niet zo lang geleden ging er geen zomer voorbij zonder dat de mannen van Kaiser Chiefs je rond de oren sloegen met uitgekiende meebrullers en nummers die geschreven leken om op grote festivals door volledige meutes gedragen te worden (“Ruby”, iemand?). Die tijd lijkt -tot spijt van wie het benijdt- helemaal voorbij. Na het vertrek van drummer en manusje-van-alles Nick Hodgson stond het zo goed als in de sterren geschreven dat de band een stille dood zou sterven, maar kijk: de tijd heelt alle wonden en twee platen later staan Kaiser Chiefs er weer helemaal.
Terwijl de Britten in het verleden uitpakten met iets dat je enkel kan omschrijven als platte punk voor pubers die niet beter weten, krijg je met Stay Together een behoorlijk volwassen geheel waarbij de nadruk duidelijk op een gebalanceerde combinatie tussen ongevaarlijke powerpop en eurodance ligt. Niet verwonderlijk als je weet dat de man achter de knoppen -Brain Higgins- eerder al door de Sugababes, Gabriella Cilmi en Kylie Minogue onder de arm werd genomen. Het album omschrijven als een uitstap naar de wereld van de dancefloor charts is wat kort door de bocht, maar dat neemt niet weg dat een nummer zoals “Happen In a Heartbeat” in de alternatieve clubscene serieus wat potten zou kunnen breken. Op zich klinkt het nummer als een remix van een van de tracks die Kaiser Chiefs anno 2008 gemaakt zou kunnen hebben: bijzonder aanstekelijk en makkelijk meezingbaar. Voeg daar het feit aan toe dat Wilson haast drie minuten lang -begeleid onder pompende tonen- in een voor hem belachelijk hoog register zingt, en je hebt een nummer dat onmiddellijk een plek op elke verzamelplaat van de band verdient.
Wilson die enkele tonen hoger zingt dan gewoonlijk, is een duidelijke constante doorheen het album. Objectief gezien sluit dat idee mooi aan bij wat de plaat wil bereiken; makkelijk verteerbare pop die ongemerkt toch blijft hangen. Waarom singles “Parachute” en “Hole In My Soul” – vrolijk, opzwepend en dodelijk herhaalbaar- dan ook niet opgepikt werden door Vlaamse radiozenders is een compleet raadsel. “Press Rewind” gaat op hetzelfde elan verder. Ook hier val je snel ten prooi aan heerlijke elektronica, al krijg je nu de indruk dat Wilsons stem de muziek eerder aanvult. Tekstueel hoef je geen hoogvliegers te verwachten, maar ook dat idee past opnieuw mooi in het einddoel; of je wilt of niet, dit nummer kruipt onder je huid.
Een middellange aaneenschakeling van dance en pop met weerhaken die enkel gericht zijn op het verzamelen van radiogolven; vat je Stay Together zo handig samen? Niet helemaal; “We Stay Together” past zeker in het totale plaatje wat het geluid betreft, maar is net dat tikkeltje donkerder dan de rest van het album. Dit is ook haast het enige nummer waarin Wilson de andere kant van zijn stemregister opzoekt. Hou je rekening met de turbulente laatste jaren van de band, dan kan je zo makkelijk aanhalen dat het album opent met een kanjer van een statement.
Stay Together wordt niet het album waarmee de Britten de muziekgeschiedenis zullen ingaan. Je kan immers niet rond de toenmalige impact van zowel Employment als Yours Truly, Angry Mob. De manier waarop het de band toen lukte om het gevoel van Brits maatschappelijk onbehangen precies op plaat weer te geven, maakte hen dan ook in een klap onsterfelijk en toonde aan dat je te maken had met een groep twintigers die spijkers met koppen konden slaan. Dit album kan niet anders dan het moment van de grote terugkeer worden. Nu maar hopen dat het publiek mee wil.
Kaiser Chiefs trekken deze herfst doorheen Europa. Er staat momenteel geen stop in België gepland.