België begint stilaan wat klein te worden voor Teun Verbruggen. Na enkele albums met zijn internationale sextet The Bureau Of Atomic Tourism (The B.O.A.T.) presenteert de Antwerpse drummer nu ook de debuutplaat Lomahongva van zijn kwartet Warped Dreamer, waarin we enkele befaamde Noorse muzikanten terugvinden.
We herinneren ons nog een van de eerste internationale projecten die Verbruggen op poten zette: een kwartet met toetsenist Jozef Dumoulin, gitarist Hilmar Jensson en bassist Trevor Dunn, dat tien jaar geleden even opereerde onder de naam Nozzle Slag. Dankzij de krankzinnige muziek die dat gezelschap toen liet horen in cc Luchtbal (hoeveel fenomenale concerten hebben we daar niet gezien!) leerden we een heel andere kant kennen van de drummer die op dat moment vooral met het Jef Neve Trio werd geassocieerd. Want hoewel Verbruggen zich toen ook al liet opmerken in de heerlijk geschifte muzikale wereld van Flat Earth Society, was hij door zijn werk met Neve, Alexi Tuomarila en Pascal Schumacher bij ons vooral de man van het “modern jazzke”.
Vandaag is hij echter minstens even bekend als pleitbezorger van de freejazz en vrije improvisatie dankzij eigen bands en projecten als Chaos Of The Haunted Spire, Othin Spake en The B.O.A.T. (met onder meer Nate Wooley en Andrew D’Angelo), waar de muziek in sommige gevallen behoorlijk elektronisch getint is. Verbruggen werkt niet alleen zelf graag met laptops en effecten, maar ook de musici die hij rond zich verzamelt, houden wel van de nodige analoge en digitale hulpstukken. In Warped Dreamer zet hij dat elektroakoestische concept zelfs centraal, want zowel Dumoulin (doorheen de jaren een zeer duurzame muzikale partner) als de Noorse trompettist Arve Henriksen en landgenoot en gitarist Stian Westerhus staan bekend om hun elektronische trukendozen. Die vertolken bijgevolg een hoofdrol op Lomahongva, een live-opname van een van de eerste concerten van het kwartet in Het Bos in januari 2015.
Verschillende projecten van Verbruggen werden in het verleden als trashjazz geduid. Zijn muziek heeft niet zelden een ruig en vuil randje, waarbij men als luisteraar de indruk krijgt dat individuele partijen door de vleesmaler zijn gegaan. Een typevoorbeeld van deze tactiek is te horen in het losgeslagen “Tehya”, dat voortgedreven wordt door gefragmenteerde drumpartijen, een vettige gitaarsound en allerlei diffuse elektronische elementen van zowel Dumoulin als Henriksen. Die op de eerste indruk nogal vrijpostige aanpak betekent echter niet dat de muziek van Warped Dreamer met haken en ogen aaneen hangt. De opbouw in opener “Kenda” getuigt van een goede verstandhouding en lijkt wel een gecompliceerde evenwichtsoefening met elementen als agressie, onstuimigheid en eerder “klassieke” muzikaliteit. De gejaagdheid die de driedelige ritmesectie (we zullen het zo maar even noemen) opwekt, wordt hier mooi getemperd door een opvallend melodieuze solo van Henriksen, al barst de elektrische storm niet veel later onvermijdelijk los.
De vele effecten en vervormingen maken het wel eens moeilijk om de muzikanten van elkaar te onderscheiden – zelfs met het visuele aspect erbij bleek dat niet evident – maar onze kop eraf indien de ijle tonen in “Nahimana” niet afkomstig zijn van de Noorse gitaarvirtuoos. In het verleden maakte Westerhus al furore met enkele buitengewone, in drama en galm ondergedompelde platen op Rune Grammofon, waardoor die ijzige geluidswereld ondertussen zijn signatuur draagt. Verbruggen stelde Warped Dreamer duidelijk bewust samen met individuen die over een eigen sound beschikken, want ook Henriksen en Dumoulin zijn uniek in de manier waarop ze met hun instrumenten omgaan. Het is kortom de perfecte cast voor de fascinerende, futuristische improvisatietrip die de drummer in zijn hoofd had. Moesten er in de toekomst nog een paar boeiende hoofdstukken aan worden toegevoegd, zou het ons niet verbazen.
Warped Dreamer speelt op dinsdag 7 juni in De Singer in Rijkevorsel. Op 8 en 9 juni is het kwartet te zien in Rotterdam (LantarenVenster) en Amsterdam (Bimhuis). Later zullen Verbruggen en Dumoulin nog een korte tournee ondernemen met bassist Tim Dahl (Child Abuse, Lydia Lunch Retrovirus) met passages in Antwerpen (Het Bos) en Brussel (Bravo).
